Αναπάντητο το ερώτημα γιατί ο υπουργός Εξωτερικών δεν προέβη αμέσως σε έρευνα αλλά μετέθεσε τις ευθύνες για την παραχάραξη σε ιδιώτες
Με υπεκφυγές και προσπάθεια να χρεωθεί στην ιδιώτη µεταφράστρια η παραποίηση του µεταφρασµένου εγγράφου στο οποίο το FBI κατονοµάζει τον Ανδρέα Λοβέρδο ως έναν από εκείνους που πήραν µίζα από τη Novartis επιχείρησε το υπουργείο Εξωτερικών να ξεγλιστρήσει από τις προφανείς ευθύνες του. Λίγες ώρες µετά την αποκάλυψη του σκανδάλου της λαθροχειρίας, το υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ απεκδυόταν τις ευθύνες του και τις χρέωνε αποκλειστικά και µόνο στους «συνεργαζόµενους ιδιώτες µεταφραστές». Οπως αποδείχθηκε, όµως, όσα ισχυρίστηκε το αρµόδιο υπουργείο, δηλαδή ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος ∆ένδιας, εκτός από αποπροσανατολιστικά ήταν και ψευδή. Στην πραγµατικότητα ο αρµόδιος υπουργός αντί να εκδώσει µια δήλωση προς τα µέσα ενηµέρωσης µε την οποία θα διαβεβαίωνε απλώς ότι θα πραγµατοποιηθεί έρευνα, προτίµησε να χρεώσει τη µεταφράστρια που ανέλαβε το έργο της µετάφρασης. Το ερώτηµα είναι γιατί.
Στη λιτή ανακοίνωση που διανεµήθηκε στον Τύπο µετά τον σάλο που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για την παραποίηση ενός δηµόσιου εγγράφου, σύµφωνα µε το οποίο συγκεκριµένος πρώην υπουργός είχε δωροδοκηθεί από τη Novartis, το υπουργείο Εξωτερικών ανέφερε επί λέξει: «Η Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία καταργήθηκε µε το Νόµο 4781/21, δεν είχε ως γνωστόν την αρµοδιότητα να προβαίνει σε έλεγχο του περιεχοµένου µεταφράσεων. Το µεταφραστικό έργο εξετελείτο από τους συνεργαζόµενους ιδιώτες µεταφραστές, οι οποίοι ήταν οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το περιεχόµενο της µετάφρασης». Στην ανακοίνωση δεν υπήρχε η παραµικρή αναφορά σε έρευνα την οποία θα µπορούσε και θα επιβαλλόταν να διατάξει το υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό όµως είναι το λιγότερο, µπροστά τουλάχιστον στο καταφανές ψέµα.
Το εξόφθαλµο ψέµα του Νίκου ∆ένδια
Σύµφωνα µε το υπουργείο Εξωτερικών, δηλαδή τον Ν. ∆ένδια, η µετάφραση του επίµαχου εγγράφου δεν έγινε από το υπουργείο αλλά από εξωτερικό ιδιώτη µεταφραστή. Η αλήθεια βέβαια απέχει παρασάγγας από τον παραπάνω ισχυρισµό. Συγκεκριµένα και όπως προκύπτει από στοιχεία τα οποία ουδείς µπορεί να διαψεύσει, όταν µεταφράστηκε το επίµαχο έγγραφο η Μεταφραστική Υπηρεσία δεν είχε ακόµη καταργηθεί. Ο περιβόητος νόµος 4781/21 τον οποίο επικαλέστηκε ο Ν. ∆ένδιας ψηφίστηκε µεν τον Φεβρουάριο του 2021, αλλά τέθηκε ουσιαστικά σε ισχύ την 1η Σεπτεµβρίου του ίδιου χρόνου. Είναι εποµένως πασίδηλο ότι όταν µεταφράστηκε το έγγραφο του FBI, δηλαδή στις 12 Απριλίου 2021, αρµόδια ήταν η Μεταφραστική Υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών και µόνο αυτή. Αυτό εξάλλου προκύπτει και από έγγραφο του υπουργείου µε ηµεροµηνία 27 Αυγούστου, στο οποίο επισηµαίνεται σαφώς ότι «η Μεταφραστική Υπηρεσία καταργείται την 31.8.2021» και ότι «από 1.9.2021, φορείς του ∆ηµοσίου αλλά και ιδιώτες µπορούν να αναζητούν και να επιλέγουν µεταφραστή µέσω της εφαρµογής “πιστοποιηµένοι µεταφραστές” της ενιαίας ψηφιακής πύλης gov.gr».
Φυσικά, ακόµη και αν οι ψευδείς ισχυρισµοί του υπουργείου Εξωτερικών ανταποκρίνονταν στην πραγµατικότητα, τίποτε δεν θα άλλαζε επί της ουσίας. Αυτό διότι, όπως είναι αυτονόητο, τόσο η πρώην Μεταφραστική Υπηρεσία όσο βέβαια και οι πιστοποιηµένοι µεταφραστές που σήµερα µπορεί να επιλέξει κανείς µέσω του gov.gr εποπτεύονται από το αρµόδιο υπουργείο. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε όλα τα µεταφρασµένα έγγραφα, την ευθύνη για τα οποία ασφαλώς έχει ο µεταφραστής, µπαίνει υποχρεωτικά σφραγίδα του υπουργείου Εξωτερικών. Ο µεταφραστής δηλαδή µπορεί να αναλαµβάνει την ευθύνη της µετάφρασης, αλλά η τελική σφραγίδα που βεβαιώνει το γνήσιο της υπογραφής του και πιστοποιεί ότι το ξενόγλωσσο και το µεταφρασµένο έγγραφο είναι γνήσια είναι κρατική.
Μέσω διαρροών το «ναι» στη διερεύνηση
Πάντως ένα 24ωρο µετά την αποκάλυψη για την πρωτοφανή λαθροχειρία στο έγγραφο των αµερικανικών αρχών το υπουργείο Εξωτερικών σύρθηκε µέσω διαρροής στα ΜΜΕ σε διευκρινίσεις, χωρίς όµως ούτε αυτές να προσδίδουν οτιδήποτε νέο στην υπόθεση. Επί της ουσίας οι περιβόητες πηγές του υπουργείου Εξωτερικών δεν είπαν τίποτε, παρά εξακόντισαν κατηγορίες ότι δήθεν κάποιοι αποκρύπτουν πως και στο παρελθόν, όταν δηλαδή η Μεταφραστική Υπηρεσία ήταν ενεργή, οι µεταφράσεις ανατίθεντο σε ιδιώτες µεταφραστές. Αυτό βέβαια, παρότι είναι εµφανές ότι για δεύτερη συνεχή ηµέρα το υπουργείο Εξωτερικών επιχείρησε να αποσείσει τις ευθύνες του, δεν έχει την παραµικρή σηµασία. Είτε είναι ιδιώτες που έκαναν τη µετάφραση είτε είναι η Μεταφραστική Υπηρεσία, το υπουργείο Εξωτερικών είναι εκείνο που τους εποπτεύει.
Αλλωστε αυτό γίνεται σαφές και από τη διαρροή του υπουργείου το µεσηµέρι της Παρασκευής, στην οποία µεταξύ άλλων σηµειωνόταν ότι «για την ορθή εκτέλεση του έργου τους, οι πιστοποιηµένοι µεταφραστές εποπτεύονται από το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο είναι αρµόδιο για τη διενέργεια ελέγχων, επιθεωρήσεων και ερευνών, είτε κατόπιν σχετικής καταγγελίας, είτε αυτεπαγγέλτως» και ότι «το Εποπτικό Συµβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών δύναται να επιβάλλει ποινές ανάλογα µε τον βαθµό της υπαιτιότητας, τη βαρύτητα της πράξης ή της παράλειψης και την προσωπικότητα του εξεταζόµενου που κρίνεται ένοχος τέλεσης του παραπτώµατος». Αυτά άλλωστε προβλέπει και το άρθρο 148 του νέου νόµου, σύµφωνα µε το οποίο το υπουργείο Εξωτερικών ασκεί εποπτεία επί των µεταφραστών για την ορθή εκτέλεση του έργου τους.
Σε κάθε περίπτωση, σύµφωνα µε την ίδια διαρροή προς τον Τύπο, «στον βαθµό που του αναλογεί, το Υπουργείο Εξωτερικών θα βοηθήσει µε κάθε πρόσφορο µέσο την Ελληνική ∆ικαιοσύνη, την οποία εµπιστεύεται απόλυτα, για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης». Ιδωµεν.
