Kυκλοφορούν από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σε μετάφραση του Αντώνη Χατζημωυσή.
Τα Principia Ethica αποτελούν ορόσημο στην ιστορία της ηθικής φιλοσοφίας. Δημοσιευμένο το 1903, το κείμενο του Moore έθεσε το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύχθηκε αναλυτικά η φιλοσοφική σκέψη κατά τον 20ό αιώνα. Η πρωτοτυπία του έργου δεν έγκειται μόνο στην εισαγωγή ιδεών που θα επηρεάσουν την εξέλιξη των ηθικών αντιλήψεων, των κοινωνικών επιστημών, της λογοτεχνικής πρωτοπορίας και της αισθητικής θεωρίας, αλλά και στην καινοφανή μέθοδο με την οποία προσεγγίζει θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης σκέψης.
Στα Principia Ethica τίθεται σε εφαρμογή μια νέα άποψη για τον τρόπο άσκησης του φιλοσοφείν, η οποία θα καθορίσει, σε μεγάλο βαθμό, την ανάπτυξη πολλών κλάδων της σύγχρονης έρευνας: η αναλυτική φιλοσοφία, όπως τη συνέλαβε ο Moore, εκκινεί από την διασάφηση του νοήματος των όσων λέμε, με σκοπό να φωτίσει τις συχνά άρρητες προϋποθέσεις των όσων πράττουμε. Οι σημαντικότερες ηθικές θεωρήσεις, από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη έως τον Kant και τον Mill, τίθενται από τον Moore σε κριτικό έλεγχο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη γονιμότητά τους για την κατανόηση των ηθικών φαινομένων. Μέσα από την εξαντλητική πραγμάτευση της έννοιας του καλού, της σημασίας της ηδονής, της σχέσης του καθήκοντος με την αρετή, της αξίας των διαπροσωπικών σχέσεων και της εμπειρίας της τέχνης, τα Principia Ethica θα θέσουν τους όρους με τους οποίους αρθρώνονται μέχρι τις μέρες μας κάποιες από τις μείζονες διαμάχες της φιλοσοφίας.
Η έκδοση περιλαμβάνει επίμετρο όπου αναλύεται το κεντρικό επιχείρημα της ηθικής σκέψης του Moore και ανασυγκροτούνται οι κυριότερες κριτικές προσεγγίσεις στα Principia Ethica. Παρέχονται επίσης διευκρινίσεις όρων και εννοιών, καθώς και σύντομες ερμηνευτικές παρατηρήσεις ή παραπομπές σε εργασίες που εστιάζουν σε επιμέρους σημεία της επιχειρηματολογίας του Moore. Η έκδοση συμπληρώνεται με εκτεταμένη διεθνή βιβλιογραφία.
Ο George Edward Moore (1873–1958) είναι ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους των αρχών του 20ού αιώνα. Ως Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Cambridge, και ως εκδότης του περιοδικού Mind, ο Moore επηρέασε πλήθος στοχαστών, επιστημόνων και καλλιτεχνών, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περίφημου «Κύκλου του Bloomsbury», μέλη του οποίου ήταν η Virginia Woolf και ο John Maynard Keynes. Στα κείμενα της νεότητάς του συντελείται η μετάβαση της βρετανικής φιλοσοφίας από τον ιδεαλισμό στον νεότερο εμπειρισμό. Σε συνεργασία με τον συμφοιτητή του Bertrand Russell, και τον μαθητή και συνομιλητή τους, Ludwig Wittgenstein, ο Moore έθεσε τις βάσεις της αναλυτικής φιλοσοφίας. Κυριότερα έργα του: Η φύση του ενεργήματος της κρίσης (1899), Η αναίρεση του ιδεαλισμού (1903), Principia Ethica (1903), Μια υπεράσπιση του κοινού νου (1925).
