Από τον Γκρίφιθ και τον Σεσίλ ντε Μιλ, μέχρι τον Παζολίνι, τον Γκοντάρ και τον Γκίμπσον, η ιστορία του κινηματογράφου είναι γεμάτη απόπειρες, ευλαβικές, αιρετικές ή «λοξές» να καταγραφεί η θεΐκή και ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού. Γράφει ο Κωνσταντίνος Καΐμάκης.
Άσματα θρηνητικά και Αναστάσιμα. Από τον «Επιτάφιο» που ετοίμαζε ο Χατζιδάκις και τελικά τον άφησε για να ενορχηστρώσει αυτόν του Θεοδωράκη μέχρι τις έθνικ «Παναγιές του Κόσμου» της Σαβίνας Γιαννάτου και το «Τελευταίο τραγούδι» του Λουδοβίκου των Ανωγείων, ο Αντώνης Μποσκοΐτης προτείνει το σάουντρακ της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το Κάΐρο έχει μέσα του όλες τις μυρωδιές του κόσμου». Η Έμυ Ντούρου συζητά με τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Κώστα Φέρρη με αφορμή την αυτοβιογραφία του, «Η γέφυρα των λεμονιών», που είναι γεμάτη εικόνες από τα χρόνια στην Αίγυπτο, το παιχνίδι και την αλληλεγγύη της γειτονιάς, την μυρωδιά από γιασεμί και Νείλο, τα κινηματογραφικά στούντιο. «Ημασταν όλοι νασερικοί. Τουλάχιστον η φτωχολογιά, γιατί οι Ελληνες χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες. Από τη μια οι μπαμπακάδες της Αλεξάνδρειας και της Ηλιούπολης – εκεί δεν ήταν μόνο μπαμπακάδες, κάποιοι είχαν εργοστάσια, καλλιέργειες κ.λπ. Από την άλλη η φτωχολογιά. Δηλαδή όταν είχαμε 200.000 Ελληνες στην Αίγυπτο, οι πλούσιοι ήταν ίσως 2.000, οι υπόλοιποι ήμασταν φτωχολογιά», θυμάται ο σκηνοθέτης.
Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Οι παραστάσεις και οι συναυλίες που ξεχωρίζουν στο φετινό πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα σε Ηρώδειο, Επίδαυρο και Πειραιώς 260: κλασικές μελωδίες και τζαζ ρυθμοί, εμβληματικές συναυλίες σύγχρονης μουσικής, καινοτόμες θεατρικές παραστάσεις, «βαριά» ονόματα από το εξωτερικό και νέες πρωτοβουλίες. Η Ηλέκτρα Ζαργάνη επέλεξε τα highlights της φετινής διοργάνωσης.
«Μετέφεραν τις εκλογές για να ξεχαστούν τα Τέμπη». Ο Μανώλης Μαυροματάκης μιλά για τις μικρασιατικές μνήμες, τους αγώνες των καλλιτεχνών και τις κυβερνήσεις συνεργασίας, με την Αφροδίτη Ερμίδη λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Η Ανατολή», έργο της Έλλης Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (23/4, Θέατρο Νέου Κόσμου).
«Πετσόκοψαν» εκδικητικά τη σύμβαση στο Εθνικό Θέατρο; Τεράστια περικοπή, της τάξεως του 70%, στις μη μισθολογικές παροχές των εργαζομένων στη συλλογική σύμβαση εργασίας του Εθνικού Θεάτρου. Οι εργαζόμενοι υποψιάζονται «ρεβανσισμό» της κυβέρνησης για τις μαζικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Ρεπορτάζ της Ηλέκτρας Ζαργάνη.
