Το μείζον ερώτημα στο ελληνικό Watergate δεν είναι φυσικά αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ιθύνων νους του παρακρατικού συστήματος παρακολουθήσεων δημοσιογράφων και πολιτικών αλλά τι κρύβεται από πίσω ώστε ο πρωθυπουργός να θυσιάσει τη «βασίλισσά» του (λέγε με Δημητριάδης) προκειμένου να σώσει την παρτίδα;
Η αλήθεια είναι ότι η παραίτηση του πανίσχυρου διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου που κινούσε τα νήματα από το παρασκήνιο έμπασε το σκάνδαλο στο Μαξίμου. Το προσωποποίησε βάζοντας για τα καλά στο κάδρο τον πρωθυπουργό. Μέχρι εκείνη την ώρα, έστω για τις εντυπώσεις, η γραμμή άμυνας του Μαξίμου θα μπορούσε να παραμείνει στην ΕΥΠ και στον κ. Κοντολέωνα που από την G4 βρέθηκε στην Κατεχάκη αλλάζοντας ακόμη και τη νομοθεσία για χάρη του.
Και το ερώτημα, ακόμη και στα δημοσιογραφικά γραφεία που πίνουν νερό στο όνομα του Κυριάκου, είναι γιατί; Γιατί θυσιάστηκε ο κ. Δημητριάδης; Η ποιο εύκολη απάντηση είναι ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζοντας το μέγεθος του σκανδάλου και των επερχόμενων αποκαλύψεων έπαιξε το γκάμπι του μήπως και σώσει την παρτίδα. Έβαλε στο κάδρο τον εαυτό του ώστε στο επόμενο φόντο που θα είναι πολύ πιο δύσκολο να μην είναι παρόν.
Προσέξτε μια σημαντική λεπτομέρεια: ο κ. Δημητριάδης αναγκάστηκε σε παραίτηση όταν το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ των Reporters United και της Εφ Συν, αποκάλυψε τη σχέση του με τον διαχειριστή της εταιρείας που διαχειρίζεται το κακόβουλο λογισμικό Predator.
Το τελευταίο, μαζί φυσικά με τον βασιλιά του είδους το ισραηλινό Pegasus, δεν είναι μια νόμιμη (λέμε τώρα) συνακρόαση με την άδεια του εποπτεύοντα εισαγγελέα (θα το δούμε και αυτό αλλά σε δεύτερο χρόνο), είναι παράνομα και όποιος τα χρησιμοποιεί κλείνει εισιτήριο για τον Κορυδαλλό.
Για να καταλάβετε για τι μιλάμε το Pegasus, στις τελευταίες και πιο προηγμένες του εκδόσεις μπορεί να εγκατασταθεί σε ένα κινητό τηλέφωνο απλά με μια αναπάντητη κλήση μέσω δημοφιλών υπηρεσιών επικοινωνίας όπως το WhatsApp! Πρόκειται για κατασκοπευτικό «υπερόπλο»!
Εδώ είναι χρήσιμο ένα μικρό timeline: στις 7 Ιουλίου του 2019 η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζουν τις εκλογές. Τον Αύγουστο στο πρώτο νομοσχέδιο που ψηφίζουν για το περίφημο «επιτελικό κράτος» (4622/2019) η ΕΥΠ, η ΕΡΤ και το ΑΠΕ περνούν στο Μαξίμου, δηλαδή στον πανίσχυρο κ. Δημητριάδη που κάνει τη «βρώμικη» δουλειά αντ’ αυτού.
Τον περασμένο Μάιο με επίσημο έγγραφο η Google δημοσιεύει κατάλογο με χώρες στις οποίες χρησιμοποιήθηκε το δημοφιλές λογισμικό κατασκοπείας Predator.
Μαντέψτε, μεταξύ αυτών είναι και η Ελλάδα αφού σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο από ερευνητές στο Citizen Lab του Πανεπιστημίου του Τορόντο, οι κρατικοί φορείς που το αγόρασαν βρίσκονταν στην Αίγυπτο, την Αρμενία, την Ελλάδδα, τη Μαδαγασκάρη, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Σερβία, την Ισπανία και την Ινδονησία.
Με απλά Ελληνικά η νόμιμη συνακρόαση της ΕΥΠ τόσο για τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη όσο και για τον τότε υποψήφιο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη, είναι παρωνυχίδες χωρίς μάλιστα νομικές συνέπειες για τους εμπνευστές τους. Ούτε καν πολιτικές. Δίνεις τον μέχρι πρότινος διοικητή της ΕΥΠ στη λογική ότι αυτονομήθηκε και έδρασε αυτοβούλως και καθαρίζεις.
Αλλά και εδώ υπάρχει πολιτικό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον κ. Ανδρουλάκη; Όχι φυσικά για τις σχέσεις του με τη χώρα του «Μεγάλου τιμονιέρη». Αλλά για να ανακαλύψει στοιχεία ικανά, όταν και εάν εκλεγεί πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, να τον εκβιάζει προκειμένου να συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ. Άφησε κάτι άθλια υπονοούμενα ο διευθυντής του γραφείου Τύπου της ΝΔ Νίκος Ρωμανός.
Κοντολογίς επανερχόμαστε στο μείζον ερώτημα για το πρωθυπουργικό γκάμπι. Γιατί θυσιάστηκε ο κ. Δημητριάδης; Προφανώς διότι οι νόμιμες συνακροάσεις είναι η μικρότερη μπάμπουσκα μέσα στο τεράστιο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων στη χώρα με παράνομο λογισμικό! Όταν η δημοσιογραφική έρευνα αρχίσει να αφαιρεί μία μία τις μπάμπουσκες φοβάμαι ότι η τελευταία θα περικλείει ολόκληρη τη χώρα.
Όσο για τις αστείες δικαιολογίες ότι οι συνακροάσεις ζητήθηκαν από την Αρμενία και Ουκρανία (απαντήθηκαν από τις Πρεσβείες των δύο χωρών που έκαναν λόγο για «ξεδιάντροπα ψέματα») ή τα άθλια υπονοούμενα του κ. Ρωμανού δεν είναι τίποτε παραπάνω και τίποτε παρακάτω από τα συνήθη «παρατράγουδα» ενός μηχανισμού που παρά τη θεσμική του ιδιότητα δεν διστάζει να συμπεριφέρεται σαν το τελευταίο τρολ του διαδικτύου.
Είπαμε, οι «νόμιμες συνακροάσεις» είναι η παρωνυχίδα, η μικρότερη μπάμπουσκα μέσα στη μεγάλη των Pegasus και Predator που κρύβει τέρατα. Πόσα και κυρίως ποιους έπιασαν στα νύχια τους θα το μάθουμε σύντομα.