Μπορεί τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ να τα «μάζεψε» λέγοντας πως δεν πιστεύει ότι θα χρειαστεί να εμπλακούν οι ένοπλες δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί το κύμα διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ.
Μπορεί να ανακουφίστηκε για λίγο ο δημοκρατικός κόσμος, που ένιωσε ρίγη ανατριχίλας ακούγοντας τον Πρόεδρο να ετοιμάζεται να στείλει τον Αμερικανικό στρατό εναντίον των πολιτών. Την ανακούφιση όμως διαδέχθηκε η αγωνία για τα όρια του αυταρχισμού του Τραμπ, που φαίνεται να επεκτείνονται κάθε φορά που στριμώχνεται υπό το βάρος σκανδάλων, αλλά και αποτυχημένων πολιτικών και δηλώσεών του.
Αυτή τη φορά η αντίδραση του ήταν τόσο σφοδρή, γιατί βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά γεγονότων που μπορεί να σημάνουν το τέλος της όποιας δημοτικότητάς του. Δεν είναι μόνο ο κορονοϊός, τα 105,000 θύματά του και οι εστίες αναζωπύρωσης της επιδημίας που αναπτύσσονται σε πολλές πολιτείες που βιάζονται να ανοίξουν την οικονομία τους. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος με το Twitter, το επικοινωνιακό του τοτέμ και αποκούμπι, που αποφάσισε να του βγάλει και επισήμως «κίτρινη κάρτα» για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Δεν είναι μόνο το πλήγμα που δέχεται καθημερινά πλέον η αξιοπιστία του, από Δημοκρατικούς, Ρεπουμπλικανούς αλλά και το αγαπημένο του έως πρότινος Fox News, που τον κατακρίνουν για ακρότητες όπως όταν πρότεινε στους πολίτες του να κάνουν ενδοφλέβια χρήση απολυμαντικών για να προστατευθούν από τον κορονοϊό. Είναι και κάτι ακόμα. Μέσα στο Μάιο το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έβαλε πλώρη για να εξετάσει τρεις υποθέσεις που έχουν να κάνουν με την κλήτευση των φορολογικών στοιχείων του Αμερικανού Προέδρου. Να σημειώσουμε πως ο Τραμπ είχε κάνει μήνυση στη λογιστική εταιρία που διαχειρίζεται την περιουσία του, αλλά και σε δύο τράπεζες όπου έχει τις καταθέσεις του, εκ των οποίων η μία είναι η Deutsche Bank, με στόχο να τις εμποδίσει να αποκαλύψουν τα περιουσιακά του στοιχεία. Η μανία του να μην έρθουν στην επιφάνεια τα στοιχεία αυτά, είναι απόδειξη κατά τους Δημοκρατικούς πως η αποκάλυψη τους θα σημάνει και το τέλος της πολύπαθης και σκανδαλώδους πολιτικής του καριέρας.
Η πίεση είναι τέτοια που έκανε τον Πρόεδρο να επιχειρεί να το παίξει μονάρχης, απειλώντας να βγάλει τον στρατό ενάντια στους διαδηλωτές. Υπάρχει ένας νόμος στην Αμερική (Posse Comitatus Act) που οριοθετεί πολύ στενά το πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει χρήση του ομοσπονδιακού στρατού για την επιβολή κυβερνητικών πολιτικών στο εσωτερικό της χώρας. Κάτι τέτοιο, για παράδειγμα, δεν μπορεί να γίνει χωρίς την συγκατάθεση του Κυβερνήτη της κάθε Πολιτείας. Ο νόμος αυτός μπορεί να παρακαμφθεί, αν ο Πρόεδρος επικαλεστεί έναν άλλο νόμο που σχετίζεται με την αντιμετώπιση εξεγέρσεων στο εσωτερικό της χώρας (Insurrection Act of 1807). Αυτού του νόμου απείλησε να κάνει χρήση όταν μίλησε για Πολιτείες που αδυνατούν να επιβάλουν την τάξη. Ο νόμος αυτός έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν υπό συγκεκριμένες όμως συνθήκες, δηλαδή μόνο τοπικά, σε συγκεκριμένες περιοχές όπου υπήρξαν εξεγέρσεις μεγάλης κλίμακας, όπως οι βίαιες διαδηλώσεις στο Λος Άντζελες για την δίκη του Ρόντνεϋ Κινγκ και τα σοβαρά επεισόδια που ακολούθησαν τις καταστροφές από μεγάλους τυφώνες. Ο Τραμπ απείλησε να επιβάλει το νόμο αυτό απ’ άκρη σ’ άκρη της Αμερικανικής Επικράτειας, πράγμα ανήκουστο για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας. Βέβαια, για να μπορεί να πατήσει και επισήμως στο νόμο αυτό, θα πρέπει να ανακοινώσει δημόσια την επίκληση του νόμου, κάτι που απαιτεί μεγάλη προετοιμασία και προσεκτική προεργασία – ενέργειες που δεν είχε κάνει όταν ανακοίνωνε τις αυταρχικές αυτές προθέσεις του.
Και φυσικά, η σχετική νομοθεσία ορίζει πως για να φτάσει ο Πρόεδρος να επικαλεστεί τον νόμο για τις εξεγέρσεις επί Αμερικανικού εδάφους και να βγάλει τον στρατό στους δρόμους εναντίον των πολιτών, θα πρέπει πρώτα να αποδειχτεί ακραδάντως ότι οι Πολιτείες έκαναν τα πάντα αλλά απέτυχαν παταγωδώς να επιβάλουν την τάξη. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να αποδειχτεί, καθώς είναι πολύ λίγες οι Πολιτείες όπου η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Και μάλιστα, οι Πολιτείες όπου οι διαδηλώσεις έχουν βγει εκτός ελέγχου, είναι αυτές στις οποίες η αστυνομία έδειξε αυταρχισμό και προκάλεσε στην ουσία το αίσθημα των διαδηλωτών. «Όταν φοράς την στολή της σύγκρουσης, αυτό γεννά σύγκρουση» λένε Αφροαμερικανοί σχολιαστές, σημειώνοντας πως σε πόλεις που η αστυνομία κατέβηκε μαζί με τους διαδηλωτές να διαμαρτυρηθεί και έδειξε ότι συμπάσχει με το λαϊκό αίσθημα, όπως στην πόλη Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ και στο Φλυντ της Πολιτείας του Μίσιγκαν, δεν έγιναν επεισόδια, αλλά μόνο ειρηνικές πορείες διαμαρτυρίας.