Πέρα από την ιλαρότητα του γεγονότος, είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ νιώθουν απειλή στο έδαφός τους από την Κίνα
Μια νέα διάσταση πήρε ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, όπως τον αποκαλούν οι αναλυτές στη Δύση, μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας: πλέον οι δύο παγκόσμιες υπερδυνάμεις, με δυνατότητα εκτόξευσης πυραύλων στο διάστημα, ανταγωνίζονται η μία την άλλη στο πεδίο του «καυτού αέρα» που επιτρέπει στα μπαλόνια τους να αιωρούνται πάνω από το έδαφος του ανταγωνιστή τους… Τα Μέσα κατακλύστηκαν από πηχυαίους τίτλους σχετικά με το πόσα μπαλόνια έχουν παραβιάσει τον εναέριο χώρο των δυτικών χωρών, ενώ ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν έριξε λάδι στη φωτιά αναφέροντας ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο της Κίνας με ολόκληρο στόλο μπαλονιών, που είχαν στόχο τη διείσδυση σε 40 χώρες. Από την πλευρά του το Πεκίνο έχει αναφέρει ότι έχει εντοπίσει και αυτό αμερικανικά κατασκοπευτικά μπαλόνια πάνω από το έδαφoς της Κίνας.
Η πρώτη κινεζική απειλή
Πέρα όμως από την όποια ιλαρότητα προκαλεί σε πρώτη ανάγνωση η είδηση, πολλοί εκτιμούν ότι τα περιστατικά με τα μπαλόνια μπορεί να είναι μια σημαντική στιγμή στην κόντρα μεταξύ των δύο οικονομικά ισχυρότερων χωρών του πλανήτη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η διείσδυση του κινεζικού μπαλονιού στον αμερικανικό εναέριο χώρο αποτελεί την πρώτη (ή, εντέλει, έτσι γίνεται αντιληπτή) κινεζική απειλή στην αμερικανική ασφάλεια. Μπορεί το μπαλόνι να μην αποτελούσε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, η οποία χρησιμοποιείται κάθε μέρα στην πολυεπίπεδη (στρατιωτική, οικονομική, γεωπολιτική κ.λπ.) κόντρα μεταξύ των δύο χωρών, όμως αποτέλεσε την πρώτη απτή απόδειξη ότι μια απειλή της Κίνας στο έδαφος των ΗΠΑ δεν είναι αδύνατη ούτε μακρινή θεωρητική πιθανότητα. Σε ένα περιβάλλον αυξημένης κινητικότητας όπου η Ιαπωνία εξοπλίζεται με αμερικανικούς πυραύλους Tomahawk και η Κίνα στρέφεται στο Ιράν για ενίσχυση της συνεργασίας τους ένα τέτοιο επεισόδιο δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Το Πεκίνο επέδειξε σε αυτή την περίσταση πρωτόγνωρη συστολή, ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν επρόκειτο για κατασκοπευτικό μπαλόνι αλλά για συσκευή συλλογής μετεωρολογικών στοιχείων που την… πήρε ο αέρας. Δυτικοί αναλυτές όμως αναγνωρίζουν σε αυτή την κίνηση την τελευταία από πλευράς Κίνας επίδειξη ισχύος έξω από την περιοχή επιρροής της, ενώ γίνεται λόγος για παραβίαση των ειωθότων μεταξύ κρατών. Παράλληλα, το Πεκίνο φαίνεται ότι επιθυμεί να επεκτείνει τις επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών σε όλη την υφήλιο, ενώ κατά καιρούς γίνεται γνωστό ότι στόχοι αυτών των επιθέσεων είναι ακόμη και Κινέζοι πολίτες που διαμένουν σε δυτικές χώρες.
Ιστορικό από την ανάποδη
Σύμφωνα με τον Τζον Ντέλουρι, ειδικό στις σινο-αμερικανικές σχέσεις και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Γιονσέι στη Σεούλ, η κατασκοπεία ανάμεσα στις δύο χώρες δεν είναι κάτι καινούργιο.
Με μια διαφορά όμως: κατά τη διάρκεια του παλιού Ψυχρού Πολέμου, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας το 1949, οι ΗΠΑ ήταν αυτές που είχαν κάνει σωρεία κατασκοπευτικών επιχειρήσεων στο έδαφος της Κίνας με στόχο ακόμη και την ανατροπή του Μάο Τσετούνγκ κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κορέα. Μετά τον πόλεμο στην Κορέα η CIA συνέχισε τις επιχειρήσεις με σκοπό την ανατροπή χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο την Ταϊβάν, η οποία βρισκόταν τότε υπό την ηγεσία του εθνικιστή Τσιανγκ Κάι-σεκ.
Μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’50 η έμφαση δόθηκε στην παρακολούθηση και όχι στην ανατροπή. Οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμειναν εξαιρετικά εχθρικές μέχρι την επίσκεψη Νίξον στο Πεκίνο το 1972.
