Τον Αύγουστο θα μπούμε στη δεύτερη μνημονιακή περίοδο, κατά την οποία οι δόσεις αντιστρέφονται και καταβάλλονται πλέον όχι από την τρόικα προς την τρόικα, αλλά από το αίμα και τον ιδρώτα των Ελλήνων προς την τρόικα.
Αν περιμένουμε να λήξουν τα μνημόνια εντός του πλαισίου των (από τον Ιούλιο του 2015 έως τώρα) «συμφωνιών» στο Eurogroup, η απάντηση στο ερώτημα «Μετά τα μνημόνια τι;» είναι ανατριχιαστική: μια ερημοποιημένη Ελλάδα. Μια Ελλάδα όπου οι νέοι θα ζουν άλλου. Μια Ελλάδα την οποία θα χαίρονται σε πεντάστερα γηροκομεία και θέρετρα οι Βορειοευρωπαίοι συνταξιούχοι και «επενδυτές», την ώρα που οι δικοί μας γέροντες θα ζουν από τους σκουπιδοτενεκέδες ονειρευόμενοι πότε θα ξαναδούν τα ξενιτεμένα παιδιά και εγγόνια τους.
Δεν αναφέρομαι βέβαια, και ευτυχώς, στον Αύγουστο του 2018 (αν και η ερημοποίηση που επιφέρει η ασταμάτητη μετανάστευση των νέων μας έχει ήδη πληγώσει ανεπανόρθωτα την κοινωνία μας). Το μόνο που θα συμβεί τον ερχόμενο Αύγουστο είναι ότι θα τελειώσουν οι δόσεις του τρίτου μνημονιακού δανείου και θα μπούμε στη δεύτερη μνημονιακή περίοδο 2018-2060, όπου οι δόσεις αντιστρέφονται και καταβάλλονται πλέον όχι από την τρόικα προς την τρόικα, αλλά από το αίμα και τον ιδρώτα των Ελλήνων προς την τρόικα, υπό καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας στο οποίο οι δανειστές γίνονται ακόμη πιο κραταιοί και ο λαός μας ακόμη πιο υπόδουλος.
Τα μνημόνια θα λήξουν, επί της ουσίας, το νωρίτερο κατά το… 2060. Από τον επόμενο Αύγουστο το ίδιο μνημόνιο θα ονομάζεται πλέον «ενισχυμένη επιτήρηση» (στο πνεύμα που η CIA μετονόμασε τα βασανιστήρια σε… «ενισχυμένη ανάκριση»). Παράλληλα, η υπερ-λιτότητα (που έχει ήδη συμφωνηθεί έως το 2021) θα επιβάλλεται στο διηνεκές επί ενδοτικών κυβερνήσεων – όπως ακριβώς συμβαίνει από το 2010 αλλά με μια ουσιαστική διαφορά: αντί οι νέες περικοπές και οι νέες εκχωρήσεις δημόσιας περιουσίας και εθνικής κυριαρχίας να περνούν την τελευταία στιγμή από τη Βουλή υπό την απειλή ότι διαφορετικά θα χαθεί η επόμενη δόση (καθώς το μόνο που τελειώνει τον Αύγουστο του 2018 είναι οι δόσεις), από το 2019 κι έπειτα η απειλή θα παίρνει νέα μορφή εκβιασμού.
«Είτε περνάτε τα μέτρα είτε η μείωση της δόσης αποπληρωμής του χρέους σας, που συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της “ελάφρυνσης χρέους”, ακυρώνεται και θα πρέπει φέτος να μας δώσετε διπλάσια δόση».
Αυτή είναι η πεμπτουσία της δρομολογούμενης «ελάφρυνσης χρέους». Ο παρατηρητικός αναγνώστης θα έχει ήδη προσέξει τον φραστικό ελιγμό τρόικας και κυβέρνησης. Δεν μιλούν πια για «αναδιάρθρωση χρέους» (την οποία είχα κάνει σημαία μας την άνοιξη του 2015, με αποτέλεσμα τη στοχοποίησή μου από τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού) και την οποία οι κ. Τσίπρας και Τσακαλώτος υπόσχονταν στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 (και αργότερα) ως αντάλλαγμα για το «ναι σε όλα» στο τρίτο μνημόνιο. Οχι, εδώ και καιρό μιλούν μόνο για «ελάφρυνση χρέους». Ποια η διαφορά; Επί της ουσίας «ελάφρυνση χρέους» σημαίνει ότι θα κάνουν στην κυβέρνηση «ευκολίες πληρωμών» έως το 2030, με το χρέος να γίνεται διαχρονικά ακόμη πιο δυσβάστακτο (καθώς τα ποσά που δεν θα πληρώνονται έως το 2030 θα προστίθενται στις μελλοντικές αποπληρωμές τοκιζόμενα). Αυτό είναι το κλειδί του νέου εκβιασμού: για τα επόμενα δώδεκα χρόνια θα απειλούν πως χωρίς νέα μέτρα οι ευκολίες πληρωμών αναστέλλονται!
Υπεύθυνη ανυπακοή – η μόνη λογική διέξοδος από τα μνημόνια
Πώς μπορεί να ανατραπεί αυτή η ανατριχιαστική νομοτέλεια; Η απάντηση είναι απλή: απαιτούνται συγκεκριμένες τομές που θα τερματίσουν την τετραπλή χρεοκοπία (κράτος, νοικοκυριά, επιχειρήσεις, τράπεζες). Τομές που τρόικα και Eurogroup δεν θα αποδεχτούν, όποια κυβέρνηση κι αν τις προτείνει. Οπότε έχουμε την επιλογή είτε να προχωρήσουμε τα επόμενα χρόνια συναινετικά με τρόικα και Eurogroup, εδραιώνοντας τη χρεοδουλοπαροικία και καταδικάζοντας τη χώρα στην ερημοποίηση, είτε να νομοθετήσουμε χωρίς την πρότερη συναίνεση του Eurogroup τις τομές που απαιτούνται για τη σωτηρία της χώρας.
Το ΜέΡΑ25, το κόμμα που εντάσσεται στο διεθνικό, πανευρωπαϊκό κίνημα DiEM25, παίρνει ξεκάθαρη θέση επί του διλήμματος αυτού και καλεί όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να κάνουν το ίδιο. Θέση μας είναι η άμεση νομοθέτηση επτά τομών:
1. Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους με ύψος και ρυθμό αποπληρωμών που εξαρτώνται άμεσα από το ύψος και τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ
2. Στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος (0%-1,5%) που καταργεί τη λιτότητα
3. Αναδιάρθρωση «κόκκινων» δανείων από δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών, με πενταετές (ανανεώσιμο) μορατόριουμ πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μικρομεσαίων επιχειρήσεων
4. Μεγάλες μειώσεις φορολογικών συντελεστών: 15-18% μέγιστος συντελεστής ΦΠΑ και φόρου μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κατάργηση της προπληρωμής φόρου & του φόρου «αλληλεγγύης» για εισοδήματα έως 30 χιλιάδες ευρώ.
5. Δημιουργία δημόσιου εξωτραπεζικού συστήματος πληρωμών που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις δωρεάν συναλλαγές και τη χρηματοδότηση νέου προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας
6. Σεβασμός σε μισθωτή εργασία και δημιουργική επιχειρηματικότητα: τέλος το «μπλοκάκι» για μισθωτούς, ευέλικτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, πεντάχρονη απαλλαγή εισφορών για νέες επιχειρήσεις, ταβάνι το 50% των κερδών για το σύνολο ασφαλιστικών εισφορών & φόρων των επιχειρήσεων
7. Μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ σε αναπτυξιακή τράπεζα με εχέγγυο τη δημόσια περιουσία, οι μετοχές της οποίας θα εκχωρηθούν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το ΜέΡΑ25 εμμένει στη νομοθέτηση των πιο πάνω άνευ διαπραγμάτευσης. Το 2015 δεν θα επαναληφθεί. Η «επίσημη» Ευρώπη θα πρέπει τότε να επιλέξει είτε να δρομολογήσει το Grexit είτε να αποδεχτεί το νέο αναπτυξιακό πλαίσιο που χτίζουν οι επτά τομές.
Τα κόμματα του μνημονιακού τόξου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΣΥΡΙΖΑ) επιμένουν ότι το Grexit είναι το χείριστο που μπορεί να μας συμβεί. Άλλοι το θεωρούν βέλτιστη εξέλιξη. Το ΜέΡΑ25 διαφωνεί και με τις δύο αυτές ιεραρχήσεις: το Grexit δεν είναι ούτε η χείριστη ούτε η βέλτιστη εξέλιξη. Η χείριστη εξέλιξη είναι αυτό που γίνεται σήμερα υπό τον μανδύα της «καθαρής εξόδου». Οσο για τις επτά τομές του ΜέΡΑ25, αυτές είναι απαραίτητες για να αναπνεύσει η χώρα, είτε εντός είτε εκτός του ευρώ. Να γιατί είναι αδιαπραγμάτευτες.
