Βορά στις διαθέσεις των ακραία συντηρητικών κυβερνήσεων έχουν γίνει τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ακόμη και επί ευρωπαϊκού εδάφους, ιδίως στις χώρες του Βίσεγκραντ.
Ισχυρό πλήγμα αποτέλεσε ο νόμος που προωθούν η κυβέρνηση της Ουγγαρίας και ο ακροδεξιός ηγέτης Βίκτορ Ορμπάν που απαγορεύει την προβολή σε παιδιά κάθε είδους περιεχομένου που «προωθεί» την ομοφυλοφιλία. Πρακτικά, με το πρόσχημα της καταπολέμησης των σεξουαλικών εγκλημάτων κατά των παιδιών απαγορεύει κάθε συζήτηση για ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα στα σχολεία, εντείνοντας την ομοφοβία και άλλες αντιλήψεις που έπρεπε να έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας εδώ και δεκαετίες ως μελανό κομμάτι της σύγχρονης Ευρώπης.
«Αηδιαστικοί»
Στην Τσεχία ο πρόεδρος της χώρας Μίλος Ζέμαν ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε «αηδιαστικά» τα διεμφυλικά άτομα (transgender), προκαλώντας τσουνάμι αντιδράσεων.
«Τέτοιου είδους δηλώσεις έχουν επιζήμιες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία όλων των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Οι διεμφυλικοί είναι οι πιο ευάλωτοι. Τέτοια σχόλια διχάζουν βαθιά την κοινωνία μας και παράγουν περισσότερο μίσος και βία απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα» τονίζει στο Documento ο Ντάνιελ Ζίκμουντ, υπεύθυνος επικοινωνίας του Prague Pride.
«Τον αγνόησα εντελώς και μίλησα με την κοινότητα των διεμφυλικών. Τους αποκάλεσα “όμορφους” και είπα ότι θα δωρίσω χρήματα για κάθε σχετικό σχόλιο –υποστηρικτικό ή μη– στις δημοσιεύσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Συγκέντρωσα πολλά χρήματα για οργανισμούς που βοηθούν την κοινότητα LGBTQ+ καθώς έλαβα περισσότερα θετικά σχόλια από ποτέ. Θετική ατζέντα, ειλικρινής δέσμευση. Eτσι νομίζω ότι πρέπει να λειτουργήσουμε» προσθέτει από την πλευρά της μιλώντας στο Documento η Μαρκέτα Γκρεγκόροβα, Τσέχα ευρωβουλευτής με τους Πράσινους/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία.
«Τα άτομα που ανήκουν στην LGBTQ+ κοινότητα υφίστανται διακρίσεις όχι μόνο μέσα στην κοινωνία αλλά δυστυχώς και από τη νομοθεσία και την κυβέρνησή μας. Για παράδειγμα, αγωνιζόμαστε ακόμη για το νομοσχέδιο για ισότητα στους γάμους. Σύμφωνα με τον τσεχικό νόμο πρέπει να υποβληθούν (σ.σ.: οι τρανς) σε διαδικασία που ονομάζεται “αποστείρωση” κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων αλλαγής φύλου. Παρότι αυτό κρίθηκε παράνομο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο» καταλήγει ο Ντάνιελ Ζίκμουντ.
Βεβαρυμένο «μητρώο»
Βεβαίως, ουκ ολίγες φορές έχει επικριθεί και η υπερσυντηρητική κυβέρνηση της Πολωνίας, ενώ το «μητρώο» της χώρας είναι ήδη ιδιαίτερα βεβαρυμένο για παραβιάσεις του κράτους δικαίου και των ατομικών δικαιωμάτων. Αλλωστε το κυβερνών PiS έχει συγκρουστεί επανειλημμένα με την Ευρωπαϊκή Ενωση για μια σειρά από ζητήματα όπως η καταπάτηση των δημοκρατικών αξιών, η παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών αλλά και οι γνωστές πλέον «ελεύθερες από ΛΟΑΤΚΙ ιδεολογία κοινότητες».
«Αγκάθι»
Η ακροδεξιά ρητορική βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις χώρες του Βίσεγκραντ, συνιστώντας μεγάλο πονοκέφαλο για την Ευρώπη, που καλείται επειγόντως να βάλει φρένο. Αλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κινήσει διαδικασία επί παραβάσει κατά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας για την παραβίαση των δικαιωμάτων της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
«Η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία δεν μπορούν να συγκριθούν κατά τη γνώμη μου. Η Τσεχία εξακολουθεί να είναι δημοκρατία η οποία σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου και δεν λογοκρίνει την ελευθερία του λόγου. Φυσικά, έχει πολύ δρόμο για την αποδοχή της διαφορετικότητας καθώς και από την άποψη ορισμένων νομοθεσιών –όπως η προϋπόθεση για να γίνει επέμβαση αλλαγής φύλου–, αλλά η χώρα δεν είναι αυτό που φαίνεται μέσω του προέδρου μας» τονίζει η Μ. Γκρεγκόροβα.
«Στην Ουγγαρία η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική – ο Βίκτορ Ορμπάν χειραγωγεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την εκπαίδευση, την ίδια τη χώρα και μέσω αυτού του συστήματος ενισχύει τη θέση του. Οι πολιτικές του αφορούν τις οικογένειες και τους ανθρώπους που θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς. Αν ήμασταν έξω από όλο αυτό, θα μπορούσαμε να το δούμε σαν πολύ ακραίο στοιχείο ελευθερίας του λόγου ή του κράτους δικαίου, αλλά γιατί οι συνηθισμένοι πολίτες της να ενδιαφέρονται για τέτοια πράγματα (σ.σ.: τα δικαιώματα των μειονοτήτων) όταν ζουν μια καλή ζωή; Ναι, ορισμένα δικαιώματα των κοινοτήτων παραβιάζονται. Ομως ο Ορμπάν δεν είναι πλέον ηγέτης που μοιράζεται κοινές αξίες με την υπόλοιπη ΕΕ» υπογραμμίζει.
Φόβοι
«Ολα καταλήγουν σε δύο πράγματα: πόσο ισχυρές είναι οι δημοκρατίες μας και πόσο απογοητευμένοι είναι οι πολίτες. Ορισμένες χώρες, ειδικά οι μετασοβιετικές αλλά όχι αποκλειστικά, δυσκολεύτηκαν και μπορεί να μην έχουν ακόμη τόσο σταθερό σύστημα και να είναι ευάλωτες. Σε ορισμένες χώρες κάποιοι πολιτικοί που ανέβηκαν στην εξουσία είτε με ακραίο λαϊκισμό είτε στο χάος της δεκαετίας του ’90 αφαίρεσαν όχι μόνο τον πλούτο της χώρας αλλά και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην πολιτική. Πώς μπορούμε να κατηγορήσουμε τους πολίτες που γύρισαν την πλάτη σε αυτές τις πολιτικές κοιτώντας έξω από το σύστημα, στρεφόμενοι συχνά σε επαναστατικά ή ριζοσπαστικά κινήματα; Φοβάμαι ότι σε τέτοιες χώρες ο ριζοσπαστισμός και ο λαϊκισμός θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο» υποστηρίζει η Μ. Γκρεγκόροβα.
Τέλος, αναφορικά με τις ακροδεξιές συμμαχίες σε επίπεδο ΕΕ σημειώνει με νόημα: «Το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό όταν τα περισσότερα εθνικιστικά κόμματα αισθάνονται την ανάγκη να συνεργαστούν με άλλα έθνη για να ανακτήσουν την υποτιθέμενη εθνική κυριαρχία τους. Είναι σαν να παραδέχονται ότι η συνεργασία είναι πολύ επωφελέστερη από τον εθνικισμό, έτσι δεν είναι;».
