Η ταβέρνα ήταν, είναι και θα παραμείνει μία από τις κυριότερες προτάσεις για έξοδο στην Ελλάδα, καθώς αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του… DNA μας, ακόμη κι αν την «απατάμε» με άλλου είδους γεύσεις και εστιατόρια.
Και ακριβώς επειδή την αγαπάμε και την τιμούμε… δεόντως, πολύ συχνά κάνουμε διατροφικά λάθη όταν πηγαίνουμε να… τσιμπήσουμε κάτι στο ταβερνάκι της γειτονιάς, τα οποία λάθη συνήθως αποφεύγουμε όταν πηγαίνουμε σε άλλα εστιατόρια.
Ιδού μερικά από αυτά:
Λιμπιζόμαστε όοοοοολα τα μεζεκλίκια του καταλόγου, τα παραγγέλνουμε, γεμίζουμε το στομάχι μας και από πάνω τρώμε και τα παϊδάκια ως κυρίως πιάτο, για να μην «πάνε χαμένα».
Προσθέτουμε στην «πράσινη» σαλάτα και μερικές «αλοιφές» για τη… νοστιμιά, με αποτέλεσμα συνήθως να αφήνουμε την υγιεινή και να τρώμε τη «μαγιονέζα».
Τρώμε ένα καρβέλι ψωμί χαλαρά πριν καν έρθουν τα ορεκτικά, για να μην κατέβει ξεροσφύρι το ποτό που έχουμε παραγγείλει. Στη συνέχεια παραγγέλνουμε και τον Βόσπορο να πιούμε, διότι δεν τρώγεται ξεροσφύρι το φαγητό που έχουμε παραγγείλει.
Εκτός από το καλοκαίρι, που τιμούμε ιδιαιτέρως το καρπούζι ως επιδόρπιο, παραγγέλνουμε όλα τα γλυκά του μαγαζιού για να «τα δοκιμάσουμε» και «να αλλάξει η γεύση».
Ξεχνάμε να πιούμε το νερό (που αν ήταν εμφιαλωμένο από ακριβό εστιατόριο δεν θα το ξεχνούσαμε και τόσο εύκολα).
Αυτά όλα είναι βέβαια τα στοιχεία που συνθέτουν τη γοητεία της ταβέρνας, αν βάλουμε όμως λίγο μέτρο στα παραπάνω, θα συνδυάσουμε πολύ καλύτερα το τερπνόν μετά του ωφελίμου και τη χοληστερίνη με τα τριγλυκερίδια.
