Το ένα λάθος μετά το άλλο διαπράττει η Αθήνα σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας και την αντιμετώπιση της Τουρκίας στη σκακιέρα της ΝΑ Μεσογείου.
Με το τουρκικό ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» να κάνει μήνες τώρα σουρωτήρι τη δυνητικά ελληνική υφαλοκρηπίδα και την άνωθεν αυτής αποκλειστική οικονομική μας ζώνη (ΑΟΖ), η Αθήνα χωρίς σχέδιο και υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους στο εσωτερικό διαπράττει το ένα λάθος μετά το άλλο.
Ολο αυτό το διάστημα η Τουρκία γεμίζει το καλάθι της με ακραία μαξιμαλιστικές θέσεις. Από τη «γαλάζια πατρίδα» και την εντελώς αστήρικτη με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας θέση ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα μέχρι τη θεωρία της μέσης γραμμής στο Αιγαίο και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, η γειτονική χώρα χτίζει ένα τόξο διεκδικήσεων από τη Θράκη μέχρι την κυπριακή ΑΟΖ.
Την ίδια ώρα η Αθήνα τρέχει στην κυριολεξία πίσω από την Αγκυρα και μετά τη δήλωση Γεραπετρίτη για τα έξι ναυτικά μίλια η Ελλάδα μοιάζει να οχυρώνεται πίσω από κάτι που ουδέποτε αμφισβήτησε η γειτονική χώρα! Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων στη ΝΑ Μεσόγειο τα ερωτήματα είναι πολλά. Οταν, για παράδειγμα, το «Ορούτς Ρέις» στις αρχές του 2020 είχε ρίξει καλώδια πολύ νότια του Καστελόριζου, στα όρια με την αιγυπτιακή ΑΟΖ, η κυβέρνηση είχε δηλώσει ότι το είχε πάρει ο αέρας!
Οταν το καλοκαίρι που μας πέρασε το ίδιο ερευνητικό πλοίο βρέθηκε νότια του Καστελόριζου η κυβέρνηση είπε αυτήν τη φορά ότι οι μηχανές των πλοίων πέριξ αυτού δεν του επέτρεπαν να διεξαγάγει έρευνες. Τώρα που έφτασε εντός των δυνητικά χωρικών μας υδάτων ο Γ. Γεραπετρίτης έσπευσε να θέσει την κόκκινη γραμμή στα έξι ναυτικά μίλια, κάτι που φυσικά ποτέ δεν αμφισβήτησαν οι Τούρκοι!
Αλλά ακόμη και όταν η Αθήνα επιχείρησε να φτιάξει ατζέντα και να παραγάγει πολιτική το έκανε με λάθος τρόπο. Οι οριοθετήσεις των ΑΟΖ μας με Αίγυπτο και Ιταλία είναι ενδεικτικές. Και στις δύο περιπτώσεις η Αθήνα αποδέχτηκε στο Ιόνιο επήρεια από 32% μέχρι 70%, μηδενική επήρεια σε Κουφονήσι και Γαϊδουρονήσι και στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα από 50% και 80% το πολύ για τα μεγάλα και τα πολύ μεγάλα νησιά.
Η συμφωνία με την Αλβανία να πάμε στη Χάγη είναι αποκαλυπτική. Από τη στιγμή που η χώρα αυτή δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί κάτι λιγότερο από όσα προέβλεπε η αντίστοιχη συμφωνία Ελλάδας – Ιταλίας και η κοινή γνώμη στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να χωνέψει την περιορισμένη επήρεια στη συμφωνία με την Αλβανία, η Χάγη θα παίξει τον ρόλο του «πλυντηρίου» της συμφωνίας. Σε μια περιοχή μάλιστα όπου υπάρχουν ενδείξεις και για πετρέλαια.
Αντίστοιχο προηγούμενο εγγράφει φυσικά στην άκρως ευαίσθητη λόγω των τουρκικών διεκδικήσεων και των φυσικών πόρων περιοχή της ΝΑ Μεσογείου η συμφωνία με την Αίγυπτο. Μια συμφωνία που δεν εκτείνεται πέριξ του 28ου μεσημβρινού, αφήνει δηλαδή εκτός το Καστελόριζο και τέμνει στη μέση ακόμη και τη Ρόδο. Η δήλωση δε Γεραπετρίτη για «κόκκινη γραμμή» στα έξι ναυτικά μίλια ήταν το κερασάκι στην τούρτα των μαξιμαλιστικών και εκτός πλαισίου δικαίου της θάλασσας τουρκικών διεκδικήσεων.
Την ίδια ώρα το ΥΠΕΞ δεν σχολίασε ποτέ τα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι οι Ιταλοί διαπραγματεύτηκαν τέσσερα πράγματα και τα κέρδισαν όλα και οι Αιγύπτιοι άλλα πέντε τα οποία φυσικά και έλαβαν.
Την ίδια ώρα ο τρόπος με τον οποίο η Αθήνα κινείται στο μεγάλο παζάρι των Βρυξελλών δείχνει ότι τρέχει πίσω από τις εξελίξεις χωρίς σχέδιο. Την ώρα που ζητούσαμε την ενεργοποίηση των κυρώσεων έναντι της Τουρκίας η Ελένη Σουρανή, διπλωματική σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, συνομιλούσε με τον Ιμπραήμ Καλίν, διπλωματικό σύμβουλο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για την έναρξη των διερευνητικών επαφών!
Οταν από την επιβολή «πέσαμε ένα επίπεδο κάτω στη δημοσιοποίηση του καταλόγου των κυρώσεων σε περίπτωση που η Τουρκία συνέχιζε τις προκλήσεις», εμείς διά στόματος του πρωθυπουργού δηλώσαμε «απολύτως ικανοποιημένοι» για μια Σύνοδο Κορυφής όπου στο σχέδιο συμπερασμάτων δεν υπήρξε ούτε μία αναφορά για κυρώσεις.
Και όταν ο Ερντογάν άνοιξε τα Βαρώσια και έβγαλε και πάλι τα πλοία του νοτίως του Καστελόριζου εμείς δεχτήκαμε το ευρωπαϊκό τενεκεδάκι των υποτιθέμενων κυρώσεων να κυλήσει τον προσεχή Δεκέμβριο. Και φυσικά για αντιπερισπασμό ρίξαμε στην ημεδαπή το όπλο της αναστολής της τελωνειακής ένωσης ΕΕ – Τουρκίας και του εμπάργκο όπλων από Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία στη γειτονική χώρα. Πρόκειται για «πυρηνικές βόμβες» οι οποίες θα είχαν μια κάποια αξία αν η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να τις ενεργοποιήσει επισείοντας ακόμη και την απειλή του βέτο σε άλλα θέματα. Επειδή όμως να κάνει κάτι τέτοιο δεν πρόκειται, η αναφορά σε αυτά γίνεται αποκλειστικά για λόγους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης στην ημεδαπή.
Εντός αυτού του τοπίου έχει σημασία το ανέβασμα των τόνων από την αξιωματική αντιπολίτευση και τον πρώην πρωθυπουργό. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για εδώ και τώρα επέκταση των χωρικών μας υδάτων νότια της Κρήτης στα δώδεκα μίλια είναι μια προχωρημένη θέση που βάζει δύσκολα στον Κυρ. Μητσοτάκη. Το αν θα απαντήσει, για παράδειγμα, με σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να τους καταστήσει συμμετόχους σε ό,τι σχεδιάζει μένει να το δούμε. Ενδιαφέρον θα έχει σε αυτή την περίπτωση και η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα.
