Η τρίτη ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου που έρχεται μια δεκαετία σχεδόν μετά από το «September» είναι και πάλι βασισμένη σε ένα σενάριο που έγραψε η Κάλλια Παπαδάκη σε συνεργασία με την έμπειρη σκηνοθέτρια.
Wishbone (***)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (123)
Σκηνοθεσία: Πέννυ Παναγιωτοπούλου Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Καράμπαμπας, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Ευθαλία Παπακώστα, Μυρτώ Αλικάκη
Οι αναποδιές που συναντά ο σεκιουριτάς σε νοσοκομείο Κώστας είναι αρκετές για να καταβάλουν οποιοδήποτε άνθρωπο. Εκείνος όμως δεν σταματά να διατηρεί την πεισματική αισιοδοξία του ακόμη κι όταν η τύχη παύει να του χαμογελά.
Το 2002 με το φιλμ «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» μας συστήθηκε για πρώτη φορά η Πέννυ Παναγιωτοπούλου. Ήταν ένα έργο που συγκινούσε με το πείσμα του μικρού ήρωα να διατηρήσει με κάθε τρόπο ζωντανή την ανάμνηση του νεκρού πατέρα του. Έντεκα χρόνια μετά, η δεύτερη ταινία της «September» μιλούσε για την αποξένωση μιας μοναχικής κοπέλας στην Ελλάδα της κρίσης. Το τρίτο φιλμ της Παναγιωτοπούλου έρχεται και πάλι με καθυστέρηση 11 ετών και αφηγείται την υπαρξιακή οδύσσεια ενός νεαρού άντρα. Η δουλειά του Κώστα δεν τον εκφράζει, η σχέση του με τη φοιτήτρια Στέλλα αρχίζει να κάνει νερά, τα χρέη τον βαραίνουν (το δάνειο για το πατρικό του σπίτι βρίσκεται στο κόκκινο λόγω της αδυναμίας αποπληρωμής του) και μια αναπάντεχη απώλεια τον υποχρεώνει να αναλάβει την φροντίδα της 6χρονης ανιψιάς του Νίκης. Πολλά χτυπήματα για ένα νέο άνθρωπο που θέλει να χαρεί την ομορφιά της ζωής με όλη του τη δύναμη, αλλά το καλοκαιρινό όνειρο του για διακοπές «με μια μηχανή σε όλα τα νησιά του Αιγαίου» μάλλον θα πρέπει να αναβληθεί. Το σενάριο βασίζεται στο διήγημα της Κάλλιας Παπαδάκη «40 Μέρες» που είχε γραφτεί το 2008, όμως περιέχει αλλαγές που συμβαδίζουν με το κλίμα των εποχών που ακολούθησαν. Η Ελλάδα του φιλμ είναι ένας τόπος αναλγησίας και διαφθοράς (ένας συνάδελφος νοσοκόμος δελεάζει τον Κώστα να μπει συνεργός σε ένα κύκλωμα που βασίζεται σε ιατρικά λάθη και αμέλειες), όπου η μάχη για επιβίωση γίνεται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ο κοινωνικός ρεαλισμός που καταγράφει με τον φακό της η Παναγιωτοπούλου δεν παραδίνεται στις άγονες νόρμες ενός μελοδραματισμού που σκοπό έχει μόνο να συγκινεί. Το συναισθηματικό εκτόπισμα της «Wishbone», απόλυτα ελεγχόμενο και συνετό, προβληματίζει και εντείνει την αβεβαιότητα μιας ανασφαλούς γενιάς που πλήττεται από παντού ενώ συγχρόνως βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστια ηθικά διλήμματα. Εξαίσια η ερμηνεία του Γιάννη Καράμπαμπα ο οποίος προσδίδει τη δέουσα ταπεινότητα και ενσυναίσθηση σε ένα χαρακτήρα με πολυεπίπεδη (πολιτική, ψυχολογική και ηθική) βαρύτητα.
September Says (**)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (100)
Σκηνοθεσία: Αριάν Λαμπέντ Πρωταγωνιστούν: Μία Θάρια, Πασκάλ Καν, Ράκι Θάκραρ
Η εσωστρεφής και σιωπηλή Τζουλάι δέχεται στωικά το μπούλινγκ των συμμαθητών της και μόνο η αδελφή της, η δυναμική Σεπτέμπερ, τους αντιμετωπίζει στα ίσα.
Μετά από την ταινία μικρού μήκους «Olla» του 2019 η Λαμπέντ πραγματοποιεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της και στις μεγάλου μήκους ταινίες. Το «September says» αφηγείται την ιστορία δύο κοριτσιών που μεγαλώνουν με μια καταπιεστική μητέρα η οποία τα υποβάλλει σε εκκεντρικά πειράματα και τα οδηγεί σε περιθωριοποίηση. Το νοσηρό στοιχείο είναι διαρκώς παρόν και συνδέεται με ένα βιτριολικό χιούμορ, όμως η Λαμπέντ έχει τις πειστικές (αν και όχι πάντα πρωτότυπες) ιδέες για τον σχεδιασμό ενός λειτουργικού ψυχολογικού θρίλερ.
Χιονάτη (Snow White)(**)
Φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2025 (109)
Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουέμπ Πρωταγωνιστούν: Ρέιτσελ Ζέγκλερ, Αντριου Μπέρναπ, Γκαλ Γκαντότ
Η Χιονάτη το σκάει για να γλυτώσει από τη σατανική βασίλισσα που επιθυμεί να είναι «η πιο όμορφη σε όλο τον κόσμο» και κρύβεται στο σπίτι 7 υπεραιωνόβιων νάνων.
Με τρομερά προβλήματα από την πρώτη μέρα γυρισμάτων και με δυσφημιστικές επιθέσεις από υπέρμαχους της πολιτικής ορθότητας, η live action εκδοχή του κλασικού ντισνεϊκού παραμυθιού δύσκολα θα γνωρίσει εμπορική επιτυχία. Κι όμως η άποψη του Μαρκ Γουέμπ («Amazing spider man») δεν είναι άστοχη καθώς καταφέρνει να βρει την ισορροπία μεταξύ της ταινίας του 1937 και της μοντέρνας επανασύστασης της, με έμφαση στο χιούμορ και τα φανταχτερά μουσικοχορευτικά. Ούτε κρύο ούτε ζέστη η Ρέιτσελ Ζέγκλερ («West side story») στο ρόλο της Χιονάτης, πιο αποτελεσματική η Γκαντότ ως ματαιόδοξη βασίλισσα .
Σε μία άγνωστη χώρα (To a land unknown) (**)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (106)
Σκηνοθεσία: Μαχντί Φλάιφελ Πρωταγωνιστούν: Μαχμούντ Μπακρί, Αράμ Σαμπάγκ, Αγγελική Παπούλια, Μοχάμαντ Αλσουράφα
Δύο ξαδέλφια από την Παλαιστίνη που βρίσκονται στην Αθήνα, προσπαθούν να βρουν τρόπο για να μαζέψουν τα χρήματα που απαιτούνται, ώστε να πάνε στη Γερμανία.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μαχντί Φλάιφελ παρότι δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας κερδίζει το ενδιαφέρον του θεατή χάρη στην σφιχτοδεμένη γραφή, τους ολοζώντανους χαρακτήρες αλλά και τη ρεαλιστική απεικόνιση ενός μικρόκοσμου που αφορά σε μια άλλη, διαφορετική Αθήνα (η Κυψέλη των μεταναστών και του περιθωρίου) που βρίσκεται αρκετά μακριά από το ιδεώδες του τουριστικού «Live your dream in Greece». Κάποια κλισέ δεν αποφεύγονται, ενώ μέχρι να φτάσουμε στην αναπόφευκτη συναισθηματική κορύφωση του φινάλε η πλοκή αναλώνεται σε επαναλήψεις και σχηματικές λύσεις.
Οι αναμνήσεις ενός σαλιγκαριού (Memoir of a Snail) (***)
Animation αυστραλέζικης παραγωγής 2024 (96)
Σκηνοθεσία: Ανταμ Ελιοτ Με τις φωνές των: Σάρα Σνουκ, Ερικ Μπάνα, Τζάκι Γουίβερ, Ντομινίκ Πινιόν, Νικ Κέιβ
Η Γκρέις Πάντελ ζει μόνη με τα βιβλία της, τα ινδικά χοιρίδια και την αγαπημένη της συλλογή διακοσμητικών σαλιγκαριών. Η γνωριμία της με μια ηλικιωμένη γειτόνισσα, θα της μάθει να εκτιμά και πάλι τη ζωή.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ δημιουργός animation Άνταμ Έλιοτ που μας είχε χαρίσει πριν από καμιά 15ετία το «Μαίρη και Μαξ» πλάθει ένα απολαυστικό φιλμ που είναι εκτός από μια γενναιόδωρη φέτα ζωής αποτελεί έναν ύμνο στην εκκεντρικότητα και την… πλαστελίνη. Ο Έλιοτ χρησιμοποιεί την απαιτητική τεχνική της «ζωντανής πλαστελίνης» για να αφηγηθεί μια ιστορία με περίσσευμα φαντασίας και τρυφερού χιούμορ που θα σας κατασυγκινήσει.
Διαβάστε επίσης:
Οι Enemy of Reality διασκευάζουν το «Δεν σε θέλω πια»
Κριτική θεάτρου: «Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ»
Είδαμε τη σειρά «Εφηβεία» που αποθεώνεται από κοινό και κριτικούς
