Ναι, τα γεύματα αγάπης είναι καλοδεχούμενα γιατί κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ένα πιάτο ζεστό φαΐ σε κάποιον που το έχει ανάγκη.
Αλλά μόνον που πρόκειται για μια ασπιρίνη σε έναν διαρκή πονοκέφαλο 365 μέρες το χρόνο.
Η αλήθεια είναι πως αυτά τα γεύματα – σε άστεγους και άπορους – θυμίζουν σε όσους το έχουν ξεχάσει την πραγματικότητα που βιώνουν στις περισσότερες χώρες του κόσμου, γιατί δεν αποτελούμε εξαίρεση.
«Αύριο το μεσημέρι, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ο δήμος Αθηναίων διοργανώνει στις εγκαταστάσεις του Κλειστού Γυμναστηρίου του Ρουφ το καθιερωμένο, πρωτοχρονιάτικο γεύμα για τους άπορους, άστεγους και οικονομικά αδύναμους δημότες τους», αναφέρει ο Δήμος και σκέφτεσαι τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, πως τα καταφέρνουν.
Δομές αλληλεγγύης, Εκκλησία, Δήμοι, ως ένα βαθμό βοηθούν χωρίς να λύνουν το πρόβλημα.
Σύμφωνα με το Δήμο Αθηναίων υπολογίζεται πως περίπου 1200 άτομα θα σιτιστούν αύριο, Πρωτοχρονιά.
Και σκέφτεσαι τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου πόσοι δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ, πόσοι δεν έχουν μια μέριμνα ή προστασία. Πόσοι θα γυρίσουν στο δρόμο χωρίς να μπορούν να πιαστούν σε ένα χέρι για να ορθοποδήσουν.
Πόσες δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ έκαναν φτερά στη χώρα μας, πόσοι έφαγαν μίζες και πόσοι τρώνε. Πόσοι απολαμβάνουν προστασίας από αυτούς που ορίζουν την «κανονικότητα» ως τα «κατάλληλα άτομα στις κατάλληλες θέσεις» για να κερδίζουν ορισμένοι στο διηνεκές, να πέφτουν στα μαλακά, είτε έφαγαν αποδεδειγμένα, είτε όχι…
Πόσοι πέρασαν στη φτώχεια μέσα από ανεργία, μνημόνια και δανειακές…
Γιατί αρνούνται κονδύλια για δομές όπου θα δίνεται μια δεύτερη ή τρίτη ευκαιρία σε όσους την χρειάζονται;
Και το ερώτημα αυτό δεν αφορά ένα κόμμα αλλά πολλά, άσχετα με τις ευγενείς ή ανεκπλήρωτες υποχέσεις…
Οι κοινωνίες για να είναι δημοκρατικές πρέπει να έχουν ένα προστατευτικό δίχτυ για όσους –για διάφορους λόγους- περνούν στις γκρίζες οικονομικές περιοχές, με στόχο να ορθοποδήσουν.
Η «φιλανθρωπία» διασκεδάσει τις τύψεις αυτών που έχουν (αν έχουν και δεν το κάνουν για τα μάτια του κόσμου), δεν λύνει ωστόσο κανένα πρόβλημα…
Στο κάτω-κάτω, το μήνυμα των Χριστουγέννων δεν είναι «μια μέρα αγάπη»…
Ή μήπως έχουμε γίνει τόσο υποκριτές;
