Ορισμένοι στη Νέα Δημοκρατία θεωρούν –αντίθετα απ’ ό,τι πίστευε ο Αβραάμ Λίνκολν– ότι μπορούν να κοροϊδεύουν και πολλούς και για πολύ.
Μόνο έτσι εξηγείται το ότι ο Χρήστος Σταϊκούρας έχει βαλθεί να μας πείσει ότι μια οικογένεια με τρία άτομα και μηνιαίο εισόδημα περί τα 800 ευρώ είναι μια… κανονική οικογένεια της ελληνικής μεσαίας τάξης! Προφανώς ο υπουργός Οικονομικών της «γαλάζιας» διακυβέρνησης έχει τα ζόρια του: δεν μπορεί και δεν θέλει να λάβει μέτρα ουσιαστικής στήριξης των πιο χειμαζόμενων συμπολιτών μας και δεν μπορεί, ακόμη και αν ήθελε, να λάβει μέτρα –από αυτά που αφειδώς υπόσχονταν προεκλογικά– για την ενίσχυση της μεσαίας τάξης.
Οπότε, αντί για τα μέτρα που όφειλε να λάβει βάσει των προεκλογικών τους υποσχέσεων, άρχισε τις φραστικές ακροβασίες αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα για κάποτε στο μέλλον, αν και βάσει όσων είπε στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή δεν το βλέπει πλέον ρόδινο και ελπιδοφόρο, όπως προεκλογικά, αλλά μαύρο κι άραχνο, για να μεταφράσουμε σε απλά ελληνικά τα σχήματα λόγου πίσω από τα οποία κρύφτηκε.
Με άλλα λόγια, όποιο μέτρο λαμβάνεται για τη στοιχειώδη επιβίωση όσων έχουν πολύ χαμηλά εισοδήματα θα «εξαργυρώνεται» διπλά: ως μέτρο στήριξης της μεσαίας τάξης από τη μια και ως απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας για τους πιο χειμαζόμενους από την άλλη. Κάπως έτσι όποιος επιβιώνει με 16 ευρώ ημερησίως θα νιώθει τουλάχιστον υπερήφανος γιατί ανήκει, μετά τις λαθροχειρίες του Σταϊκούρα, στη μεσαία τάξη που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του έθνους και όποιος διαπιστώνει ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις των νεοδημοκρατών ήταν φούμαρα θα μπορεί τουλάχιστον να χαίρεται γιατί πολλοί άλλοι είναι σε χειρότερη κατάσταση. Όσοι βέβαια έχουν πολύ υψηλά εισοδήματα θα μπορούν και στις δύο περιπτώσεις να χαμογελούν αφού μονά − ζυγά είναι δικά τους.
