Ο αρχετυπικός Ιησούς είναι χολυγουντιανός. Τα τεράστια γαλάζια μάτια και τα ξανθά μακριά μαλλιά του Ρόμπερτ Πάουελ επέλεξε ο Τζεφιρέλι για να μεταφέρει στο πανί μια μεσσιανική πνευματικότητα. Έναν Ιησού θείο κι όχι ανθρώπινο. Κανείς δεν θέλει να απογοητεύσει το κοινό με έναν μελαχρινό τυπικό Ιουδαίο.
Ίσως γιατί κανείς δυτικός δεν λαχταρά να λατρέψει έναν ανατολίτη για Μεσσία. Κι ακόμη περισσότερο κανείς δεν αποδέχεται έναν ανθρώπινο Μεσσία. Όλων το μυαλό πάει στο μύρο που αναβλύζει μυστηριακά κι νοιώθει φρίκη στην ιδέα της μυρωδιάς εκκρίσεων, ιδρώτα, σπέρματος και εκείνης της τρομακτικής ξινίλας του αίματος. Η ανθρωπίλα βλέπετε, προβοκάρει τα υψιπέτη του Ουρανού.
Ο Ουρανός απαιτεί την Ανάσταση που τάζουν οι Αρχιερείς, μεσίτες που εμπορεύονται τον Νόμο και την Τάξη. «Θέλεις να πας στον κόσμο με αδειανά τα χέρια, με κάποια αόριστη υπόσχεση ελευθερίας, που οι άνθρωποι με την ανοησία τους και την έμφυτη ανηθικότητά τους δεν μπορούν καθόλου να την καταλάβουν, μια ελευθερία που τους φοβίζει, γιατί δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει τίποτα και ποτέ πιο ανυπόφορο για τον άνθρωπο και για την κοινωνία, από τούτη την ελευθερία» επιτιμά ο Μέγας Ιεροεξεταστής τον Ιησού.
Κι υπάρχουν κι άλλοι. Αυτών που το βλέμμα δεν βρίσκει να ακουμπήσει τίποτα στέρεο στα υψιπετή.
Διαβάστε τη συνέχεια στο koutipandoras.gr
