«Τους φτωχούς τους τρέφει μόνον η επιθυμία του έρωτα, του σεξ και τα χάδια. Στους πλούσιους αρέσουν οι χρηματιστηριακοί δείκτες, τα μεγάλα γραφεία στους ουρανοξύστες, οι διεθνείς τράπεζες, η βιομηχανία, τα ιδιωτικά τζετ, οι επαύλεις με εκατό δωμάτια και πενήντα μπάνια» σκέφτεται ο Σαλβαδόρ, κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου «Τα φιλιά».
Ο 58χρονος Σαλβαδόρ, πρόσφατα συνταξιοδοτημένος καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, έχει προγραμματίσει να περάσει τις ανοιξιάτικες διακοπές του σε ένα ξύλινο σπίτι στο δάσος της Σοτοπένια, σαράντα χιλιόμετρα από τη Μαδρίτη. Εγκαθίσταται στην περιοχή μία μέρα πριν από την κήρυξη της καραντίνας για την COVID-19 στην Ισπανία. Η μόνη ανθρώπινη επαφή που μπορεί να έχει για όσο διάστημα βρίσκεται εκεί είναι με την Μονσεράτ, τη 45χρονη πωλήτρια ενός τοπικού μπακάλικου. Οι δυο τους θα βιώσουν τον έρωτα σαν μοναδικό καταφύγιο και παρηγοριά μες στη μοναξιά της πανδημίας.
Αλήθεια, πώς ερωτεύονται δύο άνθρωποι που δεν βρίσκονται στην πρώτη νιότη, άρα είναι πλέον αρκετά υποψιασμένοι; Όταν συναντιούνται οι ήρωες του Μανουέλ Βίλας έχουν ήδη χτίσει μια ολόκληρη ζωή ο καθένας, έχουν βιώσει μεγάλες χαρές αλλά και πολύ μεγάλες απώλειες, έχουν προσπαθήσει να διαχειριστούν τα πένθη τους και γνωρίζουν τον εαυτό τους τόσο καλά ώστε να έχουν αποδεχθεί τις ευθύνες των επιλογών τους. Μπορούν όσοι έχουν δει όλες τις όψεις της ζωής να εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τον έρωτα σαν επαναστατική πράξη; Και όταν τους τελειώνει ο έρωτας μπορεί να τους σώσει η αγάπη;
Είναι σαφές ότι ο Ισπανός συγγραφέας εμπιστεύεται απόλυτα τη ζωή. Θεωρεί ότι αν κάποιος ξεφύγει από τη στενή οπτική και καταφέρει να δει τη μεγάλη εικόνα, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται περί ξεκαρδιστικής κωμωδίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαλβαδόρ έχει πάρει μαζί του για τις διακοπές δύο βιβλία: τη Βίβλο και τον «Δον Κιχώτη». Παρότι διαβάζει με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο του Θερβάντες ποτέ δεν ανοίγει τη Βίβλο. Κι αυτό γιατί νιώθει τον «Δον Κιχώτη» κομμάτι του, σε αντίθεση με τη Βίβλο.
«Αρχίζω να ερωτεύομαι το βιβλίο του Θερβάντες, διαβάζω κάθε μέρα από λίγο. Είναι σαν να ερωτεύεσαι ένα τέρας. Υπάρχει στον “Δον Κιχώτη” κάτι σχετικό με την πανδημία κι αυτό το κάτι λέγεται πλασματικότητα. Γελάς μ’ αυτό το βιβλίο, το βιβλίο του Θερβάντες; Είναι σαν να κοροϊδεύεις τη ζωή, μόλις διαπιστώσεις πως δεν έχει νόημα: μια ειρωνεία πίσω από την οποία στέκει η απελπισία, φιμωμένη και με δεμένα χέρια. Υπάρχει όμως και κάτι που έχει νόημα κι επιβάλλεται πάντα με αδιαφιλονίκητη δύναμη: η σφοδρή επιθυμία για την επιβίωση» λέει ο Σαλβαδόρ. Ή μήπως ο Βίλας; Όπως ο Θερβάντες, έτσι και ο Βίλας αφήνει εμάς να μαντέψουμε αν όσα διαβάζουμε είναι σκέψεις δικές του ή του ήρωά του. Ή μήπως είναι η φωνή της κοινής ανθρώπινης μοίρας;
Το βιβλίο «Τα φιλιά» του Μανουέλ Βίλας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση της Νάννας Παπανικολάου