Το τρέξιμο είναι η πιο φυσική κίνηση του ανθρώπου αφού κανένας δεν χρειάζεται να μας διδάξει πώς να το κάνουμε, απλά συμβαίνει. Υπάρχουν ωστόσο κάποια λάθη στην τεχνική τα οποία σηκώνουν διορθώσεις και βελτίωση.
Υπάρχουν τμήματα αυτού που δεν μπορείς να τα αλλάξεις όσο κι αν προσπαθήσεις. Είναι δύσκολο να τρέξεις όπως κάποιος άλλος κι όσο κι αν το προσπαθήσεις συνήθως δεν γίνεται σωστά.
Το τρέξιμο έχει μια παράμετρο που δεν υπάρχει σε άλλα αθλήματα όπως η ποδηλασία ή η κολύμβηση. Υπάρχει η πτήση- αιώρηση, μετά την οποία πρέπει να προσγειωθείς. Η προσγείωση καταναλώνει ενέργεια που μετά δεν είναι διαθέσιμη για να σε κινήσει εμπρός.Αυτό είναι η αιτία που μερικές φορές δεν αρέσει στα βαρύτερα άτομα να τρέχουν τόσο πολύ. Ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειάς τους απλά για να μείνουν όρθιοι, ενώ ότι κίνηση αν κάνεις σε άλλα αθλήματα όπως η κολύμβηση ή το ποδήλατο με κάποιο τρόπο σε προωθεί εμπρός.
Μεγάλος διασκελισμός
Ο υπερβολικά μεγάλος βηματισμός είναι το πιο συνηθισμένο πρόβλημα. Οι περισσότεροι ερασιτέχνες δρομείς κάνουν μεγάλο διασκελισμό. Οι νεαροί δρομείς είναι αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, νομίζουν ότι αν θέλεις να πας γρηγορότερα, πρέπει να απλωθείς και να διανύσεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση, αυτό όμως δεν είναι αποτελεσματικό. Αν το πόδι σου είναι πιο μπροστά από το κέντρο βάρους σου καθώς προσγειώνεται, τότε επιβραδύνεσαι. Επειδή είναι τόσο μπροστά, το πόδι πρέπει να σταματήσει ώστε να αφήσει το υπόλοιπο σώμα να το φτάσει, με αποτέλεσμα να φρενάρεις.
Χρησιμοποιείς περισσότερη ενέργεια για να απορροφήσει τη δύναμη πρόσκρουσης της προσγείωσης και το πρόβλημα είναι ότι ο μεγάλος διασκελισμός μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς. Μια δυνατή προσγείωση με τη φτέρνα πρώτα, είναι ένα σημάδι μεγάλου διασκελισμού. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει το πόδι να πάει τόσο μακριά, είναι να προσγειωθείτε πολύ πίσω στη φτέρνα σας. Ενώ το σωστό είναι το πόδι σας να βρίσκεται ακριβώς κάτω από το γόνατο καθώς το βάρος σας κατεβαίνει, προσπαθήστε να δείτε τον εαυτό σας πως τρέχετε περνώντας μπροστά από τις τζαμαρίες των μαγαζιών ή ακόμη καλύτερα, με μια βιντεοσκόπηση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν μεγάλο διασκελισμό, τρέχουν πολύ όρθιοι. Το σώμα τους είναι κάθετα προς το έδαφος, το αποτέλεσμα είναι να τρέχουν μπροστά από το κέντρο βάρους τους και να μοιάζει το πόδι περισσότερο σαν να τραβάει παρά να σπρώχνει. Όσοι τρέχουν με τον τρόπο αυτό, επίσης έχουν την τάση να πηγαίνουν πάνω κάτω. Φανταστείτε το κεφάλι σας να πηγαίνει από το σημείο Α στο Β σε μια διαδρομή αγώνα.
Αν πηγαίνει σε μια ευθεία γραμμή, κάνει μικρότερη απόσταση από ότι αν πηγαίνει πάνω κάτω. Το κάθετο τρέξιμο κατευθύνει την ενέργεια μακριά από τη γραμμή που θέλετε να ακολουθήσετε, είναι αντιοικονομικό, εργάζεστε σκληρότερα και πρέπει να πάτε πιο μακριά. Κανονικά θα πρέπει να έχετε την αίσθηση ότι πιέζετε περισσότερο από πίσω, τότε είναι που βάζετε κάποια τάση στον αχίλλειο τένοντα, που αυτό με την σειρά του θα βελτιώσει τη δρομική σας οικονομία. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν περισσότερο χρόνο επαφή με το έδαφος και ίσως είναι αυτό που θέλουν. Άλλοι λένε ότι μοιάζει περισσότερο με σπρώξιμο παρά με τράβηγμα. Σε πολλούς δρομείς δεν αρέσει αυτό στην αρχή, έχει διαφορετική αίσθηση , όμως τρέχουν γρηγορότερα και ευκολότερα χωρίς αλλαγή της φυσικής τους κατάστασης όταν έρχεται με φυσικό τρόπο χωρίς σκέψη.
Θα πρέπει να γέρνετε μπροστά από τα πόδια μέχρι το κεφάλι. Δεν πρέπει να λυγίζετε στη μέση. Για αρχή, εξασκηθείτε σε μια υπερβολικά προς τα εμπρός κλίση για περίπου 15 μέτρα. Φανταστείτε σαν κάποιος να σας τραβάει από τη μπλούζα. Μετά δοκιμάστε μια πιο μέτρια κλίση για περίπου 1 λεπτό τρεξίματος. Πρέπει να είστε περίπου 3-5 μοίρες προς τα εμπρός. Είναι σημαντικό να φέρετε τους γοφούς σας στην ίδια ευθεία με το στήθος. Δεν μπορείτε να αλλάξετε αμέσως τον τρόπο που τρέχετε. Είναι καλύτερα να εξασκείτε την προς τα εμπρός κλίση, με μικρά ανοίγματα ή με επαναλήψεις των 200μ.
Ανισόρροπη κίνηση των χεριών
Αν τα χέρια σας δεν κινούνται ομοιόμορφά και σε μπρος πίσω κίνηση, το πιο πιθανό είναι ο κορμός σας να στρίβει. Αυτή είναι μια με το πλάι κίνηση που δεν θα σας πάει μπροστά. Συνήθως το πρόβλημα δεν είναι στα χέρια σας. Τα χέρια σας προφανώς αντισταθμίζουν για την ακαμψία της πλάτης σας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ελέγξετε είναι η ευλυγισία της μέσης. Καθίστε κάτω με τα πόδια τεντωμένα μπροστά και λίγο ανοιχτά. Φτάστε τα πόδια σας με τα δύο σας χέρια. Αν δεν μπορείτε να φτάσετε πέρα από τις φτέρνες σας, τότε έχετε σφιχτή πλάτη και τους πίσω τένοντες των ισχύων. Δοκιμάστε να κάνετε μερικές διατάσεις για την πλάτη και τους τένοντες των ισχύων και μετά από λίγες εβδομάδες θα δείτε ότι θα έχει εξομαλυνθεί η κίνηση των χεριών σας.
Σφιχτοί ώμοι
Οι σφιχτοί ώμοι δημιουργούν την αίσθηση της καμπούρας. Σχεδόν όλοι το κάνουν καθώς αρχίζουν να κουράζονται. Έχει την τάση να κάνει τα χέρια σας να κινούνται κυματιστά, το οποίο μεταφέρεται στα πόδια σας με αποτέλεσμα να χαλάει πολύ η τεχνική σας. Για να μπορέσετε να χαλαρώσετε αυτή την τάση, περιοδικά παίρνετε λίγες αναπνοές με έναν ελαφρά διαφορετικό ρυθμό και αφήστε τους ώμους σας να πέσουν. Επίσης πολλές φορές βοηθάει να χαλαρώσετε τα σαγόνια σας, οπότε αυτό βοηθά διαδοχικά στο να χαλαρώσουν οι ώμοι, τα χέρια και τέλος τα πόδια.
Λύγισμα στη μέση
Αυτό συμβαίνει όταν προσπαθείτε να μάθετε να γέρνετε προς τα εμπρός και δεν φέρνετε τους γοφούς σας μπροστά. Είναι πολύ πιο δύσκολο να τρέχεις με λυγισμένη μέση. Δοκιμάστε το σε μια ακραία θέση, σα να τρέχετε κάτω από ένα χαμηλό κλαδί. Μπορείτε να αισθανθείτε τους μύες να δουλεύουν ενάντια στη βαρύτητα, επειδή έχετε μετακινήσει το κέντρο βάρους σας έξω, μπροστά από τα πόδια σας. Αν σηκωθείτε και τραβήξετε τους γοφούς σας μπροστά, αμέσως αισθάνεστε ελαφρύτεροι. Το βάρος σας είναι πάνω από τα πόδια σας.
Κοντές αναπνοές
Θεωρούμε την αναπνοή σαν τη μοναδική της λειτουργία την πρόσληψη οξυγόνου. Όμως επίσης εκτός από προσλαμβανόμενο οξυγόνο εκπνέουμε και το διοξείδιο του άνθρακα. Καθώς συσσωρεύουμε γαλακτικό οξύ στο αίμα μας κατά την άσκηση, εκπνέουμε διοξείδιο του άνθρακα για να μειωθεί η συσσώρευση γαλακτικού. Αν παίρνετε κοντές, κοφτές εισπνοές, προφανώς παίρνετε όλο το οξυγόνο που χρειάζεστε, αλλά εμποδίζετε αυτή τη διαδικασία μείωσης του γαλακτικού, μη εκπνέοντας αρκετό διοξείδιο του άνθρακα.
Οι κοντές αναπνοές επίσης έχουν την τάση να σε σφίγγουν. Στην υποδειγματική αναπνοή πρέπει να γίνει μεγάλη και πλήρης εκπνοή πριν την εισπνοή. Θα πρέπει να αισθάνεσαι το διάφραγμα να δουλεύει καθώς αναπνέεις. Αυτό αποκαλείται “κοιλιακή αναπνοή”. και είναι κάτι που πολύ εύκολα μπορείς να ξεχάσεις καθώς έρθει η κόπωση. Μέρος του προβλήματος είναι κόπωση των μυών που συμμετέχουν στην αναπνοή ακριβώς όπως συμβαίνει και με την κόπωση των ποδιών. Χρειάζεται να προπονείτε την βαθειά αναπνοή όλη την ώρα ώστε να αποκτήσουν οι μύες ( που συμμετέχουν στην αναπνοή ) την απαραίτητη αντοχή και να δυναμώνουν παράλληλα με τα πόδια σας.
Θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι μικρές αλλαγές μπορούν να σας οδηγήσουν σε γρήγορα αποτελέσματα. Το δύσκολο είναι ότι όσο περισσότερο χρόνο κάνεις κάτι λάθος, τόσο πιο δύσκολα είναι να καταφέρεις το σωστό και η προσπάθεια θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Και ότι όσες περισσότερες φορές προσπαθείς κάτι τόσο καλύτερα θα το μάθεις. Συχνά λέμε ότι παλιός γάιδαρος καινούρια περπατησιά δε μαθαίνει, αλλά στον αθλητισμό γίνετε, απλώς χρειάζεται περισσότερο χρόνο.
Πηγή: runnfun.gr
