Στην αυγή του 2025 μεσουρανούν ειδήσεις όπως: 12 φορές ακριβότερο το ρεύμα από ό,τι στη Σκανδιναβία, στο 2,9% ο πληθωρισμός τον Δεκέμβριο ενώ στην ΕΕ διαμορφώθηκε στο 2,4%. Αυτές είναι οι επιδόσεις της Ελλάδας που την έσπρωξαν στις ισχυρές της Ευρώπης και έπειτα τη «διέσωσαν».
Και στις δύο περιπτώσεις οι πλουσιότεροι έκαναν ρεσάλτο στο υστέρημα των φτωχότερων. Το «εθνικό» φαντασιακό τονώθηκε με την ισχυρή Ελλάδα των τραπεζιτών και των μεγαλομετόχων. Από τα εξοπλιστικά του 1997 και τους χρηματιστές του 1999 μέχρι την ΟΝΕ του 2002 και τους Ολυμπιακούς του 2004, το υπερκοστολογημένο αφήγημα της ισχύος ήταν στρωμένο με ένα μοντέλο αρπαχτής. Το μοντέλο ανάπτυξης μέσα από την (όποια) βαριά βιομηχανία, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είχε υπονομευτεί από τις προβληματικές επιχειρήσεις και το ξεπούλημά τους από τον Μητσοτάκη. Η εύκολη λύση του καζινοκαπιταλισμού δυναμίτιζε τα σαθρά θεμέλια με αριθμούς ανάπτυξης που δεν ανταποκρίνονταν στην παραγωγή.
Η φούσκα Σημίτη με το φθηνό χρήμα, τη διαφθορά και την εξυπηρέτηση των ελίτ έσκασε στα χέρια του Καραμανλή και κατέρρευσε με τα μνημόνια. Αναστήθηκε με το αντιΣΥΡΙΖΑ μπλοκ Μητσοτάκη. Η συνταγή όμως παραμένει απαράλλακτη: τα καρτέλ εγγράφουν μυθικά κέρδη και η φτωχοποίηση κρύβεται πίσω από μια ανάπτυξη που γιγαντώνεται με την έμμεση φορολόγηση των καταναλωτών και την ακρίβεια της απληστίας. Το παραμύθι του «λαϊκού καπιταλισμού» είχε δράκο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη φιλοδοξεί να προσπεράσει τον σκόπελο διαμορφώνοντας μια «μεσαία τάξη» που δουλεύει για να ξοδεύει όσα βγάζει και να ψηφίζει τον σωτήρα που την επιδοτεί με ηλεκτρικά αυτοκίνητα, συσκευές και διακοποδάνεια με κουπόνια. Εχοντας λύσει το πολιτικό διακύβευμα με μια αντιπολίτευση που αποθεώνει τον Σημίτη, κυνηγά το ρουά ματ της κοινωνικής αποχαύνωσης. «Εκσυγχρονισμός».
Διαβάστε επίσης:
Καιρός: Πού χιόνισε, πού υπάρχουν προβλήματα – Πώς θα εξελιχθεί η κακοκαιρία
