Θεωρίες, εικασίες και υποψίες για το πού (μπορεί να) βρίσκεται ο τάφος του Μακεδόνα στρατηλάτη, ένα άλυτο αίνιγμα στο διάβα 2.344 χρόνων. Αυτό είναι το θέμα που πραγματεύεται ο τόμος των Αιρετικών Νο15, ο δεύτερος τόμος για τον Μέγα Αλέξανδρο με την επιμέλεια του Ζήση Ι. Καραβά.
Ένα διαρκές αρχαιολογικό και ιστορικό αίνιγμα που χάνεται στα βάθη σχεδόν 24 αιώνων (από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ.) αποτελεί η (μη) ανακάλυψη του τάφου του ξακουστού Μακεδόνα στρατηλάτη/κατακτητή. Ειδικοί επιστήμονες (αρχαιολόγοι, ιστορικοί, ανθρωπολόγοι κ.ο.κ.) αλλά και διάφοροι «ειδήμονες» ερίζουν για το πού τάφηκε τελικά, ενώ κατά καιρούς γίνονται βαρύγδουπες ανακοινώσεις/δημοσιεύσεις, προκαλώντας πάραυτα έντονο αντίλογο και αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων (λιγότερο ή περισσότερο τεκμηριωμένων από τον συνδυασμό γραπτών ιστορικών πηγών με τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, τη χρονολόγηση και ταυτοποίησή τους). Μάλιστα ενίοτε οι διάφορες θεωρίες που αναπτύσσονται εμπεριέχουν και στοιχεία μυθιστορηματικού τύπου ή ακόμη χαρακτηριστικά συνωμοσιολογίας…
Όπως και να ’χει, βασικά σε πέντε τόπους έχει εστιαστεί η πολυθρύλητη αναζήτηση του τάφου του Μ. Αλεξάνδρου, είτε ως σταθερού ταφικού μνημείου είτε ως μνημείου… επαναταφής. Προφανώς, εδραιωμένη/πλήρως τεκμηριωμένη τοποθέτηση δεν υπάρχει, ωστόσο τρεις είναι οι κατά τεκμήριο ισχυρότερες εκδοχές για τον τόπο όπου (μπορεί να) βρίσκεται η σορός του Μ. Αλεξάνδρου: Αλεξάνδρεια, Βεργίνα και… Βενετία (οι έτερες δύο –όαση Σίβα στην Αίγυπτο και τύμβος Καστά στην Αμφίπολη– έχουν αποκλειστεί ουσιαστικά από το σύνολο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας). Εφόσον, όμως, το ερώτημα «πού βρίσκεται ο (χαμένος) τάφος του Μεγαλέξανδρου;» αιώνες τώρα δεν έχει απαντηθεί εν τοις πράγμασι, ίσως θα ταίριαζε μια… επανατοποθέτηση του ερωτήματος της γοργόνας: «Ζει, ως νεκρό σώμα, ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»
