Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από την πρώτη μέρα πήρε πάνω του ΕΥΠ και Ενημέρωση, και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Εδώ και λίγο καιρό, αποκαλύφθηκε ότι ο Πρωθυπουργός, με το βεβαρυμένο οικογενειακό αρχαιολογικό παρελθόν, στους ήδη φορτωμένους ώμους του έβαλε και το πιασάρικο, και πρώτης γραμμής ζήτημα, των Γλυπτών του Παρθενώνα. Το ωραιότατο προεκλογικό αφήγημα για τη δήθεν «επιστροφή» των Μαρμάρων, συνοψίζεται σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις (απευθείας με τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, Τζορτζ Όσμπορν), μυστικές συναντησεις (παρουσία Γεραπετρίτη και Δένδια), απουσία επίσημης διπλωματίας, κινήσεις εν αγνοία της Unesco αλλά και της διεύθυνσης του Μουσείου της Ακρόπολης.
Το μπαράζ δημοσιευμάτων των τελευταίων ημερών σε Bloomberg, Telegraph, Guardian, Times, αποκαλύπτει ότι το Βρετανικό Μουσείο τρίβει τα χέρια του. Διαβάζουμε ότι υπάρχει συμφωνία για την επιστροφή ορισμένων Γλυπτών, για ορισμένο χρόνο. Με λίγα λόγια, συμφωνία ανταλλαγής γλυπτών, συμφωνία δανεισμού. Η πρακτική της πρόσφατης νομιμοποίησης της αρχαιοκαπηλείας μέσω της συλλογής Στερν, άνοιξε τον δρόμο. Η επιστροφή των Γλυπτών είναι πρωτεύον εθνικό ζήτημα. Η κυβέρνηση της ΝΔ μας οδηγεί σε ολική καταστροφή. Σε υποχώρηση των εθνικών συμφερόντων και αναγνώριση της κυριότητας των Γλυπτών στη Βρετανία, μέσω της οδού ανταλλαγής-δανεισμού.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 κι έπειτα, καμία κυβέρνηση δεν είχε σπάσει την εθνική γραμμή διαπραγμάτευσης για οριστική επιστροφή και επανανέωση των θραυσμάτων του αρχαίου κάλλους. Με εξαίρεση τον Αντώνη Σαμαρά, που παραλίγο να σύρει τη χώρα στο Δικαστήριο της Χάγης (μια αρνητική απόφαση θα ήταν ταφόπλακα για το ελληνικό αίτημα), αλλά έκανε πίσω. Και τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρίχνει το ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών, βορρά στην προεκλογική αρένα. Επικοινωνιακο πυροτέχνημα, από τα πιο λαμπερά, και «πατριωτικά». Τα Γλυπτά του Παρθενώνα παίρνουν ρόλο Ιφιγένειας, που θα θυσιαστεί στο βωμό της εξουσίας. Αυτό το ενδεχόμενο, θα ήταν πραγματική, και σύγχρονη… αρχαία τραγωδία.
