Τους τελευταίους μήνες εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τη μεγάλη αντίφαση στο είδος και στα περιεχόμενα της ενημέρωσης. Δηλαδή αυτό που επιχειρούν να προβάλουν ως «είδηση» τα συστημικά κέντρα σε σχέση με τα θέματα που απασχολούν τις δυνάμεις της πραγματικής οικονομίας, της εργασίας, σε τελική ανάλυση της κοινωνίας.
Οσοι στοιχειωδώς διατηρούν επαφή με την κοινωνική διεργασία μπορούν εύκολα και στις πιο απλές συζητήσεις να διακρίνουν την επαγγελματική, εργασιακή και κοινωνική ανασφάλεια που διαχέεται πλέον οριζόντια στο σύνολο της κοινωνίας. Η εξαίρεση σε αυτήν τη διαπίστωση κοινωνικής διεργασίας, που πλέον καταγράφεται ακόμη και στα ευρήματα δημοσκοπικών εταιρειών, είναι μικρή και αφορά «λίγους και ημέτερους» που με τη βοήθεια της κυβέρνησης διαχειρίζονται την κρίση ως ευκαιρία κερδοσκοπίας, ανακατανομής μεριδίων αγοράς και ιδιοτελών τακτοποιήσεων.
Η ΝΔ στον έναν χρόνο κυβερνητικής θητείας της είναι δύσκολο πλέον να κρύψει όχι μόνο την ύφεση που δημιουργούν οι πολιτικές της αλλά και το γεγονός ότι άφησε στον αυτόματο πιλότο της εγκατάλειψης τα μεσαία στρώματα, τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας. Ακόμη και οι ελλιποβαρείς υποσχέσεις της χάνονται στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας και των τραπεζικών μεροληψιών. Πολύ περισσότερο οι αποσπασματικές πολιτικές της κάνουν διακριτό πλέον ότι πλήττουν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας (precariato).
Με άλλοθι την αναγκαία χρήση της τεχνολογίας και στο όνομα της κρίσης διαμορφώνεται με πράξεις και παραλείψεις ένας νέος εργασιακός μεσαίωνας χωρίς ωράρια, κανόνες, μισθολογικές ρήτρες, κοινωνική ασφάλεια κ.λπ. Το «επιτελικό κράτος» γίνεται πλέον συνώνυμο του κράτους-λάφυρο για λίγους και ημετέρους.
Η χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα επιλέγοντας τη στρατηγική του δεδομένου και άνευ όρων πειθαρχημένου μεγέθους σε μια εποχή γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών ανακατατάξεων, όπου εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να πρυτανεύει η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με εθνική συνεννόηση…
Ενώ τα προηγούμενα είναι ενδεικτικά παραδείγματα των συζητήσεων και αγωνιών που διαχέονται στους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας, τα συστημικά κέντρα με επίμονο τρόπο επιχειρούν να επιβάλουν άλλη ατζέντα ενημέρωσης, πολιτικά στοχευμένη και κοινωνικά αναντίστοιχη.
Δημιουργούν και προβάλλουν θέματα που κοινωνικά και πολιτικά κρίθηκαν. Ανασύρουν –«αποθηκευμένο», άραγε γιατί τώρα;– υλικό σκοτεινών διαδρομών με παραχαράξεις και υποκλοπές προκειμένου να επιβάλουν στην κοινή γνώμη μια εικόνα βούρκου και απαξίωσης τόσο για την πολιτική όσο και για τον κύριο εκφραστή της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Το ζητούμενό τους πλέον δεν περιορίζεται στη μονομέρεια της ενημέρωσης και την προπαγάνδα στήριξης επιλογών της κυβέρνησης και του κ. Μητσοτάκη. Τα συστημικά κέντρα διαβλέπουν ότι σύντομα η κοινωνική ρευστότητα που δημιουργούν οι κυβερνητικές πολιτικές θα μετατρέπεται σε πολιτική αμφισβήτηση. Γι’ αυτό και επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα ανάχωμα αποτροπής του κοινωνικού προσανατολισμού σε εναλλακτικές πολιτικές που θα στηρίζονται από μια άλλη προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία.
Θέλουν να δημιουργήσουν εμπόδια στη θετική ανταπόκριση που βρίσκουν οι πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα και όλων των στελεχών για την επανασύνδεση των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με τα παραγωγικά στρώματα που διατάραξε η μνημονιακή περίοδος.
Η λύση που προκρίνουν οι συστημικές δυνάμεις –παλιά και δοκιμασμένη από την οικογένεια Μητσοτάκη στον Ανδρέα Παπανδρέου– είναι το εγχείρημα συκοφάντησης της πολιτικής δύναμης που δυνάμει εξελίσσεται σε κορμό της προοδευτικής παράταξης μέσα από τη συνάντηση των δυνάμεων της πληθυντικής – κυβερνώσας Αριστεράς με την πλατιά κοινωνική και παραγωγική πλειοψηφία. Θέλουν να αποτρέψουν μια εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση με πολιτική και προγραμματική ενότητα που είναι σε αναμέτρηση με τις επιδιώξεις συμφερόντων που η σημερινή κυβέρνηση υπηρετεί.
Τα προηγούμενα καθιστούν σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και γενικότερα η προοδευτική παράταξη καλείται με πανστρατιά στελεχών και δράσεων και πολύπλευρες πρωτοβουλίες να επιβάλει ατζέντα πολιτικού διαλόγου και αντιπαράθεσης για τα υπαρκτά προβλήματα της πραγματικής οικονομίας της κοινωνίας και της χώρας. Το περιβάλλον του βούρκου, της ποινικοποίησης και της λάσπης που επιχειρούν να επιβάλουν οι συστημικές δυνάμεις προσφέροντας σωσίβιο στις διχαστικές πολιτικές της ΝΔ πρέπει να επιστρέψει ηττημένο στους εμπνευστές του.
Οι ιδέες της Αριστεράς και του σοσιαλισμού μετά τα αποτελέσματα της διχαστικής διαχείρισης της κρίσης από τις συστημικές δυνάμεις επανέρχονται επίκαιρες, δίνοντας διέξοδο στην ανάπτυξη και την εργασία με συνοχή, αλληλεγγύη και πρόσβαση των πολιτών στα κοινωνικά αγαθά. Το σχέδιό τους να οδηγήσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε ελεγχόμενους δορυφορικούς σχηματισμούς ή στην παραίτηση δεν θα περάσει.
