Η αντίδραση του Τσίπρα στην προσπάθεια υπονόμευσης της Δικαιοσύνης διά της αντισυνταγματικής γνωμοδότησης
Το «Κύριε εισαγγελέα, Πλατεία Ελευθερίας 1 είναι το γραφείο μου. Σας περιμένω να με συλλάβετε» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα προς τον προϊστάμενο των εισαγγελικών λειτουργών Ισίδωρο Ντογιάκο την περασμένη Τρίτη μπορεί να ξένισε αρκετούς, αλλά όχι τους επαΐοντες.
Η εξέλιξη της υπόθεσης των υποκλοπών στη χώρα μετά και την περίφημη γνωμοδότηση Ντογιάκου ύψωσε ένα τείχος δημοκρατίας, όπου από τη μία του πλευρά βρίσκονται οι ωτακουστές και όσοι επιχειρούν να σφραγίσουν τη σχετική έρευνα και να ρετουσάρουν επικοινωνιακά την προσπάθειά τους αυτή και από την άλλη ολόκληρος ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας.
Οσο κι αν θέλει κανείς να προσπεράσει τη στοίχιση συνταγματολόγων όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος –που προαλείφεται για το επικρατείας του ΚΙΝΑΛ– και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ίδια πλευρά με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να το κάνει. Θα προσκρούσει στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πολιτικών σκοπιμοτήτων και του αυτονόητου. Κάπως έτσι άλλωστε οικοδομούνται ή δουλεύονται τα περίφημα μέτωπα, από τα κάτω και για θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα.
Πιο επίκαιρο παρά ποτέ το «Δικαιοσύνη παντού»
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά ότι η στοίχιση αυτή με άλλοτε σκληρούς επικριτές του μπορεί να είναι συγκυριακή και ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να αναστραφεί, αλλά αφενός είναι αποφασισμένος να τη διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού, αφετέρου το «Δικαιοσύνη παντού» που βρίσκεται στην προμετωπίδα των έξι εθνικών προτεραιοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ευρύχωρο» και δεν εξαντλείται στον στόχο του κυβερνητισμού. Για την ακρίβεια, τον υπερβαίνει. Είναι ένα παλλαϊκό αίτημα που μπορεί να συσπειρώσει στις τάξεις του όλο τον προοδευτικό κόσμο της χώρας έπειτα από χρόνια ανομίας, ατιμωρησίας, κομματικού κράτους, χρεοκοπίας και μνημονίων. Μπορεί να είναι η μαγιά για μια προοδευτική διακυβέρνηση.
Ο δρόμος φυσικά και δεν είναι ανέφελος. Υπάρχουν πολλοί και στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν το βλέπουν με καλό μάτι και δεν θέλουν καμία σχέση, για παράδειγμα, με πρόσωπα όπως ο Ευάγγ. Βενιζέλος. Αλλά στην Κουμουνδούρου βλέπουν την εν λόγω εξέλιξη ως φυσική συνέχεια της παρακολούθησης Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ του Κυριάκου Μητσοτάκη που τελείωσε το σενάριο μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ – ΚΙΝΑΛ. Τώρα, λένε, βρισκόμαστε στην εποχή που ο Νίκος Ανδρουλάκης θα παίξει μόνος του τα όποια χαρτιά του, θα μετρηθεί με το μπόι του και μετά την κάλπη θα αποφασίσει αναλόγως.
Για κάποιον περίεργο λόγο η κυβέρνηση θεωρούσε ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν θα επιτεθεί στον Ισ. Ντογιάκο. Οτι θα φοβόταν την κατηγορία ότι για μια ακόμη φορά αμφισβητεί την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Μάντεψε λάθος. Ο Τσίπρας θεώρησε και θεωρεί ότι η επίθεση στον Ντογιάκο, που λειτουργεί ως το μακρύ χέρι της εξουσίας εντός της Δικαιοσύνης, προστατεύει αντί να υπονομεύει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε. Η αντίδραση συνταγματολόγων, δικαστών και νομικών αποψίλωσε κάθε κυβερνητικό επιχείρημα και το Μαξίμου δεν τόλμησε να επιτεθεί στον Αλ. Τσίπρα.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο κάδρο τον Κυρ. Μητσοτάκη ρωτώντας τον πρωθυπουργό «αν θα αποδεχθεί δημόσια ότι η ΑΔΑΕ έχει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να ερευνήσει ποιοι είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ με πρόσχημα την “εθνική ασφάλεια” ή θα μείνει, ως ένοχος, μόνος του με τον κ. Ντογιάκο, να κρύβεται πίσω από μία βολική μεν, κατάφωρα αντισυνταγματική δε, γνωμοδότηση για να κρύψει τις ευθύνες του».
Στη Βουλή στραμμένο τώρα το ενδιαφέρον
Οι πάντες πλέον αναμένουν τις σχετικές διεργασίες στη Βουλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ζητήσει να κληθεί ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ Χρήστος Ράμμος στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας αλλά δεν διαθέτει τα 2/5 που απαιτούνται και αναμένει να λάβει χώρα πρώτα η συνεδρίαση της επιτροπής που είχε ζητήσει το ΚΚΕ (την ερχόμενη Πέμπτη) πριν από τις γιορτές για την παρακολούθησή του (υπερψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) και αμέσως μετά να συγκεντρωθούν τα 2/5.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα μπορεί να μην αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για τους πολίτες οι οποίοι δοκιμάζονται από την ακρίβεια, αλλά παράγει έντονο πολιτικό αποτύπωμα κι αυτό δεν μπορεί να διαφύγει την προσοχή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Κουμουνδούρου παρακολουθούν και τις εξελίξεις στο εσωτερικό της ΝΔ με την αυριανή κηδεία του έκπτωτου Κωνσταντίνου. Η παρέλαση των νοσταλγών φαίνεται να πονοκεφαλιάζει την κυβέρνηση, αλλά η πίεση από τα δεξιά και ακροδεξιά της την αναγκάζει να αναβαθμίσει την παρουσία της. Προφανώς και ο Κυρ. Μητσοτάκης φοβάται πώς θα εξελιχθεί η εξόδιος ακολουθία. Το όριο μεταξύ μιας ιδιωτικής κηδείας και μιας επίδειξης – παρέλασης φιλοβασιλικών και ακροδεξιών σταγονιδίων, παρουσία κυβερνητικών στελεχών σε προεκλογικό μάλιστα χρόνο, που θα αμφισβητεί το πολίτευμα της αβασίλευτης δημοκρατίας, είναι δυσδιάκριτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ καραδοκεί. Δεν έχει κανένα πρόβλημα με το πρώτο, αλλά η αντίδρασή του στη δεύτερη περίπτωση θα είναι σφοδρή. Το μόνο που δεν χρειάζεται αυτήν τη στιγμή η χώρα είναι τους νοσταλγούς ενός σκοτεινού παρελθόντος.
Στα εσωκομματικά η ανακοίνωση μέρους των υποψηφιοτήτων πάει ακόμη πιο πίσω. Η ενημέρωση των τάσεων για τα τεκταινόμενα, που ήταν προγραμματισμένη για την περασμένη Πέμπτη, αναβλήθηκε αφού οι εκκρεμότητες παραμένουν πολλές. Η αγωνία του σταυρού είναι έκδηλη αφού και στο οργανωτικό της Πέμπτης οι υποψηφιότητες κυριάρχησαν.
