Αν κάτι ξεχώρισε στην ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, ήταν ότι εστίασε στη μεσαία τάξη. Οχι ότι έλειψαν οι αναφορές στη νέα γενιά ή στο πρόβλημα του χρέους των μικρομεσαίων. Ούτε ότι έχασαν την κεντρική τους θέση γνωστές βασικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ενίσχυση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας.
Ωστόσο, επίκεντρο της προσοχής έγιναν οι αναφορές Τσίπρα στη μεσαία τάξη, πρωτίστως γιατί έδειξαν πως –ενόψει του πιθανού σεναρίου για πρόωρες εκλογές μες στο 2021– ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώνει επιτέλους να βρει τον βηματισμό και τη γλώσσα προκειμένου να αποκρούσει την επικοινωνιακή επίθεση που έχει εξαπολύσει σε βάρος του από το 2018 η Νέα Δημοκρατία προβάλλοντας το μάλλον αστικό κόμμα της σύγχρονης κεντροαριστεράς ως «εχθρό της μεσαίας τάξης».
Στην αντεπίθεση
Ετσι απέναντι σε έναν Μητσοτάκη που στις εκλογές του 2019 πήρε τις ψήφους εκείνων που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως μεσαία στρώματα και τις χρησιμοποιεί ως κυβέρνηση για να προωθήσει εκπτώσεις φόρων και φοροαπαλλαγές που ευνοούν κατά κύριο λόγο το υψηλότερο 1% της εισοδηματικής πυραμίδας (αλλά εξακολουθεί να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους «θα επιστρέψω στη μεσαία τάξη αυτά που της πήρε ο κ. Τσίπρας»), ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη πέρασε στην αντεπίθεση αναδεικνύοντας τις εκλεκτικές συγγένειες της μεσαίας τάξης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Εγώ είμαι γέννημα θρέμμα της μεσαίας τάξης» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ και συνέχισε τονίζοντας ότι «στην Ελλάδα η μεσαία τάξη είναι αυτοδημιούργητη», «δεν ορίζεται από το αν προτιμά ή όχι να φοράει γραβάτα», «περιλαμβάνει τους ανθρώπους του μόχθου, της παραγωγής και της δημιουργίας» και με αυτήν «δεν έχουν καμία σχέση όσοι υποκριτικά την επικαλούνται αλλά γεννήθηκαν πορφυρογέννητοι και δεν προσπάθησαν ποτέ» ούτε «ξέρουν πόσο κάνει ένα κιλό ψωμί».
Εμφανής ο στόχος να δοθεί το μήνυμα ότι η πραγματική μεσαία τάξη έχει κοινά συμφέροντα με τον κόσμο της εργασίας και πως αυτό τον κόσμο τον εκπροσωπεί στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η ΝΔ που νομοθετεί υπέρ του 0,07% των επιχειρήσεων που έχουν κέρδη ή του 1% των νοικοκυριών με περιουσίες 800.000 ευρώ.
Δεν έλειψε και η απολογία Τσίπρα για την υπερβολική φορολογική επιβάρυνση μιας συγκεκριμένης κατηγορίας μεσαίων εισοδημάτων, συγκεκριμένα των ελεύθερων επαγγελματιών με εισόδημα πάνω από 30.000: «Αναγκαστήκαμε να επιβαρύνουμε τη μεσαία τάξη κατά τη διάρκεια της θητείας μας. Δεν ήταν επιλογή μας. Ηταν ανάγκη εθνική για να βγει επιτέλους η χώρα από τα μνημόνια».
Μέτρο σύγκρισης
Τέλος, το πακέτο εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ –σκιώδες αλλά χρήσιμο αφού πρόσφερε μέτρο σύγκρισης με τα μέτρα της ΝΔ– έδωσε και αυτό στίγμα εστίασης στη μεσαία τάξη και στους επαγγελματίες με μέτρα όπως:
• Το κούρεμα των χρεών της πανδημίας που ζητούν εδώ και δέκα μήνες οι φορείς των μικρομεσαίων –ΕΒΕΑ, Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας, ΓΣΕΒΕΕ– αλλά η κυβέρνηση το απορρίπτει, με κόστος 1,7 δισ. ευρώ.
• Τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, με στόχο τη μείωση της ακρίβειας και την τόνωση της κίνησης στην αγορά, με κόστος 1,5 δισ. ευρώ.
• Την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος (που η ΝΔ υποσχέθηκε αλλά δεν έκανε, μέτρο που βαρύνει ιδιαίτερα τους αυτοαπασχολούμενους με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα), με κόστος 400 εκατ. ευρώ.
• Την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για όλους έως τις 40.000 ευρώ και προοδευτικά τη μείωση των συντελεστών για εισοδήματα έως τις 65.000,ς με κόστος 400 εκατ. ευρώ.
Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα περάσει στην επικοινωνιακή αντεπίθεση απέναντι στη ΝΔ στον χώρο της μεσαίας τάξης.