Φαίνεται ότι το σύνδρομο για τις καρέκλες δεν διακατέχει μόνο τα ανώτατα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές με τον νέο πρόεδρο και για τα οποία ο Στέφανος Κασσελάκης σε ανάρτησή του αναφέρει για την Εφη Αχτσιόγλου ότι αν του είχε πει «αυτή η καρέκλα είναι το όνειρό της ομάδας μου, ή βγαίνω πρόεδρος ή φεύγω”, θα είχα κάνει πίσω. Θα είχα αποσύρει την υποψηφιότητά μου για χάρη της ενότητας».
Η αγάπη για τις καρέκλες έχει διαχυθεί όχι μόνο σε τοπικά στελέχη αλλά και σε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τα οποία πληρώνονται από τα κεντρικά της Κουμουνδούρου ως επαγγελματικά στελέχη, όπως συμβαίνει σε όλα τα πολιτικά κόμματα για να μπορέσουν να λειτουργήσουν.
Παρουσιάζεται λοιπόν το φαινόμενο ενώ έχουν αποχωρήσει με ταρατατζούμ-ταρατατζούμ από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να επιμένουν να εργάζονται για αυτό, θεωρώντας ότι έχουν προσληφθεί όχι γιατί ήταν πολιτικά στελέχη αλλά γιατί κρίθηκαν αξιοκρατικά ανεξάρτητα πολιτικών τοποθετήσεων.
Ετσι λοιπόν αρνούνται να εγκαταλείψουν τις καλοπληρωμένες θέσεις τους και ζητούν να απολυθούν ως απλοί υπάλληλοι.
Αυτά είναι πραγματικά απίθανα πράγματα που δεν συνάδουν επ’ ουδενί με το ήθος της Αριστεράς.
Διαβάστε επίσης
Στέφανος Κασσελάκης: Αν η καρέκλα ήταν το όνειρό τους θα έκανα πίσω για χάρη της ενότητας
