Την αποπομπή του Παύλου Πολάκη και του Γιώργου Κυρίτση ζητά η ΝΔ, μετά από την παραίτηση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ηλία Γρηγόρη για αναρτήσεις του στα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης.
Στη ΝΔ δεν αρέσει ο τρόπος που εκφράζονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ανατριχιάζει ο Άδωνης Γεωργιάδης και ριγεί ο Μάκης Βορίδης για το λεξιλόγιο του Παύλου Πολάκη. Καλύτερα βρε αδερφέ να κλέβεις με τη μέθοδο Σκόιλ Ελικίκου, παρά να λες τα λαμόγια, λαμόγια. Καλύτερα να είσαι εκφραστής της απάτης και της Novartis παρά να καπνίζεις και να φουρκίζεσαι.
Διαβάστε επίσης: Η ΝΔ ζητά διαγραφή Πολάκη – Κυρίτση από τον ΣΥΡΙΖΑ
Θα μπορούσε να πει κανείς πως στην πολιτική το να αντιστρέφεις τα ερωτήματα και τις αιτιάσεις σε όποιον αναζητά απαντήσεις που δεν μπορείς να δώσεις, είναι η καλύτερη μορφή (όχι επικοινωνίας ας αφήσουμε τους ευφημισμούς) προπαγάνδας. Δεν έχουμε όμως να κάνουμε με αυτή την εφαρμογή της προπαγάνδας που αντιστρέφει προς τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, όποτε τα πράγματα ζορίσουν.
Θα γράψω την άποψή μου για τι ακριβώς πρόκειται, αφού διευκρινίσω πως σκοπός μου δεν είναι να μπω στην ουσία όσων λέει ο Πολάκης, ο Κυρίτσης ή το κάθε στέλεχος προς το οποίο σηκώνει το δάχτυλο η ΝΔ. Η πρακτική της ΝΔ, η οποία ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σχετίζεται με την «ανάγνωση» του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ γρήγορα ο Κυριάκος Μητσοτάκης (καλά μην λέμε και υπερβολές, η επικοινωνιακή του ομάδα) κατάλαβε πως μπορεί να χρησιμοποιεί ένα κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ για να διαμορφώνει την ατζέντα στο αντίπαλο κόμμα και να αποπροσανατολίζει.
Το μπούλινγκ που έκανε η ΝΔ ως αντιπολίτευση στους «επικίνδυνους» υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, έβρισκε μεγάλη ανταπόκριση σε ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν έτοιμα να αναπαράξουν τα κριτήρια επιτυχίας που έθετε ο Κυριάκος για το κυβερνητικό έργο και πολύ περισσότερο τους κανόνες σαβουάρ βιβρ στη διακυβέρνηση.
Δεν προλάβαιναν να γράψουν κάτι τα ΝΕΑ αλλά και ανύπαρκτες εφημερίδες όπως ο «Φιλελεύθερος» για όποιον ήθελαν να εξοντώσουν, υπήρχε ομάδα (η ίδια πάντα) στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που συντονιζόταν με το Μητσοτάκη, όπως ο ραδιοφωνικός δέκτης με τον πομπό.
Με το πέρασμα του χρόνου, δημιουργήθηκε ένα περίεργο δίπολο μεταξύ της προπαγανδιστικής ομάδας της ΝΔ και κομματιού στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτίζονταν στα πρόσωπα και στην στοχοποίηση, πάντα ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ φυσικά. Δεν ξέρω πόσο αθώο είναι αυτό, δηλαδή αν κάποιοι το έκαναν αγοράζοντας μετοχές για το πολιτικό τους μέλλον ή ήταν θύματα του δειλού και υποχωρητικού τους χαρακτήρα που τώρα πλέον είχε βολευτεί κιόλας. Ξέρω όμως ότι συνέβη και συμβαίνει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει πως στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει το δόλωμα για να τσιμπήσουν και αντί να κάνουν πολιτική, αναπαράγουν τα Ciao και το Hello με επίφαση πολιτικού προβληματισμού. Η πραγματικότητα είναι πως πλέον στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, υπάρχουν άνθρωποι που συστηματικά επεκτείνουν μέσα στο κόμμα,την προσπάθεια του Μητσοτάκη να στοχοποιεί και να ενοχοποιεί ανθρώπους, αλλά κυρίως να δολοφονεί χαρακτήρες.Μην πουν τα κανάλια για τον «κακό τάδε», γίνεται κανονικότητα και πολιτική ορθότητα ένδον. Όποιος γίνεται εχθρός του Μητσοτάκη, περιέργως αποκτά και ένα βαθμό αντιπάθειας στον εσωκομματικό διάλογο στην Κουμουνδούρου, ενώ τα πράγματα θα έπρεπε να είναι αντίθετα. Σα να υπάρχει ένα τηλεκοντρόλ που το Μαξίμου ξέρει πότε θα το πατήσει για να παίξει το έργο «μα τι είναι αυτά που λέει ο σύντροφος».
Το μόνο λοιπόν που έχει να κάνει η ΝΔ, είναι να ρίξει ένα όνομα στο μύλο που γυρνάει απέναντι, για να το αλέσουν. Πρακτικά δεν ευνουχίζει μόνο τους αντιπάλους της, αλλά δημιουργεί και την ατζέντα εκεί που έπρεπε να υπάρχει και να ανθεί η πολιτική κριτική.
Τα επιτελεία του Μητσοτάκη φτιάχνουν με επιμέλεια συριζαϊκούς δράκους τους οποίους αμολάνε στην Κουμουνδούρου για να κανιβαλιστεί. Δεν υπήρξε ούτε μία φορά που τα ΜΜΕ να ενοχοποίησαν ή να λοιδόρησαν τον Πολάκη, τον Παππά, τον Ραγκούση, τον Τζανακόπουλο με ένα δημοσίευμα, και αυτό να μην έχει μετατραπεί σε Βίβλο κατηγορίας μέσα στο κόμμα. Καμιά απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα από τον Μητσοτάκη δεν θα είχε αποτέλεσμα αν δεν υπήρχαν οι αριστεροί προφήτες και ψάλτες του.
Η δουλειά φυσικά γίνεται με το πρόσχημα της Δημοκρατίας που προσβάλλεται από τους Πολάκηδες και της θεσμολαγνείας που έχει εικονίσματα τα ίδια πρόσωπα της μετριοπαθούς γαλαντομίας απέναντι στην Αγία Οικογένεια. Κατά ένα περίεργο τρόπο η πολιτική στην οπτική τους, προσδιορίζεται μονομερώς από τους καλούς τρόπους και η βαρύτητά της είναι κατηγορίας φτερού, το οποίο μάλιστα κάποιες φορές χρησιμοποιείται και για να ξεσκονίζεται η πρωθυπουργική σύζυγος. Όταν για παράδειγμα αποκαλύφθηκαν τα περί σπιτιού του Βολταίρου και Paradise papers, ήταν αυτοί που προωθούσαν το επιχείρημα πως «δεν χτυπάμε γυναίκες αντιπάλων» πολύ πριν το προωθήσει ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Στη συνέχεια πάλεψαν για να μην έχει τύχη ο θεσμικός έλεγχος του οικογενειακού Πόθεν Έσχες, από την επιτροπή της Βουλής. Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση παιδεραστίας του Νίκου Γεωργιάδη ήταν πάλι οι ίδιοι που υποστήριζαν πως η Αριστερά δεν πρέπει να κάνει πολιτική με αυτά.
Στη θεώρησή τους τα σκάνδαλα αποκαλούνται υποτιμητικά «σκανδαλολογία» και η ηττοπάθεια τους (ή μήπως το βόλεμα) βαφτίζεται ηθική της Αριστεράς. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι κοσκινίζουν κάθε στέλεχος του κόμματος που βγαίνει μπροστά και παίρνει προσωπικό και πολιτικό ρίσκο. Και όταν δουν κάποιον που έχωσε τα χέρια του στο βόθρο για να ξεβρωμίσει τη χώρα, αντί να πουν ευχαριστώ, λένε ένα «πφφφ» και μορφάζουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάσχει λόγω της αναζήτησης του πολιτικού του προσανατολισμού μετά την ήττα. Δεν μπορεί να λειτουργήσει, γιατί είναι ναρκοθετημένος στο εσωτερικό από εκείνους που έχουν αναλάβει να εξολοθρεύσουν τους συντρόφους τους και κάθε ουσιαστική αντιπολιτευτική αιχμή. Αν το κάνουν γιατί δεν τους γουστάρουν ή γιατί έχουν συμπλέγματα ή συμβόλαια θα το δείξει η Ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.