Ο δημοσιογράφος Ιωάννης (μεσαίο όνομα Βαπτιστής) Πρετεντέρης, όποια άποψη κι αν έχεις γι’ αυτόν, διαθέτει μια χρήσιμη ιδιότητα. Λειτουργεί ως ταχογράφος του πολιτικού κατεστημένου. Οσα γράφει το κοντέρ τόσα λέει. Αν η χώρα ακολουθεί τους δρόμους που έστρωσε ο Σημίτης με τους εθνικούς εργολάβους, ο Πρετεντέρης μιλάει για εκσυγχρονισμό. Αν έχει βάλει χαράτσι ο (πού τον θυμήθηκα) Βενιζέλος, ο Πρετεντέρης αγορεύει για αναγκαιότητα. Από τον τρόπο που ο Γιάννης εκφράζει τον δημοσιογραφικό του οίστρο καταλαβαίνεις πού πάει το πράγμα και κυρίως πόσα θα πληρώσεις.
Με την έννοια αυτή ο Πρετεντέρης έχει μια χρησιμότητα, ακόμη και σήμερα που αναγκάζεται, όπως μας πληροφόρησε ο Δήμος Κηφισιάς με ειδική πρόσκληση, να γίνει «συντονιστής κοπής πίτας» του δήμου. Ιδιότητα που συναγωνίζεται αυτήν του «εκπροσώπου τάφου» που εγκαινίασε και τίμησε η Αννα Παναγιωταρέα. Μπορεί η νέα ιδιότητα του Πρετεντέρη να μη θυμίζει σε τίποτε την εποχή της αίγλης που βούταγε το κουλουράκι του στον πρωινό καφέ του Μαξίμου, ωστόσο ο Ιωάννης Βαπτιστής συνεχίζει να διαθέτει και ένστικτο και ταξική συνείδηση απέναντι στην εξουσία. Ετσι, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτό που έγραψε στη στήλη του στα «Νέα» για τον λόγο που οι πολίτες ψήφισαν τον Μητσοτάκη. Τον ψήφισαν μόνο για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Παραθέτω ολόκληρο το απόσπασμα για να μη βεβηλώσω την πολιτική ανάλυση και κυρίως τη σκέψη: «Διότι τι υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης; Να διώξει το ΣΥΡΙΖΑ. Και τι έκανε ο Μητσοτάκης; Εδιωξε το ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να θέλω να τους στενοχωρήσω, κανείς δεν ψήφισε τον Μητσοτάκη για την αύξηση του κατώτατου μισθού ή πλουσιότερο μέρισμα ή για να βρει διοικητή στο Νοσοκομείο Καρδίτσας».
Αυτά έγραψε και υπέγραψε, ξεκαθαρίζοντας στη μεσαία τάξη που θεωρεί ότι τον διαβάζει ότι πρέπει να είναι ικανοποιημένη γιατί ο πολιτικός στόχος επιτεύχθηκε. Για τα υπόλοιπα που αφορούν μισθούς, συντάξεις και τα συναφή η μεσαία τάξη καλά θα κάνει να φάει παντεσπάνι αντί να ονειρεύεται ξεροκόμματα που θα την αναβαθμίσουν οικονομικά. Με τον κυνισμό των πολιτικών του πιστεύω και την υπεροψία της φύσης του ο Πρετεντέρης όχι μόνο γράφει την αλήθεια, αλλά λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη πλυντήριο – Siemens φυσικά, από αυτά που είχε προμηθευτεί η πρωθυπουργική οικογένεια από τον φίλο Χριστοφοράκο.
Η εκτίμηση που κάνει δεν είναι προσπάθεια δικαιολόγησης του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα προεκλογικά του ψέματα, αλλά η φρικτή πραγματική αποτίμηση. Το μιντιακό σύστημα σε συνεννόηση με τον Μητσοτάκη δούλεψε συντονισμένα σε δύο επίπεδα, πολύ πριν από τις εκλογές. Το ένα ήταν η ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ γρήγορα κατάφερε να μηδενίσει τις ευθύνες για 50 χρόνια διακυβέρνησης αλλά και την ίδια την κρίση και άρχισε να κατηγορεί την κυβέρνηση Τσίπρα για οτιδήποτε συνέβαινε. Το επίτευγμα της εξόδου από τα μνημόνια και την κρίση μηδενίστηκε και όσα είχαν δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα χρόνων διεφθαρμένης εξουσίας εμφανίζονταν ως επιλογές Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε γιατί δεν υπήρχε ανάπτυξη, γιατί είχε υποχωρήσει η επιχειρηματικότητα, γιατί έβρεχε, γιατί χιόνιζε, αλλά επί της ουσίας γιατί τους είχε αφαιρέσει την εξουσία. Ταυτόχρονα με την ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό και το μιντιακό κατεστημένο σε δεύτερο επίπεδο δημιουργούσαν την εικόνα της αυτόματης αλλαγής που θα ερχόταν, μέσα από μια κανονικότητα αλά Μητσοτάκη και Πρετεντέρη.
Τα δύο επίπεδα αυτά συνέκλιναν στην ανάγκη να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να επιστρέψει την εξουσία σε αυτούς που τους ανήκαν η ψιλή κυριότητα και η επικαρπία μαζί. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν μπορούσε ούτε να κάνει τις πολιτικές και ιστορικές αναλύσεις ούτε να ελέγξει τι απ’ όσα έλεγε ο Μητσοτάκης ήταν αληθινό. Περίτεχνα όλα διαμορφώθηκαν επικοινωνιακά σε ένα και μοναδικό αίτημα: να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μέσο έγινε σκοπός ο οποίος επιτεύχθηκε. Η περίφημη μεσαία τάξη, στην οποία ο καθένας μπορούσε να εντάξει ή να απεντάξει τον εαυτό του ανάλογα με τη φιλοδοξία και την αυταπάτη για την κοινωνική του θέση, εξαπατήθηκε και έκανε στόχο της όχι να ικανοποιηθεί από τις πολιτικές προτάσεις αλλά να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στο σημείο που βρισκόμαστε χρονικά η απάτη έχει ήδη αποκαλυφθεί, αλλά προτού προλάβει η μεσαία τάξη να κλάψει ή να κάνει το μνημόσυνό της, ο Πρετεντέρης υπενθυμίζει, απευθυνόμενος στα παβλοφικά αντανακλαστικά που δημιούργησε, ότι ο στόχος ήταν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρα δεν χρειάζεται πόνος, δεν χρειάζονται χαρακίρια, αλλά χαρωπή ικανοποίηση γιατί δεν κυβερνούν οι κακοί. Ελπίζει, όπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ότι μέχρι να ξεφύγει η κρίσιμη εκλογική μάζα από την παγίδα και τα μηχανικά κριτήρια που την έκαναν να χειροκροτεί χωρίς να ξέρει τι ακριβώς, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι το θέμα δεν ήταν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά τι συμβαίνει σε αυτήν τη χώρα επειδή έφυγε, οι καταστάσεις θα διαμορφωθούν με βάση νέα διλήμματα τα οποία θα διαμορφώσει το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο. Εχει δίκιο ο έμπειρος Πρετεντέρης αν πιστεύει κάτι τέτοιο; Η ζωή είναι πιο έμπειρη. Ετσι, κάποτε ο Πρετεντέρης έγραφε άρθρα και έτρεμαν οι υπουργοί και σήμερα κάνει τον «συντονιστή κοπής πίτας». Θα δούμε.
