Συνεχίζεται ο διάλογος στο Documento – Σιακαντάρης: Ο λύκος, τα πρόβατα και ο κεντροαριστερός βοσκός

Συνεχίζεται ο διάλογος στο Documento – Σιακαντάρης: Ο λύκος, τα πρόβατα  και ο κεντροαριστερός βοσκός

Βουλευτές και πανεπιστηµιακοί καταθέτουν τις απόψεις τους για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και τη δηµιουργία ενός πόλου-αναχώµατος στη Ν∆

Στο πεδίο της κεντροαριστεράς… µυρίζει µπαρούτι εξαιτίας των εσωκοµµατικών συγκρούσεων στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ενώ σιγοκαίνε εστίες έντασης µε επίκεντρο την εκλογική µάχη για νέα ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η κρίση στον χώρο της σοσιαλδηµοκρατίας θρέφει τη συζήτηση για συσπείρωση δυνάµεων µε εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της Ν∆. Παράλληλα όµως προκαλεί και αντίρροπες τάσεις περί αποδόµησης δυνάµεων και πρωτοκαθεδρίας. Το Documento συνεχίζει τον διάλογο για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και προσωπικότητες από την επιστήµη και την πολιτική τοποθετούνται για τα εµπόδια και τις δυνατότητες συγκλίσεων.

O διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και συγγραφέας Γιώργος Σιακαντάρης θεωρεί ότι πρωτίστως σύµπασα η κεντροαριστερά πρέπει να ξαναθυµηθεί ότι ο πλούτος προκύπτει από αναδιανοµή και πρόνοια.

Η συζήτηση για την κεντροαριστερά κινδυνεύει να έχει την τύχη του γνωστού αισώπειου µύθου για τον λύκο, τα πρόβατα, τον βοσκό και τους συγχωριανούς του. Ο βοσκός φώναζε πως ένας λύκος επιτίθεται στο κοπάδι, οι συγχωριανοί του έτρεχαν, δεν έβλεπαν τον λύκο και έφευγαν. Μια φορά ο λύκος ήρθε κανονικά, αλλά οι συγχωριανοί δεν πίστεψαν τον βοσκό και ο λύκος έφαγε τα πρόβατα. Ετσι και την υπόθεση της κεντροαριστεράς κινδυνεύει να τη φάει ο λύκος, αν έπειτα από τόσες φωνές πως αυτή είναι εδώ και ενώ ο κόσµος έτρεχε να τη δει, αυτή απουσίαζε. Οταν έρθει πραγµατικά, οι πολίτες δεν θα το πιστέψουν και δεν θα στέρξουν να την υποστηρίξουν.

Πέρα όµως από τους πραγµατικούς µύθους ας κοιτάξουµε και την πραγµατικότητα που κινδυνεύει να γίνει µύθος. Παρακολουθώ την προεκλογική εκστρατεία στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ευπρεπής, ευπρεπέστατη, δεν λέω, εκτός από κάποια λάθη. Είναι όµως αυτό ό,τι λείπει στον χώρο για να επανέλθουν οι 1 εκατοµµύριο συµπολίτες, ίσως και περισσότεροι, από τον χώρο της κεντροαριστεράς, οι οποίοι από το 2010 απέχουν από τις εκλογές; Αστείο και να το ψελλίσει κάποιος. Από την άλλη, στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ επέλεξαν την αντιπολιτική µεταπολιτική για να τα βάλουν µε τον Μητσοτάκη. Τώρα θερίζουν τα στάχυα της ανύπαρκτης πολιτικής. Τι έχουν λοιπόν τα έρµα και ψοφάνε όταν δεν τα τρώει ο λύκος; ∆εν έχουν αντιµητσοτακική πρόταση; Εχουν και παραέχουν. ∆εν κάνουν έντονη αντιπολίτευση; Κάνουν και παρακάνουν. ∆εν αποκλείουν τη συνεργασία µε τη Ν∆; Την αποκλείουν και την παρααποκλείουν. Τι λείπει λοιπόν; Γνώση για το ποια είναι σήµερα η ελληνική κοινωνία, ποιες οι τάξεις της και τι θέλουν αυτές δεν έχουν.

Η αφήγηση Μητσοτάκη θέλει τη συγκέντρωση του πλούτου στα υψηλά πατώµατα και την όποια διάχυσή του µε την παρέµβαση των αγορών στα χαµηλότερα. ∆ιαφέρει η αφήγηση της κεντροαριστεράς απ’ αυτή την αφήγηση; ∆ιαφέρει µόνο ως προς το ποιος είναι πιο ικανός να κάνει κάτι τέτοιο. Σύµπασα η κεντροαριστερά µε όλες τις συνιστώσες της έχει αποδεχτεί τον «αστικό µύθο» πως για να µοιράσεις πρέπει να έχεις (πρώτα παραγωγή, µετά αναδιανοµή). Φαίνεται εύλογο. Και όµως κάποτε η σοσιαλδηµοκρατία υποστήριζε πως ναι µεν είναι σηµαντικό να έχεις παραγωγή για να αναδιανέµεις µε όργανο το κράτος µετά τον πλούτο, αλλά πρώτα έπρεπε να έχεις αναδιανοµή και πρόνοια για να έχεις πλούτο και κυρίως πρώτα οφείλεις να στηρίζεις και να αναφέρεσαι στον κόσµο της εργασίας. Αυτά όµως είναι άγνωστοι Χ στην ελληνική συζήτηση για την κεντροαριστερά. Ο χώρος της κεντροαριστεράς δεν χρειάζεται απλώς τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ο οποίος µε τον Κασσελάκη αρχηγό βαίνει ολοταχώς προς την εξαΰλωση, µε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Αρκεί η «προοδευτική συνεργασία» για να ηττηθεί ο Μητσοτάκης; Απλοϊκές προσεγγίσεις. Το επόµενο βήµα όλων είναι η ρήξη µε τον προηγούµενο εαυτό τους. Ρήξη που θα έρθει µε την προσεκτική και σταδιακή υπέρβαση των δύο σηµερινών κοµµατικών συνιστωσών, µε την καταλυτική συµµετοχή της Νέας Αριστεράς, µε σεβασµό όµως στην ιστορία όλων.

*Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και συγγραφέας, διετέλεσε επιστημονικός διευθυντής στο ΙΣΤΑΜΕ Ανδρέας Παπανδρέου

Διαβάστε επίσης

Πολάκης: Δεν είμαι κανένα παιδάκι να με διαγράφουν χωρίς ενημέρωση και να με επαναφέρουν (Video)

Νοσοκομεία υπό διάλυση: Αξονικός χωρίς αρκετούς χειριστές στον Πολύγυρο, μαγνητικές σε ιδιώτες στις Σέρρες – Έρευνα ΠΟΕΔΗΝ

Ανδρέας Παπανδρέου: Η πρώτη ομιλία μετά τη διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου – Ιστορικό βίντεο

Μαραθωνοδρόμος νοσηλεύεται με σοβαρά εγκαύματα – «Της έβαλε φωτιά ο σύντροφός της»

Documento Newsletter