Η συζήτηση περί κεντροαριστεράς διεξάγεται πάνω σε ασαφείς παραδοχές. Oτι, δηλαδή, πρόκειται για ένα χώρο του κοµµατικού φάσµατος αλληλοεφαπτόµενο, ο οποίος µένει µόνο να συγκολληθεί. Μάλιστα, αρκετοί «κεντροαριστερολόγοι» δείχνουν το παράδειγµα της Γαλλίας ως µοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουµε, µόνο που προφανώς το ερµηνεύουν επιδερµικά ή βιαστικά.
Στη Γαλλία υπάρχει ένα κοινωνικό συµβόλαιο που επεξεργάστηκαν τέσσερα κόµµατα (η Ανυπότακτη Γαλλία, το Σοσιαλιστικό Κόµµα, οι Οικολόγοι και το Κοµµουνιστικό Κόµµα) και το οποίο αποκρυσταλλώνεται σε 24 σηµεία πολιτικής. Πάνω σε αυτά τα 24 σηµεία, εφόσον σχηµατιστεί κυβέρνηση µε αυτά τα τέσσερα κόµµατα, θα υπάρξει παραγωγή νοµοσχεδίων.
Στην Ελλάδα η συζήτηση ξεκίνησε ανάποδα. Από τα γκάλοπ για τα πρόσωπα. Ο ηγέτης έχει τη σηµασία του αλλά όχι ως προϊόν συµµαχιών και συγκολλήσεων. Ο ηγέτης πρέπει να εφαρµόσει µε αποτελεσµατικότητα µια πολιτική που θα πρέπει να έχει συµφωνηθεί. Εχουµε τέτοια πολιτική κοινά συµφωνηµένη εµείς εδώ; Η απάντηση είναι όχι, τουλάχιστον όχι ακόµη. Μπορούµε να τη δηµιουργήσουµε; Εξαρτάται από την πολιτική βούληση όλων. Και η πρόταση είναι να ξεκινήσουµε σε επίπεδο προώθησης κοινών προτάσεων νόµων, ως απάντηση στις πολιτικές της κυβέρνησης που πλήττουν τους πολίτες.
Προφανώς, µε µια µερίδα του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν µεγάλες αποκλίσεις σε µια σειρά από προτεραιότητες πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε βασικό πυλώνα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ µετώπου µέχρι πριν από ελάχιστο καιρό, συνεργάστηκε µε τη Νέα ∆ηµοκρατία, συγκυβέρνησε µε την ακροδεξιά του κ. Καρατζαφέρη κι ακόµη δεν έχει καταφέρει να εµβαθύνει την αυτοκάθαρσή του από τη διαφθορά.
Το είδαµε πρόσφατα µε την περίπτωση των στελεχών του που συνελήφθησαν για συµµετοχή στο κύκλωµα διαφθοράς και τα οποία ήταν υψηλόβαθµα µέλη του και µέλη συνδικαλιστικών οµοσπονδιών στις οποίες το ΠΑΣΟΚ έχει την πρωτοκαθεδρία. Αρα, λοιπόν, αντί να συζητάµε µε όρους συγκολλήσεων κορυφής, αντί να σκεφτόµαστε πώς θα δηµιουργηθεί, ενδεχοµένως, ένα νέο σχήµα για να έχουµε καλύτερη προσωπική θέση, θα έπρεπε να εργαζόµαστε για προσεγγίσεις µε το σύνολο του προοδευτικού κόσµου µέσα από την παραγωγή πολιτικής. Υπάρχουν προοδευτικές κοινωνικές δυνάµεις σήµερα οι οποίες κρατούν στάση εκλογικής αποχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από τις τάξεις του ένα εκατοµµύριο ψηφοφόρους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων επέλεξε την αποχή. Αυτός ο κόσµος δεν πρόκειται να έρθει ξανά κοντά µας µε µικροπολιτικούς υπολογισµούς κορυφής. Περιµένει να παράγουµε πολιτικό αποτέλεσµα και τότε θα µας πλησιάσει ξανά.
∆εν πρέπει να αντιµετωπίζουµε την κοινωνία ως άθροισµα ποσοστών γιατί κινδυνεύουµε µε πολύ µεγάλη απογοήτευση στο τέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συµµαχία έχει ανασυγκροτήσει τις δυνάµεις του µε δουλειά, µε πολιτικό έργο, ώστε να επανασυνδεθεί µε τους ανθρώπους που τον πίστεψαν και για διάφορους λόγους στην πορεία απογοητεύτηκαν. ∆εν έχουµε ανάγκη από δεκανίκια άλλων κοµµάτων. Προχωράµε µε οµοψυχία και στοχοπροσήλωση στα καθήκοντά µας. Τη συζήτηση για την κεντροαριστερά την παρακολουθούµε αλλά δεν µας ετεροκαθορίζει.
Διαβάστε επίσης:
Greek mafia: Στην ΕΛΑΣ θάβουν τα κινητά για να μην… κελαηδήσουν
Ραγδαίες εξελίξεις: Δολοφονήθηκε στην Τεχεράνη ο ηγέτης Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε
Ο Άδωνης και το διαζύγιο Ν∆ µε τους ψηφοφόρους της
Καιρός: Μικρή ανάσα δροσιάς και νέα άνοδος από την Παρασκευή – Αναλυτική πρόγνωση
