Ενας επιστήµονας και δύο πολιτικοί καταθέτουν τις απόψεις τους για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και τη δηµιουργία ενός πόλου κόντρα στη Ν∆
Το Documento συνεχίζει τον διάλογο για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου φιλοξενώντας απόψεις καταξιωµένων επιστηµόνων και πολιτικών οι οποίοι καταθέτουν τη δική τους γνώµη και θέτουν τα δικά τους ερωτήµατα στον δηµόσιο διάλογο. Ο βουλευτής Γιώργος Καραµέρος απαντά αν ο ΣΥΡΙΖΑ µπορεί να απειλήσει µόνος του τη Ν∆ και αν θα πρέπει να κοιτά τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και µε ποια στελέχη. «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βγάλει το κουστούµι και να ξαναφορέσει τα All Star του» σηµειώνει αλληγορικά ο βουλευτής Φραγκίσκος Παρασύρης. «Ποιος από τους ηγέτες και ηγετίσκους των νυν αριστερών και κεντροαριστερών κοµµάτων θα έβαζε στην µπάντα τις προσωπικές του φιλοδοξίες για το καλό της ενότητας; Και ποιο κόµµα δέχεται να διαλυθεί για να γεννηθεί ένα καινούργιο;» αναρωτιέται ο οµότιµος καθηγητής Εγκληµατολογίας και πρώην υπουργός Γιάννης Πανούσης.
Ενα φάντασµα ήρθε µέσα στη νύχτα και σαν ξένος έφυγε
∆. Φωτεινάκης, «Το παλιό µου ξεχασµένο σπίτι»
∆εν γνωρίζω αν πράγµατι γίνονται προσπάθειες συνεννόησης των δυνάµεων της εν γένει Αριστεράς, µέσω εκ-δηλώσεων ή κρυφής διπλωµατίας, ή αν όλα τα γραφόµενα τροφοδοτούνται από την αµηχανία των πολιτικών συντακτών για το βάλτωµα του χώρου ή κι από τις πρώιµες φιλοδοξίες νέων αρχηγίσκων. Εχω πάντως την αίσθηση ότι µάλλον κινούµαστε στον αστερισµό της έγκλειστης απόκλισης κι όχι της ανοικτής σύγκλισης.
Κι αυτή την άποψη τη στηρίζω στους εξής λόγους:
01 ∆εν καθίσταται σαφές ποιος είναι ο κοινός παρονοµαστής της συµµαχίας. Το να «φύγει» (;) ο Μητσοτάκης και να «πέσει» (;) η Ν∆ αποτελούν µερικό όρο του «κοινού κεντροαριστερού αφηγήµατος». Το κύριο ενδιαφέρον συνίσταται στη θετική πρόταση για την επαγγελλόµενη νέα πολιτική, η οποία µέχρι τώρα αγνοείται.
02 Το άνοιγµα των κοµµατικών µηχανισµών (του ΚΚΕ ηµι-ακολουθούντος) προς τους νέους και τα προβλήµατά τους µάλλον λειτουργεί φυγόκεντρα κι όχι κεντροµόλα, καθώς οι χρόνια «κλειστοί µηχανισµοί» δεν είναι καθόλου πειστικοί όταν διατείνονται ότι «εκσυγχρονίστηκαν» χωρίς να κάνουν αυτοκριτική.
03 Τα µέχρι σήµερα «κολληµένα µυαλά» µε τα βαλτωµένα ποσοστά (όποιο από τα κόµµατα κι αν µαζέψει περισσότερα ψηφαλάκια) δεν εγγυώνται ούτε την ειρηνική µετάβαση σε ενιαίο σχηµατισµό ούτε την ανέφελη διακοµµατική συναίνεση σε θεµελιώδη ζητήµατα πολιτικής.
04 Οι δυσφορούντες µε τις κυβερνητικές αποφάσεις πολίτες είναι πολλοί, οι αδιαφορούντες µε τα τεκταινόµενα περισσότεροι, όµως δυσπιστούντες µε την ενδεχόµενη ενότητα της κεντρο-Αριστεράς είναι σχεδόν όλοι (των ιδίων των αριστερών συµπεριλαµβανοµένων).
Νοµίζω ότι ο νεοκυριλέ ΣΥΡΙΖΑ, η παλαιοµοδίτικη Νέα Αριστερά, το αµφιταλαντευόµενο ΠΑΣΟΚ και οι προσωποπαγείς Πλεύση Ελευθερίας και ΜέΡΑ25 σκιαµαχούν µε ιδεολογικούς ανεµόµυλους γιατί αρνούνται να δουν την πραγµατικότητα στα µάτια. Κατά βάθος κοιτάζονται µεταξύ τους κι ό,τι λένε είναι κυρίως «για τα αυτιά των οπαδών τους». Σε κάθε περίπτωση, µολονότι είναι ιδιαίτερα δυσχερές να παρακολουθήσεις τη λογική σκέψη, το πολιτικό νόηµα και τον απώτερο στόχο των πάσης φύσεως τελάληδων της δηµιουργίας (εκ του µηδενός;) µιας ρωµαλέας κεντροαριστεράς, πιστεύω ότι δεν έχει σφυρηλατηθεί ενιαία πολιτική γραµµή ως προς το µοντέλο της κοινής διακυβέρνησης.
Μέσα σ’ αυτό το χάος των εικονικών αντι-παρα-θέσεων, που συντελούνται σ’ ένα προκατασκευασµένο τάχατες πολεµικό κλίµα εικόνων και λόγων από ριψάσπιδες και διπρόσωπους, ανα-δεικνύονται όλες οι παθογένειες των συστηµάτων και οι µωροφιλοδοξίες των ασηµάντων. Η κεντροαριστερά δεν µπορεί να σχηµατιστεί µε όρους τυφλόµυγας ή σαν passe-partout από δεξιούς που έγιναν «αριστεροί», από αριστερούς που αγάπησαν αιφνιδίως τους σοσιαλιστές κι από σοσιαλιστές που αλληθωρίζουν προς την κεντροδεξιά.
∆εν µπορεί να γίνει πηγή έµπνευσης από λόγια πρώην φανατικών υπερασπιστών της πρώτης-φοράς-κόµµατος-εξουσίας, οι οποίοι µετά τις αλλεπάλληλες ήττες ανακάλυψαν την αξία της ενότητας των προοδευτικών δυνάµεων (sic), την οποία επί χρόνια απέρριπταν µετά βδελυγµίας, ανεχόµενοι τις κραυγές µίσους και τις συµπράξεις µε ακροδεξιούς. Ούτε από νεόπλουτους του σοϊ-σιαλισµού που τώρα θυµήθηκαν τον λαό. Ούτε από οιονεί χαλίφηδες ή εν δυνάµει Βρούτους.
Κατά τη γνώµη µου µόνο η Σοσιαλιστική ∆ηµοκρατική Αριστερά, ως όραµα κι ελπίδα που θα επιδιώξουν άνθρωποι της µαχόµενης –ιδεολογικά, ηθικά και πολιτικά– βάσης, παραµερίζοντας τους αενάως συναλλασσόµενους (δι’ ίδιον όφελος) καρεκλοκένταυρους καθοδηγητές (της µοίρας) των µαζών, θα µπορούσε ν’ ανοίξει νέους δρόµους, µε νέο κόµµα και µε νέους ανθρώπους. Ποιος όµως από τους ηγέτες και ηγετίσκους των νυν αριστερών και κεντροαριστερών κοµµάτων θα έβαζε στην µπάντα τις προσωπικές του φιλοδοξίες για το καλό της ενότητας; Και ποιο κόµµα δέχεται να διαλυθεί για να γεννηθεί ένα καινούργιο;
Αν δεν απαντηθούν αυτά τα πρωτεύοντα κρίσιµα ερωτήµατα, η όλη συζήτηση έχει µόνο θεωρητικό χαρακτήρα, κάτι σαν ανιαρή παραφιλολογία αενάως δια-ψευδόµενων.
Δείτε επίσης:
Βασίλη και ψεύδεσαι και τα φοράς λάθος!
Ξεπλένει τις ευθύνες της κυβέρνησης ο Συνολάκης: Η φωτιά ήταν… «WUI», ευτυχώς έσβησε (Video)
Έκθετη η κυβέρνηση Μητσοτάκη: Μιλούν για… «επιτυχία» ενώ η φωτιά από τον Βαρνάβα έφτασε στο Χαλάνδρι
Όταν ο Κικίλιας διαβεβαίωνε πως προτεραιότητα είναι η Αττική λόγω υψηλής επικινδυνότητας
