Άρθρο του Αλέξη Σμυρλή, συντονιστή Πολιτικού Σχεδιασμού και μέλους της ΠΓ του ΜεΡΑ25
Ηταν Μάρτης του 2023, δύο µήνες πριν από τις εθνικές εκλογές. Είχα κληθεί ως εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25 σε ένα πάνελ για την προοδευτική κυβέρνηση, που τότε έπαιζε πολύ δυνατά λόγω απλής αναλογικής. Στο πάνελ παρευρίσκονταν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, ως τα «µεγάλα» κόµµατα, ξεκίνησαν πρώτοι τις τοποθετήσεις: αόριστος λόγος, µη πολιτικός, που µιλούσε γενικά µε έννοιες και όχι πολιτική ουσία: δηµοκρατία, Αριστερά, πρόοδος, έκθεση µαθητών Β΄ γυµνασίου.
Οταν ήρθε η σειρά µου να τοποθετηθώ ένιωσα την ανάγκη να ξεκινήσω µε το εξής ερώτηµα-διευκρίνιση: «Μήπως να ορίσουµε τις έννοιες για να διαπιστώσουµε αν µιλάµε την ίδια γλώσσα;» Τι σηµαίνει Αριστερά για µας στο ΜέΡΑ25, τι σηµαίνει προοδευτική κυβέρνηση, τι σηµαίνει να πολιτεύεσαι πραγµατικά υπέρ του λαού, δεχόµενος και το αντίστοιχο κόστος από τον πόλεµο της ολιγαρχίας, δηλαδή αποκλεισµούς, λάσπη, µηνύσεις καναλαρχών και εφοπλιστών όπως η µήνυση του ιδιοκτήτη του Σκάι στον Κλέωνα Γρηγοριάδη.
Εύλογα θα αναρωτηθείτε: Μα καλά, δεν ήξερες ήδη τις απαντήσεις στα παραπάνω; Ολοι στο ΜέΡΑ25 τις ξέραµε και τις ξέρουµε: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά πλέον είναι κόµµατα που τοποθετούνται, βάσει του τρόπου που πολιτεύονται, στην κεντροδεξιά παρά στην κεντροαριστερά κι ας µιλούν ρητορικά για πρόοδο. Είναι τα κόµµατα που έβαλαν τη χώρα στη µνηµονιακή ρευστοποίηση (βλ. ΠΑΣΟΚ), είναι τα κόµµατα που έταξαν απελευθέρωση από τη δυστοπία, αλλά την εµβάθυναν όταν κυβέρνησαν (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) και όλο το στελεχιακό δυναµικό της Νέας Αριστεράς, το οποίο από τις θέσεις των υπουργών της κυβέρνησης Τσίπρα εφάρµοσαν ασµένως τα πιο σκληρά ταξικά µέτρα.
Οι ίδιοι λοιπόν τώρα µιλούν για ανασύνταξη της κεντροαριστεράς… Και αναρωτιέµαι, ενώ είναι πολιτικά στην κεντροδεξιά, γιατί µιλούν για την κεντροαριστερά. ∆ιότι εφόσον δεν µιλούν προγραµµατικά και πολιτικά για την ολιγαρχία που έχει ολιγοπώλιο την ενέργεια, για τις εξορύξεις, για τη δηµόσια περιουσία, για τη µετατροπή της χώρας σε νατοϊκή βάση και τη συµµετοχή µας σε ιµπεριαλιστικούς πολέµους, για τη µείωση των ωρών εργασίας και αύξησης των πραγµατικών µισθών, για το ληστρικό τραπεζικό σύστηµα και την ανάγκη δηµιουργίας δηµόσιου τραπεζικού φορέα, για το σπάσιµο των καρτέλ, για τη µόνιµη εκµηδένιση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά, για τη δηµιουργία δηµόσιας αγροτικής τράπεζας κι επανασύστασης δηµοσίου οργανισµού κοινωνικής κατοικίας, αλλά µιλούν µόνο για καλύτερη διαχείριση της τρέχουσας απόλυτα ταξικής δυστοπίας που ζούµε, µόνο ως κεντροδεξιά µπορούµε να τους χαρακτηρίσουµε.
Αρα, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά δεν µπορούν, δεν δύνανται να συµµετέχουν πραγµατικά και µε πολιτικούς όρους σε µια συζήτηση για την ανασυγκρότηση οποιουδήποτε πολιτικού χώρου περιλαµβάνει την Αριστερά, απλώς επειδή δεν ανήκουν σε αυτήν. Πολιτικά ανήκουν στην κεντροδεξιά, κοµίζοντας το πρόταγµα ενός «Μητσοτάκη µε χαµόγελο», όπως η κυβέρνηση Τσίπρα Σεπτεµβρίου 2015 – Ιουλίου 2019 ήταν µια κυβέρνηση «Σαµαρά µε χαµόγελο». Το ζήτηµα όµως δεν αφορά τα πρόσωπα. ∆εν έχουµε πρόβληµα ως εργαζόµενες κι εργαζόµενοι µε τον Μητσοτάκη επειδή δεν µας «αρέσει η φάτσα του» αλλά λόγω των πολιτικών που εφαρµόζει. Πολιτικές όµως που εφάρµοσε και ο Τσίπρας και οι υπουργοί του, οι όψιµοι «νεοαριστεροί». Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιµένει από κόµµατα που καµώνονται τα προοδευτικά αλλά ακκίζονται στις αυλές των ολιγαρχών και δίνουν διαπιστευτήρια στο ΝΑΤΟ.
Διαβάστε επίσης:
Πώς τα θαλάσσια λιοντάρια βοηθούν τους επιστήμονες να εξερευνήσουν ωκεανούς
Διπλός σεισμός στην Κρήτη σε διάστημα ενός λεπτού: 4,8 και 4 Ρίχτερ
Σε τεντωμένο σχοινί η Μέση Ανατολή: To Ισραήλ παραδέχτηκε τη δολοφονία του Χανίγια
