Μια εξαιρετική ερμηνεύτρια η Αναστασία Έδεν, ένας χαρισματικός στιχουργός επιτυχιών ο Νίκος Μωραίτης κι ένας ξεχωριστός συνθέτης ο Άρης Βλάχος, δημιούργησαν ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που γεννήθηκαν μέσα στην καραντίνα, το «Δε φτάνει μόνο ν’αγαπάς», που πρόσφατα «έντυσε» κι έναν μεγάλο έρωτα στη δημοφιλή σειρά «Η γη της ελιάς» στο Mega.
Θυμάστε την πρώτη σας εμφάνιση μπροστά σε κοινό;
Ναι ήμουν 15 χρόνων και τραγούδησα σμυρνέικα τραγούδια σε ένα festival για τις μουσικές της μεσόγειου. Είχα μόνο χαρά και απέραντο αυθορμητισμό που ακόμα αναζητώ γιατί αργότερα, μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι βρίσκομαι σε μία αρένα που πολύ απέχει από την ουσία της μουσικής.
Τι είναι για εσάς η μουσική;
Μακάρι να μπορούσα να το περιγράψω με λέξεις. Είναι κάτι πολύ βαθύ και αναγκαίο η μουσική για μένα, είναι η βάση της ύπαρξης μου και η ουσία της ψυχής μου. Κάποιες φόρες σκέφτομαι τι άλλο θα μπορούσα να κάνω, είναι όμως αδύνατο να βρεθεί κάτι ισάξιο της. Χωρίς την μουσική και συγκεκριμένα το τραγούδι δεν θα άντεχα ούτε μια μέρα, είμαι σίγουρη γι’ αυτό.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να δημιουργεί σήμερα;
Είναι μια επίπονη και κουραστική διαδικασία που όμως αντλείς μεγάλη χαρά, όταν μοιράζεσαι το αποτέλεσμα του κόπου σου με τους ανθρώπους. Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, παρόλο που υπάρχουν άπειροι τρόποι να επικοινωνήσεις την δουλειά σου μέσα από την τεχνολογία και το διαδίκτυο είναι πολύ πιο δύσκολο να φτάσει μια αξιόλογη δουλειά στα αυτιά του κόσμου. Η πληθώρα πληροφοριών δημιουργεί μια σύγχυση πιστεύω.
Τι είναι για εσάς η μουσική;
Είναι ένας συνδυασμός στίχου και μουσικής,τι συναισθήματα μου ξυπνά αυτό το πάντρεμα, ποιες ερμηνευτικές οδούς μου ανοίγουν τα συναισθήματα αυτά και τέλος υπάρχει ένα ένστικτο που μου δείχνει εάν το εκάστοτε τραγούδι μου ταιριάζει.
Πόσο ανάγκη έχει ο κόσμος την τέχνη σήμερα;
Η τέχνη κατά την γνώμη μου ήταν και είναι αναγκαία για τους ανθρώπους, χωρίς τέχνη ο άνθρωπος αποκτηνώνεται χάνει την επαφή με την ψυχή του και χωρίς τέχνη δεν μπορεί να έχει ποιότητα ζωής. Η μουσική πιο συγκεκριμένα είναι μια τέχνη που δίνει χρώμα στην καθημερινότητα μας και είναι πάντα αλληλένδετη με τις χάρες και τις λύπες μας.
Είναι μοναχική η πορεία του καλλιτέχνη;
Πίστευα μέχρι πρότινος ότι είναι μια συλλογική εργασία στην οποία οι άνθρωποι έχουν την χαρά να συνυπάρχουν σε ένα πλαίσιο δημιουργικό, άλλα δυστυχώς είναι μια πολλή σκληρή εποχή η εποχή μας, με μόνο μπούσουλα το χρήμα και τις διασυνδέσεις που δεν βασίζονται στην εκτίμηση και το ενδιαφέρον.
Την περίοδο της καραντίνας βρισκόσασταν στα Κύθηρα, αυτή η αλλαγή στην καθημερινότητά σας πως σας επηρέασε;
Βρέθηκα στα όμορφα Κύθηρα και είδα μέσα σε αυτή την περίοδο της απομόνωσης, πόσο εκτός από την ουσία της ζωής βρισκόμαστε στις μητροπόλεις. Είμαστε μία κοινωνία που νοσεί, μακριά από καθετί φυσικό και όμορφο, μακριά από οτιδήποτε μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή μας. Γυρνώντας ξανά πίσω έχω απορρίψει πολλές λανθασμένες επιλογές και τρόπους, νομίζω πως δεν θα ήθελα να σπαταλήσω άλλο τον χρόνο μου στο περιτύλιγμα, που τόσο μας απασχολεί όλους.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;
Αν και είμαι ρεαλίστρια πλέον (έπεσα απότομα από τα σύννεφα) δεν αφήνω την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον να χαθεί. Ελπίζω και αγωνίζομαι για να ανατραπεί ο φαύλος κύκλος της αδικίας και της καταστροφής, μέσα στον οποίο ζούμε. Πιστεύω στα αθώα μάτια των παιδιών μας!
Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω τι είναι αυτό που θα αλλάζατε;
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, θα ήθελα να επιτρέψω στον εαυτό μου να ζει περισσότερο την στιγμή, δεν θα ήθελα να βιάζομαι και να αγχώνομαι τόσο. Νομίζω έχασα πολλά από κακές συνήθειες, κυρίως όμως πολύτιμο χρόνο.
Ποια είναι η Αναστασία Έδεν
Μετά από την ολοκλήρωση των μουσικών της σπουδών ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία από την Εθνική Λυρική Σκηνή ως μονωδός. Συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Κάρμεν Ρουγγέρη, Νίκος Κούνδουρος και Φωκάς Ευαγγελινός σε μεγάλες παραγωγές με περιοδείες στην Ευρώπη. Εχει συνεργάστει σε μουσικές παραστάσεις με τους Γιώργο Νταλάρα, Σταμάτη Κραουνάκη, Γιάννη Μαρκόπουλου, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Ορφέα Περίδη, Μελίνα Κανά, Νίκο Ξυδάκη κ.α. Συμμετείχε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, στο Ηρώδειο με την παράσταση Dario Fo των Στ. Κραουνάκη – Λίνας Νικολακοπούλου, στην Επίδαυρο με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, στο θέατρο του Λυκαβητού με τους Πυξ Λαξ κ.α. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με τον σπουδαίο ποιητή και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου και με τον συνθέτη Άρη Βλάχο, δημιουργώντας δύο album με τους τίτλους «Αυτά τα Χείλη» και «Κάψτε το σπίτι»
