Συνέντευξη με τον μεγάλο χορευτή του τάνγκο Μιγκέλ Άνχελ Σότο: «Με το τάνγκο νιώθω το πάθος του έρωτα»

Συνέντευξη με τον μεγάλο χορευτή του τάνγκο Μιγκέλ Άνχελ Σότο: «Με το τάνγκο νιώθω το πάθος του έρωτα»
Miguel Ángel Zotto

Η διασημότερη ομάδα τάνγκο στον κόσμο, η Tango Por Dos (τάνγκο για δύο), έρχεται να σαγηνέψει το αθηναϊκό κοινό για τρεις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Συνέντευξη του Miguel Ángel Zotto στην Αφροδίτη Ερμίδη.

 

18 κορυφαίοι χορευτές και μια σπουδαία ορχήστρα μας καλούν σε ένα συναρπαστικό σκηνικό ταξίδι, το «Raíces tango» (ρίζες του τάνγκο), που ξεκινά από τις απαρχές του δημοφιλούς χορού και συνεχίζει με μια περιήγηση στην ιστορία του και στους μεγάλους σταθμούς της. Θα καταδείξει ωστόσο ότι το τάνγκο δεν είναι μόνο η αποθέωση του ερωτικού πάθους, αλλά και ένας χορός-ύμνος στην αντίσταση, στο δικαίωμα να είναι κανείς διαφορετικός και ισότιμος μπροστά στο πάθος για έναν άλλο άνθρωπο ή την ίδια την ελευθερία.

Ο ιδρυτής της ομάδας, ο ζωντανός θρύλος της Αργεντινής Μιγκέλ Άνχελ Σότο (το 2000 ανακηρύχτηκε ο μεγαλύτερος εν ζωή και ένας από τους τρεις καλύτερους χορευτές τάνγκο ολόκληρου του 20ού αιώνα) μιλά στο Documento για το μεγάλο πάθος του.

Σενιόρ Σότο, πότε ξεκίνησε η σχέση σας με το τάνγκο;

Προέρχομαι από οικογένεια χορευτών τάνγκο με λαϊκή καταγωγή. Μεγάλωσα ακούγοντας μουσική τάνγκο με τον παππού μου, ο οποίος ήταν και χορευτής, και τον πατέρα μου, που ήταν και αυτός χορευτής και ηθοποιός. Σε ηλικία 6 χρόνων χόρευα ήδη στις milongas του Μπουένος Αϊρες. Στα 17 μου άρχισα μαθήματα και είχα την τύχη να με διδάξουν μεγάλοι δάσκαλοι του τάνγκο.

Έχετε εμφανιστεί αρκετές φορές στην Ελλάδα. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο στη χώρα μας;

Είναι πολλές οι αναμνήσεις που έχω από την Ελλάδα και είναι όλες αγαπημένες: από παραστάσεις, από ταξίδια αναψυχής, από τα master classes που έκανα εκεί. Έχω πολλούς και αγαπημένους φίλους στην Ελλάδα. Πάντα όμως ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει μια επίσκεψή μου στο Ηρώδειο και θυμάμαι τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν βλέποντας την Ακρόπολη και τον αττικό ουρανό.

Τι θα δει το αθηναϊκό κοινό στις παραστάσεις σας στο Μέγαρο Μουσικής;

Μια παράσταση τελείως διαφορετική από τις προηγούμενες. Γενικώς, η ιστορία του τάνγκο προσφέρεται για ένα μαγικό, φαντασμαγορικό ταξίδι. Θα πάμε στις ρίζες του και θα φτάσουμε έως το σήμερα παρακολουθώντας τη χορογραφία να εξελίσσεται παράλληλα με τη μουσική. Φυσικά, πάντα μας ενδιαφέρει το στοιχείο της πρωτοτυπίας και να είμαστε αυθεντικοί. Γι’ αυτό επιλέξαμε παραδοσιακά κοστούμια και παπούτσια ή μπότες. Με την ίδια λογική θα υπάρχουν στην παράστασή μας μουσικά όργανα όπως τα τύμπανα, που δεν τα βλέπετε –ή καλύτερα δεν τα ακούτε– συχνά στο τάνγκο σήμερα. Μας ενδιέφερε να παρουσιάσουμε άγνωστες πτυχές του τάνγκο και γι’ αυτό η παράστασή μας διαρκεί δύο ολόκληρες ώρες.

Σβετλάνα Ζαχάροβα: “Τα περισσότερα βήματα στη ζωή μου τα έχω κάνει χορεύοντας” [Συνέντευξη]

Θέλω να επισημάνω ότι στον πυρήνα αυτής της παράστασης βρίσκεται η ανάγκη μας να δείξουμε ότι το τάνγκο φτάνει βαθιά πίσω στον χρόνο και στην ιστορία. Θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του τάνγκο ως χορού των κατοίκων του Μπουένος Αϊρες, των Ισπανών, Ιταλών, Γάλλων, Γερμανών και Ρώσων μεταναστών, των φτωχών εργαζομένων αλλά και των λούμπεν στοιχείων, δηλαδή όλων όσων έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στην εξάπλωσή του. Επίσης θα περιδιαβούμε τα χαμαιτυπεία και τα μπορντέλα, συναντώντας αργότερα τον Ροδόλφο Βαλεντίνο και την αποθέωση του τάνγκο από το Χόλιγουντ, καθώς και την αποδοχή του από την αστική τάξη και τη διανόηση. Η παράσταση κορυφώνεται με την οικουμενική καθιέρωσή του και την ανάδειξή του σε αυτό που είναι σήμερα, ο πιο αισθησιακός και ρομαντικός χορός στον κόσμο.

Ποια η γνώμη σας για τη συζήτηση που γίνεται περί ομοιότητας τάνγκο και ρεμπέτικου;

Μπορούμε να πούμε τόσο πολλά. Ας πω μόνο πως το τάνγκο είναι αυθεντικό, λαϊκό, όπως και το ρεμπέτικο. Γεννήθηκε στις γειτονιές, στις συνοικίες των φτωχών και των μεταναστών και αυτοί ήταν που το αγκάλιασαν πρώτοι. Τότε στην Αργεντινή –περισσότερο από έναν αιώνα πριν– οι μετανάστες (Ισπανοί, Ιταλοί, Έλληνες και Ρώσοι) έβαλαν ο καθένας από ένα χορευτικό βήμα, μια πινελιά στη γέννησή του. Η θεματολογία τους, αν δεν κάνω λάθος, είναι παρόμοια και βέβαια πρωταγωνιστεί το συναίσθημα, όχι απαραίτητα της χαράς.

Τι αισθάνεστε όταν χορεύετε;

Τον ρυθμό της ζωής. Το πάθος του έρωτα. Αισθάνομαι ότι είναι ένας από τους κύριους λόγους της ύπαρξής μου.

Μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς αυτό;

Για μένα είναι αδιανόητη η ζωή χωρίς τάνγκο. Χορεύω για να διδάξω, χορεύω επαγγελματικά, χορεύω όμως και για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, μαζί με τη γυναίκα μου, Νταϊάνα Γκούσπερο, στο σπίτι μας. Αναπνέω μέσα από τον χορό. Είναι τα βήματα της ζωής μου.

Ντανιέλ Μελίνγκο: “Το τάνγκο είναι το μητρικό μου γάλα” -Συνέντευξη στο Docville

Έχετε χορέψει και στις πέντε ηπείρους, σε μερικά από τα σημαντικότερα θέατρα του κόσμου. Ποια παράσταση σας έχει εντυπωθεί στο μυαλό;

Στο City Center της Νέα Υόρκης, ακριβώς πριν από είκοσι χρόνια, το 1997. Όσο αναπνέω δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν τη σεζόν. Ήμασταν sold out κάθε βράδυ. H αγάπη του κόσμου άγγιζε τον ουρανό!

INFO

30 Μαρτίου έως 1 Απριλίου στις 20.00, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Documento Newsletter