«Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βάλουμε στην άκρη τον καπιταλισμό»_x000D_
Το όνομά τους στα γερμανικά σημαίνει «Τα νεόδμητα κτίρια καταρρέουν» ενώ η γενικότερη επίδραση του βερολινέζικου αρχιτεκτονικού τοπίου της δεκαετίας του ’80 είναι ένα θέμα που διατρέχει σχεδόν όλο το έργο ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα που έχει γεννήσει ποτέ η Γερμανία. Ξεκίνησαν τους «βιομηχανικούς» τους πειραματισμούς μέσα σε ερειπωμένα, υπό κατάληψη κτίρια, έφτιαξαν μόνοι τους τα όργανα που συνέθεσαν τον ηχητικό καμβά των πρώτων τους δίσκων, αντέδρασαν με κάθε τρόπο στη φανερή εμπορευματοποίηση του πανκ και δημιούργησαν μια μουσική ταυτότητα η οποία μέσα από το πέρασμα των χρόνων τούς καθιστά πλέον ως ένα από τα πιο αυθεντικά avant-garde σύνολα του πλανήτη. Οι Einstürzende Neubauten επιστρέφουν για μια ακόμη φορά στην Αθήνα για μια εμφάνιση στην οποία θα πρωταγωνιστήσουν οι «μεγαλύτερες επιτυχίες» του συγκροτήματος έτσι όπως τις επέλεξε η ηγετική μορφή του σχήματος Blixa Bargeld για να συμπεριληφθούν και στην κυκλοφορία του άλμπουμ «Greatest hits». Λίγο πριν την αθηναϊκή εμφάνισή τους ο Alexander Hacke, αναπόσπαστο μέλος της σκληρής πεντάδας, μίλησε στο Documento δίνοντας τη συνοπτική εικόνα μιας ιστορίας που ξεπερνά τα 35 χρόνια.
Kοιτάζοντας πίσω στο σχηματισμό των Einstürzende Neubauten μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι ήταν η πιο απροσδόκητη και ταυτόχρονα πιο επαναστατική συνέχεια που θα μπορούσε να ελπίζει το γερμανικό ροκ, γνωστό στους μουσικόφιλους και ως «Krautrock». Συμφωνείτε με αυτό;
Ναι, θα πρέπει να συμφωνήσω γιατί από την αρχή όλοι μας αγαπούσαμε τους Neu! Ηταν ένα συγκρότημα που είχε αρκετά όμοια δομή στη μουσική του με αυτή των πρώτων δικών μας ηχογραφήσεων. Ή θα μπορούσε και κάποιος να συμπληρώσει ότι και τα δύο συγκροτήματα κάποιες φορές δεν είχαν καθόλου δομή. Αν κάποιος ακούσει το «Lila Engel» των Neu! θα καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο κυριαρχεί η μονοτονία στο κομμάτι. Δεν αλλάζουν ακόρντα, είναι ένας μόνο τόνος και είναι ένα από τα γερμανικά τραγούδια που όλοι μας έχουμε αγαπήσει. Οπότε, ναι, η αλήθεια είναι ότι αισθανόμαστε περισσότερο κοντά σε αυτό το γερμανικό ροκ είδος παρά σε οποιαδήποτε άλλη φόρμα του ροκ εν ρολ.
Ωστόσο η πρόθεσή σας να παίξετε μουσική σε ένα Βερολίνο που ξεκινά να ζει τη δεκαετία του ’80 πηγάζει από το πανκ…
Ναι, όταν έσκασε το πανκ ήμουν μικρό παιδί. Οταν είδα πρώτη φορά τους Ramones το 1978 στο Βερολίνο ήμουν 12 χρόνων. Και πήγα στη συναυλία μόνος μου γιατί ο πατέρας μου δεν ήθελε να έρθει μαζί μου. Βασικά, ήμουν τυχερός γιατί από μικρός αποφάσισα ότι θέλω να γίνω μουσικός, να παίζω με τον ήχο, να δημιουργώ μουσική. Παράτησα το σχολείο και έφυγα χωρίς εξετάσεις. Λέω λοιπόν ότι ήμουν τυχερός γιατί μέχρι σήμερα αυτό είναι που κάνω και ευτυχώς έχει λειτουργήσει στη ζωή μου. To πανκ με βοήθησε γιατί μου φανέρωσε ένα σωρό πράγματα όπως τις πραγματικές ρίζες της industrial μουσικής, τους Throbbiing Gristle, αλλά και γιατί μας έδειξε τον τρόπο να κάνουμε αυτό που θέλουμε χωρίς λεφτά.
Υπάρχει ένα πρωτόγονο, σχεδόν διονυσιακό είδος ευφορίας σε όλο αυτό το καταστροφικό και ανελέητο χτύπημα από σφυριά και κομπρεσέρ…
Πράγματι, δεν ξέρω αν είναι πολιτικά ορθό να το πω, αλλά όλοι μας πάντα αγαπούσαμε την πρωτόγονη μουσική. Μια μουσική που στο μεγαλύτερο μέρος της είναι φτιαγμένη μόνο από κρουστά. Η μουσική των Πυγμαίων ή η μουσική των κρουστών από το Μπουρούντι, για παράδειγμα. Aγαπήσαμε αυτήν τη μουσική προτού γίνει διάσημη από ρεμίξ. Αλλά, ναι, ήμασταν νέοι, ζούσαμε μια άγρια ζωή στο Βερολίνο και δρούσαμε υπό μια σχεδόν τελετουργική κατάχρηση ουσιών, στοιχεία που καθρεφτίζονται πεντακάθαρα ειδικά στις πρώτες μας ηχογραφήσεις.
Πολλοί συγκρίνουν την εποχή μας με τη σκοτεινή και αβέβαιη δεκαετία του ’80. Τι γνώμη έχετε εσείς;
Η δεκαετία του ’80 είναι σαν το Sesame Street σε σύγκριση με αυτά που ζούμε τώρα. Είναι πραγματικά ανησυχητική η εποχή μας. Περισσότερο απ’ ότι μας δείχνει η σκληρή καθημερινότητα. Εχω έναν γιο 28 χρόνων και μια κόρη 18 χρόνων και δεν αισθάνομαι περήφανος για την κατάσταση στην οποία τους έχω φέρει. Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις πολλά για να τα αλλάξεις. Προσωπικά έχω επιλέξει να είμαι φυτοφάγος, δεν πίνω αλκοόλ, δεν παίρνω ναρκωτικά, συλλογίζομαι, μελετώ, προσεύχομαι και όταν μπορώ, προσπαθώ με κάθε τρόπο να βοηθώ φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Αλλά πέρα από αυτό, θεωρώ ότι όλοι μας πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βάλουμε στην άκρη τον καπιταλισμό. Δεν ξέρω αν μπορούμε, αλλά τουλάχιστον πρέπει να προσπαθήσουμε.
ΙΝFO: Οι Einstürzende Neubauten εμφανίζονται το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στο Gazi Music Hall (Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι, Μετρό «Κεραμεικός»)
