Την επομένη των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ οφείλει να κάνει μια αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος με νηφαλιότητα και ειλικρίνεια. Η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι επίμονη και επίπονη. Η επικράτηση της Δεξιάς και η επανεμφάνιση της ακροδεξιάς δημιουργούν νέα δεδομένα που πρέπει να απασχολήσουν όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος.
Ο κίνδυνος το βαθύ μπλε (με αρκετό μαύρο) που αποτυπώνεται να μεταφερθεί και στον χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι υπαρκτό ενδεχόμενο που πρέπει οπωσδήποτε να αποτραπεί, δεδομένου ότι σε λιγότερο από τέσσερις μήνες βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση.
Ομοίως, ο χρονικός ορίζοντας της ανάκαμψης μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό.
Υπάρχουν τρία βασικά ζητούμενα για την επόμενη μέρα, που πρέπει να επιδιωχθούν:
- Αρχικά πρέπει να υπάρξει ευκρινές πολιτικό στίγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πρέπει να επαναοριοθετήσει την πολιτική του ταυτότητα. Υπάρχει ανάγκη να αποκτήσει επικαιροποιημένες πολιτικές θέσεις, που θα αντιστοιχίζονται στις νέες συνθήκες που δημιούργησε ο δεκαετής ιστορικός κύκλος της περιόδου 2012-22 (μνημόνια, πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία, νέες γεωπολιτικές αντιθέσεις, ψηφιακή επανάσταση, τεχνητή νοημοσύνη κ.λπ.). Στις θέσεις αυτές οι πολίτες πρέπει να διακρίνουν μια νέα πολιτική φυσιογνωμία που θα ξεπερνά τις διαιρέσεις του χθες. Κρίσιμο είναι αυτή η φυσιογνωμία να εκφράζει συμφέροντα κοινωνικών τάξεων και λαϊκών συμφερόντων που δεν κοιτούν στην ίδια κατεύθυνση. Οφείλουμε να πάρουμε θέση: Με ποιους και για ποιους…
2. Απαιτείται πολιτική ανανέωση όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων, αλλά κυρίως σε επίπεδο πολιτικών και ιδεών. Η διαδικασία αυτή είναι αναζωογονητική και χρήσιμη για την Αριστερά, που πρέπει να επανασυνδεθεί με τις αγωνίες της νέας γενιάς. Το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πρέπει να είναι ένα πανδημοκρατικό συνέδριο για την αντιμετώπιση του νεοφασισμού, που θα καταλήξει στην ίδρυση ενιαίου δημοκρατικού μετώπου σε όλους τους κοινωνικούς χώρους (αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, νεολαία). Αν δεν προχωρήσουμε άμεσα στην αντιμετώπιση της αναβαπτισμένης στην κρισιακή συνθήκη φασιστικής απειλής, θα έρθει η ώρα που θα ζήσουμε τις τερατογενέσεις της υπόλοιπης Ευρώπης, που έχουν έρθει για να μείνουν. Την ώρα που ορισμένοι θα κοιτούν την καθαρότητα, την περιχαράκωση και την «αλήθεια» τους η κοινωνία θα δηλητηριάζεται.
3. Τα ανωτέρω μας οδηγούν στο τρίτο ζητούμενο: την ανάκτηση της πολιτικής αξιοπιστίας. Τα θολά μηνύματα, οι πολιτικές παλινωδίες και το «τραύμα» του 2015 δημιουργούν προβλήματα. Ειδικά το τελευταίο φαίνεται ότι οκτώ χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση ενεργεί με τρόπο δραστικό στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Το συνέδριο θα πρέπει να δει ζητήματα όπως ο κίνδυνος ενσωμάτωσης των μνημονιακών πολιτικών, που δεν πρέπει να γίνονται ιδιοκτησία της Αριστεράς. Η αναζήτηση της ιδεολογικοπολιτικής πλατφόρμας εξουσίας με την κατάθεση εναλλακτικού σχεδίου διακυβέρνησης γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Ακόμη και αν αυτό απαιτεί συγκρούσεις με την ευρωπαϊκή τεχνοδομή, που συνεχίζει σε όλο και πιο συντηρητικά μονοπάτια. Να μιλήσουμε για την Ευρώπη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, για την ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος και για την αντιμετώπιση του φασισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ χρειάζεται ένα συνέδριο που θα αφορά τη δημοκρατία και κυρίως την κοινωνία. Δεν χρειάζεται άλλη μια διαμάχη μηχανισμών, αλλά ένα συνθετικό, ανανεωμένο, φιλόξενο πολιτικό σχέδιο ανατροπής των νέων συσχετισμών. Χρειαζόμαστε τη φυγή προς το αύριο με ελπίδα και προοπτική.
