Το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή και το οποίο ακόμα αγνοούμε (και ενδέχεται να μην μάθουμε ούτε την Τρίτη λόγω της ασθένειας του πρωθυπουργού) για το γάμο ομοφύλων διχάζει μεν την Εκκλησία αλλά παράλληλα δείχνει πως υπάρχουν και οι πιο ήρεμες φωνές.
Η αλήθεια είναι πως η Εκκλησία είναι διχασμένη σε δύο ή περισσότερα κομμάτια. Ωστόσο σχεδόν η απόλυτη πλειοψηφία της καταδικάζει το νομοσχέδιο, αν και άλλοι τηρούν μια πιο ήπια στάση, αφού αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην κυβέρνηση να νομοθετήσει κάτι «μη εκκλησιαστικό» και άλλοι βρίσκονται σε ρυθμούς του μακαριστού Χριστόδουλου και θεωρούν πως οφείλουν να επιβάλουν τη θρησκευτική τους άποψη στην Πολιτεία. Οι τελευταίοι μάλιστα φαίνονται εκνευρισμένοι που δεν επελέγησαν οι γνωστές από το παρελθόν «λαοσυνάξεις» με σημαίες και λάβαρα.
Από τη μία υπάρχει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ο οποίος το ΄22 είχε βαφτίσει παιδιά ομόφυλου ζευγαριού αλλά και μια σειρά ιεραρχών, αλλά και ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Γαβριήλ που ανέφερε ότι δεν είναι ούτε παράλογο ούτε παράνομο να διεξαχθεί δημοψήφισμα γύρω από την τεκνοθεσία και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Στα κάγκελα βρίσκονται και οι καλόγεροι που θα έχουν μέσα στη βδομάδα την Έκτακτη Διπλή Ιερά Σύναξη.
Η αλήθεια είναι πως από την Ιερά Σύνοδο δεν αναμένεται κάποια θετική αντιμετώπιση του νομοσχεδίου. Αυτό που ίσως είναι το ζητούμενο είναι οι τόνοι που θα υπάρξουν σε αυτό και αν αναγνωρίζει στην Πολιτεία το «δικαίωμα» να το θεσμοθετήσει.
Εξάλλου μία μερίδα Ιεραρχών κατηγορούν τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για χλιαρή αντιμετώπιση του νομοσχεδίου, ενώ ανατρέχοντας στις γραφές, ανασύρουν ό,τι πιο αναχρονιστικό υπάρχει και βεβαίως εκτός εποχής.
Του προσάπτουν μάλιστα και το ότι δεν είχαν ενημερωθεί για την «μυστική» συνάντηση με τον πρωθυπουργό, αν και μέσα στην ατζέντα αυτή θα μπορούσαν να εμπεριέχονταν «σημαντικά» θέματα για την Εκκλησία, όπως η αξιοποίησή της περιουσίας της αλλά και σειρά «επενδύσεων» όπως στο Σχιστό.
Όπως όλα δείχνουν στην Ιερά Σύνοδο θα συγκρουστούν δύο μεγάλες τάσεις. Εκείνη η προσκολλημένη στο παρελθόν, αναχρονιστική και εντελώς συντηρητική και άκαμπτη -που ενδεχομένως αποτελεί και την πλειοψηφία- αλλά και μία δεύτερη με πιο «ανθρωποκεντρική» προσέγγιση.
Ίσως σε όλο αυτό το σκηνικό παίξει ιδιαίτερο ρόλο τα ανταλλάγματα της Πολιτείας προς την Εκκλησία που μπορεί να είναι σημαντικά και να έχουν ήδη τεθεί σε συζήτηση.
Όπως και να έχει, ακόμα και αν οι αντιδράσεις μειωθούν, οι δύο αυτές πιο σημαντικές τάσεις στους κόλπους της θα συνεχιστούν και θα βρουν εκφραστές.
Διαβάστε επίσης:
Γάμος Ομοφύλων: Ακροδεξιές και εκκλησιαστικές Συμπληγάδες στη Νέα Δημοκρατία
