Μόλις μία μέρα έμεινε για να αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ και επισήμως χρέη προέδρου στις Ηνωμένες Πολιτείες, εγκαινιάζοντας μια περίοδο αβεβαιότητας για όλο τον πλανήτη. Προτού καν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο φρόντισε να αναστατώσει τους πάντες. Στο εξωτερικό έπαιξε ξανά το χαρτί του «τρελού», μια στρατηγική δοκιμασμένη ήδη από την πρώτη θητεία του. Απείλησε να επεκτείνει ακόμη και διά της βίας τον χάρτη των ΗΠΑ και να γονατίσει τους ανταγωνιστές τους με δασμούς, ενώ καυχήθηκε ότι χωρίς εκείνον δεν θα είχε επιτευχθεί ποτέ η συμφωνία για εκεχειρία στη Γάζα, ένα σχέδιο το οποίο ωστόσο βρισκόταν επί μήνες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Αμφιλεγόμενες επιλογές
Ο Τραμπ έστησε μια κυβέρνηση χάους, δίνοντας καίρια πόστα σε αμφιλεγόμενα πρόσωπα, ενώ στην αυριανή για τους Αμερικανούς «γιορτή της δημοκρατίας» επέλεξε να σπάσει την παράδοση που θέλει την τελετή ορκωμοσίας να είναι εσωτερική υπόθεση, στέλνοντας προσκλήσεις σε ξένους ηγέτες και σε πολιτικές προσωπικότητες με τις οποίες συνδέεται μέσω κοινού ιδεολογικού νήματος.
Μια ακροδεξιά αφρόκρεμα αναμένεται να κάνει την εμφάνισή της αύριο, 20 Ιανουαρίου, καθώς έχουν προσκληθεί μεταξύ άλλων η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν (δεν θα παραστεί, ενώ από κάποιους διέρρευσε ότι δεν προσκλήθηκε) ο πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι, ο Βρετανός λαϊκιστής Νάιτζελ Φάρατζ, ο Γάλλος Ερίκ Ζεμούρ, ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος του Βελγίου Τομ Βαν Γκρίκεν, ο συμπρόεδρος του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος AfD Τίνο Χρουπάλα και ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας Ματέους Μοραβιέτσκι.
Ο Τραμπ φέρεται επίσης να προσκάλεσε τον ηγέτη της Κίνας Σι Τζινπίνγκ (θα εκπροσωπηθεί από υψηλόβαθμο αξιωματούχο), ενώ παρόντες θα είναι οι υπουργοί Εξωτερικών της Ιαπωνίας και της Ινδίας. Από τον κατάλογο των καλεσμένων όμως απουσιάζουν προσωπικότητες από την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, όπως η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Κυβέρνηση… χρυσάφι
Ο Τραμπ όχι μόνο επιστρέφει στον Λευκό Οίκο ισχυρότερος από ποτέ και με δεξί του χέρι τον κροίσο Ιλον Μασκ, αλλά έχει συγκροτήσει και την πλουσιότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ που περιλαμβάνει τουλάχιστον 13 δισεκατομμυριούχους. Μεταξύ αυτών ο υπουργός Εμπορίου Χάουαρντ Λούτνικ, η υπουργός Παιδείας Λίντα ΜακΜάχον και ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ.
Η συνολική καθαρή περιουσία των πλουσιότερων μελών της νέας αμερικανικής κυβέρνησης ξεπερνά τα 460 δισ. δολάρια, συμπεριλαμβανομένης εκείνης του Μασκ (400 δισ. δολάρια).
Ηδη από την προεκλογική εκστρατεία του ο Τραμπ δεν έκρυψε τι είδους ομάδα θα τον πλαισίωνε στη δεύτερη θητεία του: πρόσωπα με ακλόνητη πίστη στον ίδιο, έτοιμα να απομακρύνουν τα όποια νομικά και ρυθμιστικά εμπόδια προκύψουν καθώς εκείνος θα υλοποιεί τα σχέδιά του.
Εν τω μεταξύ, οι βιομηχανίες που σύντομα θα εποπτεύει η κυβέρνηση Τραμπ κατέκλυσαν την επιτροπή ορκωμοσίας με δωρεές-ρεκόρ. Ο Ρεπουμπλικανός μεγιστάνας και οι σύμμαχοί του έχουν συγκεντρώσει περισσότερα από 200 εκατ. δολάρια, μεγάλο μέρος των οποίων προέρχεται από τεχνολογικούς γίγαντες και τα κορυφαία ονόματα της Σίλικον Βάλεϊ και της Γουόλ Στριτ (Microsoft, Google, Meta, OpenAI κ.ά.).
Τελικά είναι ή το παίζει «τρελός»;
Κατά τον πόλεμο στο Βιετνάμ, «η θεωρία του τρελού» που εφάρμοσε ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1969 (διατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Ντάνιελ Ελσμπεργκ το 1959) είχε στόχο να καταστήσει απρόβλεπτη, παράλογη και ασταθή τη στάση των ΗΠΑ, ικανή ακόμη και να οδηγήσει σε έναν πυρηνικό πόλεμο, έτσι ώστε να αναγκαστεί ο αντίπαλος να διαπραγματευτεί.
Για τους υποστηρικτές του Τραμπ (αριστερά) η απρόβλεπτη φύση του είναι αυτή που οδήγησε σε μερικές από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιτυχίες του. Για τους επικριτές του είναι μια άκρως επικίνδυνη τακτική. Η διαφορά είναι ότι ο Νίξον έμοιαζε να φιλοτεχνεί προσεκτικά αυτή την εικόνα, ενώ στην περίπτωση του Τραμπ δεν είναι σαφές αν πρόκειται για μια λελογισμένη «τρέλα», που αποτελεί μέρος παρόμοιου σχεδίου. Ο Τραμπ διατύπωσε μεν μια σειρά από ασυνάρτητες απειλές προς τη Γροιλανδία, τον Καναδά και τη Διώρυγα του Παναμά, έδειξε όμως ότι εντέλει επιδιώκει να κλείσει («εμπορικές») συμφωνίες.
Διαβάστε επίσης
Συντάξεις πείνας σε 1,2 εκατ. μη μισθωτούς
«Καμπανάκι» ΔΝΤ: Απειλή για την παγκόσμια οικονομία οι πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ
Πρόεδρος «Φωτιά και τσεκούρι» – Αυτή την Κυριακή στο Documento
ΗΠΑ: Τι ακολουθεί μετά την απαγόρευση του TikTok – Οι «μνηστήρες» και οι αντιδράσεις