Ναρκοθετημένο είναι το τοπίο του 2018 για τη ΝΔ, γεγονός που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε οι εμπρηστικές επιθέσεις κατά της κυβέρνησης ούτε η κλιμάκωση μιας δημόσιας υπεροψίας ότι έχει την εκλογική νίκη στο τσεπάκι της.
Οι νάρκες μάλιστα έχουν όλες την υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος απέδειξε ήδη στο διάστημα της αρχηγίας του ότι προσωποποιεί ένα σοβαρό στρατηγικό λάθος του κόμματος. Αντί να αναδείξουν έναν αρχηγό ικανό να διατηρήσει και να επεκτείνει τα κεντροδεξιά χαρακτηριστικά, που πάντα δίνουν την πλειοψηφία στη συντηρητική παράταξη, ανέδειξαν έναν πολιτικό ελαφρών βαρών αλλά έξαλλο, με την προσδοκία, η οποία σε ορισμένους ακροδεξιούς κύκλους έχει πάρει χαρακτήρα ψύχωσης, να ανατρέψουν τον Τσίπρα και να καταλάβουν με ένα πολιτικό «ντου» και πάλι την εξουσία.
Η δυσοίωνη διαπίστωση πηγάζει από την ίδια πηγή από την οποία η ΝΔ αντλεί πολιτική ενέργεια και εκλογική αισιοδοξία εδώ και πολλούς μήνες και ο Μητσοτάκης εσωκομματική δύναμη: από τις δημοσκοπήσεις. Οσο κι αν το τελευταίο για το οποίο μπορούν να κατηγορηθούν είναι η αντικειμενικότητά τους –έξοχο παράδειγμα το ανέκδοτο του ΠΑΜΑΚ– καταγράφουν εντούτοις, έστω και στα ψιλά, μια εικόνα απογοητευτική και πάντως σε μεγάλη απόσταση από την υπερφίαλη προπαγάνδα νίκης του κόμματος.
Δημοφιλία σε ελεύθερη πτώση
Πρώτο και βασικό: η δημοφιλία του αρχηγού βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις προσδοκίες του κόμματος. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που έγιναν μάλιστα τις μέρες που βρισκόταν σε εξέλιξη η καταστροφική πλημμύρα στη Μάντρα, καταγράφεται πτώση της δημοτικότητας του Κυριάκου είκοσι ολόκληρες μονάδες από τη στιγμή που αυτός ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ. Πράγμα που σημαίνει ότι το «κρυφό καμάρι» των ηγετικών κύκλων του κόμματος, που το απέδωσε λακωνικά ο Σαμαράς με τη φράση «δεν τραβάει το παιδί», έχει αρχίσει πλέον να γίνεται τούμπανο στον κόσμο.
Ο ιδεολογικός αχταρμάς –ακραίος νεοφιλελευθερισμός, συν ακραίος αντιπολιτευτικός λόγος, συν πλήρης υιοθέτηση της καταδικασμένης από τον λαό πρωθυπουργικής θητείας του Σαμαρά, συν ρητορικές φούσκες περί κόμματος των φτωχών–, ικανός να μπερδέψει ακόμη και ειδικούς της πολιτικής, φθείρει ταχύτατα την εικόνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό τις ανώμαλες αγάπες με την άκρα Δεξιά, την καθημερινή κατεδάφιση της πολιτικής σοβαρότητας από τον Αδωνη Γεωργιάδη και την έφεση του Μητσοτάκη στις γκάφες, όπως η τελευταία με τον Αϊνστάιν και η παλιότερη με τον εξωγήινο, τότε κατανοεί κανείς ότι η ποιότητα του επίδοξου πρωθυπουργού θα γινόταν κάποια στιγμή φανερή στην κοινή γνώμη όσο καπνό κι αν σήκωναν με το λιβάνι τους τα γνωστά, μεγάλα ΜΜΕ.
Δεύτερο, συνδεδεμένο με το πρώτο. Σε μια αναμέτρηση που έχει αναγκαστικά δικομματικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου εξελίχθηκε, όπως ήταν φυσικό, και σε μάχη των αρχηγών ο Τσίπρας αποδείχτηκε όχι μία και δύο, αλλά δεκάδες φορές ότι «τον έχει» τον Μητσοτάκη. «Κάθε αναμέτρηση στη Βουλή μεταξύ του πρωθυπουργού και του Κυριάκου είναι για μας σκληρή δοκιμασία» εξομολογείται στέλεχος της παράταξης με μακρά κοινοβουλευτική θητεία. «Σε κάθε τέτοια αναμέτρηση αναζωπυρώνονται τα ερωτήματα και η αγωνία αν όντως είμαστε σε θέση να κερδίσουμε την επόμενη εκλογική αναμέτρηση» προσθέτει. Ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στο ηθικό του κόμματος έχει το γεγονός ότι ενώ ο Μητσοτάκης εκλέχτηκε ως αντι-Τσίπρας, αποδεικνύεται στην πράξη, σύμφωνα με έκφραση του συρμού ανάμεσα στους πικραμένους της ΝΔ, ως «ο καλύτερος φιλο-Τσίπρας» που θα μπορούσε να βρεθεί απέναντι στον πρωθυπουργό.
Τρίτο, επίσης συναφές. Η εικόνα του Μητσοτάκη, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, έχει υποστεί –και εξακολουθεί να υφίσταται– πλήγμα από τις γνωστές οικογενειακές δραστηριότητες, επιχειρηματικού χαρακτήρα. Η σύνδεση του ονόματός του με οικογενειακές offshore, οι αποκαλύψεις των Panama Papers, τα μεγάλα άγνωστης προέλευσης ποσά που διακινούνται στην οικογενειακή του μερίδα και οι πονηριές με το πόθεν έσχες του σχηματίζουν ένα μαύρο σύννεφο πάνω από τη ΝΔ. Το οποίο οι πάντες κάνουν ότι αγνοούν αλλά και οι πάντες βλέπουν. Με δεδομένη την καταστροφική επίδραση που είχε κάποτε στην επιρροή της παράταξης η διαβόητη σχέση του νόμιμου με το ηθικό, ξυπνούν εφιάλτες και στους πιο πιστούς φίλους του αρχηγού.
Ασχημα μαντάτα
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι για πρώτη φορά αρχηγός της αντιπολίτευσης με αφήγημα εξουσίας να χάνει σε δημοτικότητα αντί να κερδίζει. Για πρώτη φορά, επίσης, οι δημοσκοπικές επιδόσεις του αρχηγού υπολείπονται των επιδόσεων του κόμματος. Για πρώτη φορά, τέλος, από τις δημοσκοπήσεις απουσιάζουν οι δημοτικότητες των στελεχών του κόμματος, γεγονός που αποδίδεται στο ότι οι προσκείμενοι στον αρχηγό υπολείπονται σοβαρά όσων θεωρούνται ότι τηρούν κάποιες αποστάσεις από τον μητσοτακισμό. Η Ντόρα, για παράδειγμα, που σύμφωνα με έκφραση γνωστού δημοσκόπου σαρώνει, όπως και ο Μεϊμαράκης και ο Δένδιας, προηγούνται σε τοπικές δημοσκοπήσεις στην Αττική τόσο του Αδωνη όσο και άλλων στελεχών του κλίματος Μητσοτάκη, το οποίο στην παράταξη δεν περνά απαρατήρητο όσο κι αν δεν βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Ας υπολογίσουμε, ταυτόχρονα, ότι:
* Η ΝΔ έχει πιάσει ταβάνι στη συσπείρωση, χωρίς να μπορεί να ξεκολλήσει αισθητά από τα ποσοστά ήττας των περασμένων δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Ενώ η προοπτική αυτοδυναμίας καταγράφεται ως όνειρο θερινής νύχτας.
* Δεν είναι σε θέση, με τον ανθρωποδιώκτη Αδωνη και τους λοιπούς, και με τον ακραίο νεοφιλελεύθερο λόγο του Κυριάκου να προσεγγίσει τη δεξαμενή του λεγόμενου μεσαίου χώρου.
* Το νεότευκτο –από παλιά υλικά, αλλά πάντως με νέα πρόσοψη– Κίνημα Αλλαγής αποτελεί μια εκλογική απειλή.
Κατόπιν αυτών καταλαβαίνουμε ότι πίσω από την υπεροψία της νίκης, που τόσο διαφημίζεται από ΜΜΕ και διάφορα κέντρα, κρύβεται για τη Δεξιά του Κυριάκου ο φόβος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Τσίπρας βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης, που αναμένεται να πάρει πιο μαζικό χαρακτήρα με την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία, και θα του επιτρέψει να ξεδιπλώσει το δικό του κοινωνικό αφήγημα με πιο καθαρό τρόπο, γίνεται κατανοητό ότι είναι πολύ πιθανό να καταρρεύσει μπροστά στα μάτια και της συντηρητικής κοινής γνώμης το καταστροφικό αφήγημα του Μητσοτάκη. «Και στην περίπτωση αυτή τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;» αναρωτιέται ο νεοδημοκράτης συνομιλητής μας. Ερώτημα στο οποίο ο Μητσοτάκης δεν έχει καμιά απάντηση και δεν είναι σε θέση πια να παράξει απάντηση, καθώς ούτε η εικόνα του στην κοινή γνώμη ούτε οι δυνατότητές του επιτρέπουν κάτι τέτοιο.
