Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Ιούλιος Συναδινός με ανάρτηση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης πήρε θέση για τις φοροελαφρύνσεις που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση σε ότι αφορά στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών. Στην ανάρτηση του αναφέρει τα εξής:
«Η μείωση της φορολογίας στα συμβόλαια των αθλητών άνω των 100.000 ευρώ, που ενδεχομένως να επεκταθεί και στις μεταγραφές, δεν αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών αθλητών. Ίσως αφορά ένα μικρό αριθμό επαγγελματιών στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, κυρίως αλλοδαπούς και λίγους Ελληνες, όχι όμως τη μεγάλη πλειοψηφία που αμείβονται με μισθούς πείνας και όταν έχουν κέφια οι ιδιοκτήτες. Δεν αφορά τους αθλητές που αγωνίζονται στις μικρότερες επαγγελματικές κατηγορίες, συχνά ανασφάλιστοι αυτοί και οι οικογένειες τους, πολύ δε περισσότερο αθλητές του βόλεϊ ή του χάντμπολ και της υδατοσφαίρισης. Γι αυτούς τέτοια ποσά είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Η μείωση αποτελεί κυρίως διευκόλυνση των ιδιοκτητών των ομάδων, που συνήθως καταβάλλουν τον φόρο, ως όρος που τίθεται από τους μάνατζερ προκειμένου να υπογραφεί το συμβόλαιο, ειδικά των αλλοδαπών. Η μείωση της φορολογίας ανοίγει διάπλατα το παράθυρο στα παιχνίδια των μάνατζερ και σε γνωστές παθογένειες, όπως εικονικά συμβόλαια και εικονικά ποσά μεταγραφών.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το αίτημα για επιβολή τέλους 1- 4 % σε κάθε επαγγελματικό συμβόλαιο ή μεταγραφή ως μέτρο ανταποδοτικότητας υπέρ του ερασιτεχνικού αθλητισμού, προγραμματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει επίκαιρο, ιδιαίτερα τώρα που δεν υπάρχουν μνημόνια και τροϊκες να εγείρουν ενστάσεις.
Σε κάθε περίπτωση από τις παραπάνω εξελίξεις ας βγουν και τα κατάλληλα συμπεράσματα (προσωπικά δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία) για τα χιλιοπαιγμένα κι έωλα επιχειρήματα: κάποιοι θεωρούσαν ότι αν η πολιτεία επιβάλει τέλος υπέρ του ερασιτεχνικού αθλητισμού είναι παρέμβαση στο “αυτοδιοίκητο”, ενώ τώρα που επιβάλει μείωση στο φόρο είναι όλα καλά. Κατά πως βολεύει τον καθένα με τις στοχεύσεις του, το πρόβλημα δεν είναι αν η πολιτεία παρεμβαίνει αλλά προς ποια κατεύθυνση.
Είναι σαφές, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, περισσότερη τόλμη».
