Τώρα ποιος θα επιβιώσει; Το ερώτηµα τέθηκε επιτακτικά από την εποχή που τα µνηµόνια µπήκαν στη ζωή µας. Ατοµα, οµάδες, κάστες, κόµµατα και πρακτικές παίζουν την ύπαρξή τους. Εξακολουθεί µεν να ισχύει, αλλά πλέον οι όροι έχουν αλλάξει. Η στοίχιση πίσω από τα µπλοκ εξουσίας έχει και ουσιαστικά υπαρξιακό περιεχόµενο.
Πόσο τυχαίο είναι ότι οι δηµοσκοπικές εταιρείες έδιναν µπόνους 3,2-3,5% στη Ν∆ σε σύγκριση µε τα τελικά αποτελέσµατα, σύµφωνα µε µελέτη του καθηγητή Αθ. Παπαϊωάννου, σε 251 δηµοσκοπήσεις µέχρι την επάνοδο της γαλάζιας παράταξης το 2019; Η παράσταση νίκης είναι αναγκαίο γρανάζι στον µηχανισµό που διαµορφώνει ψυχολογία. Είναι το κλείσιµο του µατιού στον ψηφοφόρο: Ελα µαζί µας και δεν θα χάσεις.
Η αλήθεια είναι ότι µε την όξυνση των αντιθέσεων και τον εφιάλτη της φτωχοποίησης που αγκαλιάζουν ολοένα µεγαλύτερους πληθυσµούς της κοινωνίας (κατά τον ΟΟΣΑ, -7,4% οι πραγµατικοί µισθοί, στο 37,1% η συνολική φορολογική επιβάρυνση το 2022) η χαραµάδα της ελπίδας που τάζει η Ν∆ αποτελεί δέλεαρ. Παρόλο που διέψευσε τα υπεσχηµένα –θέσεις εργασίας, βελτιώσεις στο οικονοµικό και κοινωνικό στάτους για το µεγαλύτερο µέρος του πληθυσµού– και παράλληλα ευνόησε προκλητικά το πλουσιότερο και πιο ευάριθµο πλήθος, ακολουθεί τον µαγικό αυλό του ρουσφετιού που παίζει ο µεσσίας.
Τα µηνύµατα είναι σαφή και ηχηρά. Καµία αξιοκρατία· αν τύχει και παρουσιαστούν κάποια κριτήρια, θα είναι κοµµένα και ραµµένα στα µέτρα της «σωστής πλευράς της Ιστορίας». Στο παρά πέντε των εκλογών διορίστηκαν σκανδαλωδώς διευθυντές στα σχολεία, όπως και νέα ∆Σ στα «νέου τύπου» µουσεία. Με τη συνέντευξη έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους οι πρώτοι, µε τη διαχρονική στήριξή τους στους ενοίκους του Μαξίµου οι δεύτεροι. Κοµµατικά στελέχη εφόρµησαν σε θέσεις µετακλητών και άλλοι λιµνάζουν σε απειράριθµα δηµόσια πόστα, µέλη και ψηφοφόροι καταλαµβάνουν τους µηχανισµούς καταστολής µε χωρίς όρια προσλήψεις, «ηµέτεροι» και οι εταιρείες τους πλιατσικολογούν τα δηµόσια ταµεία. Ως κερασάκι έρχεται η µεταφορά τεράστιων κεφαλαίων και προνοµίων στην ολιγαρχική πλευρά της οικονοµίας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβιώνει από το ρουσφέτι, εργάζεται για το ρουσφέτι, το µεθοδεύει· στον καθένα ανάλογα µε τον πλούτο του δίνει καρβέλια ή υπόσχεται –εάν και εφόσον– ψίχουλα από το φαγοπότι. Ολοι µια «άριστη» παρέα, όπως φάνηκε στα µουσεία, απολαµβάνουν τα προνόµια της εξουσίας. «Κορίτσια, τι θα µε κεράσετε;» είχε πει ο πρωθυπουργός για να πιάσει κουβέντα µε µια παρέα µαθητριών. Σε ευρύτερο πλαίσιο, προσκαλεί δηµόσια σε συναλλαγή τους ψηφοφόρους γιατί µόνο έτσι θα δρέψουν οφέλη. Εδώ δεν χωρούν άξιοι και άριστοι· υπάρχει θέση µόνο για εκλεκτούς. Οποιος δεν προσαρµόζεται απλώς πεθαίνει…
