«Οι δύο μέρες 22 και 23 του Φλεβάρη, θα μείνουν στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος σαν μέρες ηρωισμού και αυτοθυσίας, μέρες ενότητας και συντονισμένης δράσης. Τα περήφανα σπουδαστικά νιάτα, καταλαμβάνουν για 48 ώρες το κτίριο της Νομικής, έδειξαν πόση δύναμη και θάρρος έχουν όταν υπερασπίζουν ενωμένοι τα αιτήματά τους που με τόση βία και αυθαιρεσία έχει καταπνίξει η φασιστική χούντα. 48 ώρες σ’ ένα κτίριο 4.000 αδούλωτες ψυχές διακήρυξαν περίτρανα τον όρκο τους στο όνομα της λευτεριάς και της δημοκρατίας. Και ο ελληνικός λαός άκουσε, είδε και κατέβηκε σύσσωμος να συμπαρασταθεί στα παιδιά του και στο δίκαιο αγώνα τους(…)». Έτσι περιγραφόταν στο φύλλο Νο 5 της παράνομης «Πανσπουδαστικής» του Φλεβάρη του 1973 η κατάληψη της Νομικής, που άνοιξε το δρόμο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πενήντα χρόνια μετά, τίμησαν τον ξεσηκωμό εκείνον στη Νομική αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα μαζί με νεολαίους και φοιτητές, στο πλαίσιο μεγάλης εκδήλωσης της Τομεακής Οργάνωσης (ΤΟ) Πανεπιστημίων – Έρευνας Αττικής του ΚΚΕ και της Περιφερειακής Οργάνωσης (ΠΟ) Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ.
Συνδέοντας το τότε με το σήμερα, ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και στέλεχος του αντιδικτατορικού κινήματος, συναισθηματικά φορτισμένος (ήταν εκείνη τη εποχή Κνίτης και ο ίδιος, ), έκανε μια ιδεολογικοπολιτική ανάλυση για τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται με στόχο την «εργατική εξουσία», τη «νέα κοινωνία», το «Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό». Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Δημήτρης Γόντικας χαρακτήρισε την 30χρονη πορεία του ΚΚΕ, από το 1993 έως και σήμερα, ως την πιο ώριμη περίοδο δράσης του κόμματος. «Όχι πως στην ένδοξη ιστορία του ΚΚΕ δεν υπήρχαν μεγάλες στιγμές. Όλη η ιστορία του είναι ένας άθλος. Αλλά είναι πρώτη φορά στην ιστορία του όπου το πρόγραμμά του, οι επεξεργασίες του, η αγωνιστική του πορεία και η ακούραστη δράση του θεμελιώνονται στέρεα σε μια επεξεργασμένη επιστημονικά επαναστατική στρατηγική και τακτική», είπε. Εστίασε στο ότι πηγή δύναμης είναι η πρωτοπόρα θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο Μαρξισμός – Λενινισμός και τόνισε ότι «όσοι σήμερα υποστηρίζουν, ότι αυτό το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί είναι οι πιο θλιβεροί υπερασπιστές της μισθωτής σκλαβιάς, βασική πηγή της σημερινής αθλιότητας».
Έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον ότι ο Δημήτρης Γόντικας χαρακτήρισε ως «ένα μελανό σημείο της ιστορίας του λαϊκού μας κινήματος» το ότι, όπως σημείωσε, η δικτατορία επικράτησε χωρίς λαϊκή αντίσταση. «Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να ξεσηκώσει το λαό ήταν το ΚΚΕ. Δεν έγινε, όμως. Πιαστήκαμε στον ύπνο», είπε. Το ΚΚΕ ερευνά το «γιατί» ενώ, κατά τον Δημήτρη Γόντικα, δεν είναι τυχαίο ότι οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, «όλοι οι υποστηρικτές και υπερασπιστές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», δεν θεωρούν κρίσιμο το ζήτημα του ότι δεν εκδηλώθηκε αντίσταση στην πρώτη μέρα της δικτατορίας. Ο λόγος είναι ότι οι άλλες δυνάμεις, όπως σημείωσε, «φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι τη λαϊκή κινητοποίηση, τον ρόλο του λαϊκού παράγοντα», κάτι που «το ζήσαμε και σ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Ο κύριος προσανατολισμός τους για την ανατροπή της δικτατορίας ήταν στραμμένος σε συνεννοήσεις από τα πάνω και στην καλή θέληση των κυβερνήσεων του ΝΑΤΟϊκού τόξου και των ΗΠΑ».
Όμως, πώς εξηγεί ότι το ΚΚΕ δεν μπόρεσε από την πρώτη μέρα της δικτατορίας να ξεσηκώσει το λαό και τη νεολαία, αν και, σύμφωνα με την ανάλυσή του, παρά τις δυσκολίες του, την εποχή εκείνη, «είχε σαφή και ξεκαθαρισμένη γραμμή πάλης»;
«Δεν μπόρεσε το Κόμμα, γιατί ήταν παράνομο για 27 χρόνια, γιατί εκείνη την περίοδο στις γραμμές του είχαν κυριαρχήσει συμβιβαστικές, οπορτουνιστικές δυνάμεις που έδιναν μάχη για τη διάλυσή του και τη διάχυσή του σ’ ένα σοσιαλδημοκρατικού τύπου σχήμα, την ΕΔΑ. Είχαν ως κύριο προσανατολισμό του τη συμμαχία του Κόμματος με “αντιδεξιές” δυνάμεις και τη συμμετοχή του σε συμμαχικές κυβερνήσεις με αστικές και μικροαστικές δυνάμεις, κάτι σαν “προοδευτικές κυβερνήσεις” του Τσίπρα, μιλώντας με τους όρους του σήμερα. Είχαν εγκλωβίσει το Κόμμα σχεδόν αποκλειστικά στην κοινοβουλευτική πάλη, στον κοινοβουλευτικό δρόμο πάλης». Για να συμπληρώσει ο Δημήτρης Γόντικας: «Το Κόμμα, ωστόσο, βρήκε τη δύναμη, έστω και αργά, το 1968 να σταθεί στα πόδια του και να αποκρούσει αυτή την επίθεση. Απομάκρυνε από τις γραμμές του αυτές τις δυνάμεις, χωρίς βέβαια να απαλλαγεί οριστικά από τις αντιλήψεις που είχαν καλλιεργήσει. Αυτό έγινε οριστικά και αμετάκλητα το 1990 – 1991 και στη συνέχεια με το πρόγραμμά του στο 19ο Συνέδριο το 2013».
Κρίσιμο στοιχείο-συμπέρασμα που έχει διαχρονική αξία, σύμφωνα με την προσέγγιση του ΚΚΕ, είναι ότι χρειάζεται οργάνωση των αγώνων και πρωτοπόρα πολιτική δύναμη για να υπάρξει ρήξη και ανατροπή. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομιλία του ο Δημήτρης Γόντικας υπογράμμισε: «Η αγανάκτηση και η ανησυχία των φοιτητών, είτε για τις συνθήκες σπουδών, ζωής και προοπτικής, είτε για τις συνδικαλιστικές και ακαδημαϊκές τους ελευθερίες δεν αρκούν για να μετατραπούν σε αγωνιστική στάση. Ούτε, επίσης, αυθόρμητα, ούτε με επιθυμίες, ούτε με διακηρύξεις εκ του μακρόθεν είναι δυνατόν να οργανωθεί μαχητικό κίνημα σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής της δικτατορίας του κεφαλαίου, είτε ανοιχτής, είτε συγκαλυμμένης, όπως σήμερα. Όλα αυτά αποτελούν το έδαφος, δυνατότητες. Για να καρπίσουν απαιτείται οργάνωση, σχέδιο, πρωτοπόρα και αποφασισμένη και ικανή πολιτική δύναμη».
Την εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής που πραγματοποιήθηκε στο νέο κτίριο της Νομικής την Τετάρτη άνοιξε ο Παντελής Αρζόγλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας. Σύμφωνα με επίσημη ενημέρωση από τον Περισσό, στην εκδήλωση έδωσαν το «παρών» μέλη του ΔΣ του ΣΦΕΑ 1967- 74, και αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, όπως μεταξύ άλλων οι Στέργιος Βασιλείου, Ντίνα Κούκου, Κώστας Σεφέρης, Σήφης Κωτσαντής, Στέφανος Πάντος, Άλκης Παπαδήμας, Βαγγέλης Τούντας, Διονύσης Τσακνής (υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας με το ΚΚΕ), Γιώργος Σορολοπίδης, Λάμπρος Τόκας, Γιώργος Καραγιάννης, Δημήτρης Τόκας, Λόλα Τσολακίδου, Κώστας Παπασωτηρίου (υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα), Αντώνης Μαλάμης, Γιώργος Φιλιππάκης, Στάθης Χατζόπουλος. Επίσης, παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, τα μέλη του ΠΓ, Θέμης Γκιώνης, Κώστας Παρασκευάς, Γιάννης Πρωτούλης, Λουίζα Ράζου και Θοδωρής Χιώνης, καθώς και ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.
Διαβάστε επίσης:
ΚΚΕ: Νέα ονόματα στα ψηφοδέλτια – Οι υποψήφιοι από τον ακαδημαϊκό χώρο
Ποιοι καλλιτέχνες «κατεβαίνουν» υποψήφιοι στις εκλογές με το ΚΚΕ
