Ας σκεφτόμαστε αισιόδοξα, μένοντας σπίτι (το χρειαζόμαστε).
Κάποια στιγμή (ελπίζουμε σύντομα) θα αντιμετωπιστεί με επιτυχία η πανδημία με τον κορονοϊό και θα επανέλθουμε στην περιβόητη “κανονικότητα”. Είναι σαφές όμως ότι πλέον τίποτα δεν θα είναι όπως πρώτα. Μάθαμε (με έναν ακραίο και βίαιο τρόπο) πολλά στη διάρκεια αυτών των πρώτων εβδομάδων της πανδημίας.
Το πρώτο που μάθαμε όλοι είναι ότι σε περιόδους κρίσης ο θεσμός που μπορεί να δράσει αποτελεσματικά ονομάζεται “κράτος”. Ούτε “αγορές”, ούτε “αυτορρύθμιση”, ούτε “νόμοι προσφοράς και ζήτησης”, ούτε τίποτα άλλο. Όμως αναφερόμαστε σε ένα “αποτελεσματικό κράτος”, προετοιμασμένο, με μηχανισμούς, μέσα, ανθρώπινο δυναμικό και κανόνες… Ακόμα και οι νεοφιλελεύθεροι που λαϊκιστικά μιλούσαν για “λιγότερο κράτος”, τώρα έχουν σταματήσει…
Το δεύτερο που μάθαμε ονομάζεται “αποτελεσματική δημόσια υγεία”. Καλός ο ιδιωτικός τομέας και χρήσιμος, αλλά εμείς πρέπει να φροντίσουμε να έχουμε ένα ενισχυμένο και αποτελεσματικό δημόσιο σύστημα υγείας. Καλά στελεχωμένο, με επάρκεια υλικών, με σύγχρονα νοσοκομεία-ασθενοφόρα-μέσα μεταφοράς κλπ. Αυτό σημαίνει κονδύλια, προσλήψεις, διαφάνεια, οργάνωση, αλλά και αυταπάρνηση…
Το τρίτο που μάθαμε ονομάζεται αλληλεγγύη. Ευτυχώς είναι ανεπτυγμένη στην ελληνική κοινωνία η οποία διατηρεί πολύ ισχυρούς τους κάθε είδους δεσμούς (οικογένεια, φίλοι, γειτονιά, ακόμα και άγνωστοι που χρειάζονται την δική μας βοήθεια). Η πολυδιαφημισμένη “ατομικότητα”, το “εγώ τι κερδίζω;”, υποχώρησε διότι όλοι καταλάβαμε ότι ακόμα και η δική μας ζωή εξαρτάται από τον διπλανό μας…
Το τέταρτο που μάθαμε λέγεται σοβαρότητα. Είναι απαραίτητη σε τέτοιες περιόδους. Ναι, χρειαζόμαστε σοβαρούς επιστήμονες με κύρος για να μας καθοδηγούν. Ναι, χρειαζόμαστε σοβαρά ΜΜΕ (εδώ ας κρατηθώ προσωρινά…). Ναι, χρειαζόμαστε όλοι να επιδεικνύουμε την απαραίτητη εγκράτεια, να μην παίρνουμε τα πλοία και τα λεωφορεία για να πάμε στα χωριά μας. Τέλος, ναι, οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν να συνεργάζονται σε τέτοιες περιστάσεις, διατηρώντας χαμηλούς τόνους αλλά και το αυτονόητο δικαίωμα της κριτικής.
Το πέμπτο που μάθαμε είναι ότι η παγκοσμιοποίηση έτσι όπως την ξέραμε και η Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι όπως την ξέραμε δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις… Αν το καλοσκεφτούμε, ένας ιός που εμφανίστηκε κάπου στην Κίνα στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές παγκοσμίως, κλόνισε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και θα συνεχίσει να επενεργεί πολλαπλά στο κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα. Δυστυχώς και πάλι η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων.
Έκτο είναι ότι η φύση μας στέλνει το δικό της μήνυμα. Η άγρια ζωή, η άγρια φύση πρέπει να παραμείνει προστατευμένη όσο μπορούμε περισσότερο. Ο βιασμός τους στο όνομα της “ανάπτυξης” μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις…
Έβδομο και τελευταίο είναι ότι παντού και πάντα υπάρχουν αυτοί που θα σηκώνουν τα βάρη της κρίσης. Το πολιτικό σύστημα θα αποφασίσει ποιοι θα την “πληρώσουν”. Τα βάρη των μνημονίων φορτώθηκαν μονόπλευρα στους εργαζόμενους και τα μεσαία στρώματα για να σωθούν οι τράπεζες και η οικονομική αριστοκρατία. Το αν τον “κορονοϊό” θα τον “πληρώσουν” οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις με λουκέτα, απολύσεις, καταστρατήγηση κάθε έννοιας εργατικού δικαίου, κ.λπ., θα είναι πάλι μια επιλογή του πολιτικού προσωπικού. Εμείς από την πλευρά μας είναι σαφές ότι θα αντιταχθούμε σε κάθε προσπάθεια να την πληρώσουν πάλι οι “γνωστοί”…
Καλύτερα να μην το προσπαθήσουν καν, όσοι από τώρα το προετοιμάζουν!
Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νοτίου Τομέα Αθηνών