Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, κλήθηκε να κρίνει αγωγή πολίτη που ζητούσε χρηματική ικανοποίηση ύψους 100.000 ευρώ, λόγω ηθικής βλάβης που όπως υποστήριζε υπέστη από την προσβολή της εθνικής του συνείδησης και ταυτότητας, ως στοιχείων της προσωπικότητάς του, από την παράνομη, κατά τους ισχυρισμούς του, σύναψη της συμφωνίας των Πρεσπών.
Το δικαστήριο αποφάσισε πως δεν συντρέχει παρανομία των οργάνων του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου και, επομένως, δεν στοιχειοθετείται ευθύνη κατά τα άρθρα 105 του ΕισΝΑΚ και 932 του ΑΚ (ΔΠΑ 5300/2021).
Κατά το σκεπτικό του δικαστηρίου, η επικαλούμενη από τον ενάγοντα παράλειψη των αρμοδίων οργάνων να συμπεριλάβουν στην ένδικη συμφωνία ρητή δήλωση συγγνώμης εκ μέρους της πΓΔΜ για τη χρήση ανθελληνικής προπαγάνδας, καθώς και ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν την τύχη της ελληνικής μειονότητας που ζει στην πΓΔΜ και νυν Βόρεια Μακεδονία, δεν μπορεί να θεμελιώσει αστική ευθύνη του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου.
Το δικαστήριο έκρινε ακόμα πως η διάταξη του άρθρου 7 της ένδικης συμφωνίας δεν προσβάλλει την αξία του ανθρώπου, κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, ούτε συνιστά παρέμβαση στο δικαίωμα του ενάγοντος στην ελευθερία της προσωπικότητας και συνείδησής του, υπό την ειδικότερη έκφανση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, ήτοι της αντίληψής του ότι ανήκει σε ένα έθνος με κοινή ιστορική προέλευση, γλώσσα, θρησκεία, ήθη, έθιμα και παραδόσεις.
Σημειώνει μάλιστα:
«Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο κρίνει ότι εν προκειμένω δεν συντρέχει παρανομία των οργάνων του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου και, επομένως, δεν στοιχειοθετείται, κατά τα άρθρα 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 932 του Α.Κ., ευθύνη αυτού προς χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντος λόγω ηθικής βλάβης, απορριπτομένης της αγωγής ως αβάσιμης.»
