To Metropolitan museum, στην Νέα Υόρκη, προσέχει τα παπούτσια. Η μόνιμη συλλογή του The Costume Institute περιλαμβάνει πάνω από 5.000 υποδήματα. Ανδρικά, γυναικεία, παιδικά. Από διάφορα μέρη του πλανήτη. Από πάρα πολλά και διαφορετικά υλικά. Από τον 14ο έως τον 21ο αιώνα.
Τα παλαιότερα, από τον 14ο αιώνα, είναι συνήθως από χοντρά υφαντά, μάλλινη τσόχα και διάφορα δέρματα. Όπως όλα τα ενδύματα, και τα παπούτσια τότε σηματοδοτούσαν το status αυτού που τα φορούσε σε συνάθροιση των ομοίων του. Προφανώς και τα υψηλότερης ποιότητας υποδήματα ήταν προνόμιο των ανώτερων τάξεων.
Η πρόοδος στην εκμηχάνιση και μαζική παραγωγή τον 19ο αιώνα, κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, επέτρεψε στα μέλη της ανερχόμενης μεσαίας τάξης να μπορούν να έχουν πολλά περισσότερα και διαφόρων ειδών ενδύματα και υποδήματα.
Ο 20ος αιώνας έφερε δημιουργικές καινοτομίες και στο design και στα υλικά. Στα μέσα του αιώνα, το τακούνι της γόβας-στιλέτο ήταν ενισχυμένο με ατσάλι. Οι σχεδιαστές ενσωμάτωσαν πλαστικό, φερμουάρ, Velcro και υψηλής τεχνολογίας ίνες στα υποδήματα που σχεδίαζαν. Τα όρια μεταξύ του χρηστικού ή αθλητικού παπουτσιού και της υψηλής μόδας συχνά έγιναν, πια, δυσδιάκριτα.
Η συλλογή στο Met βάζει κάποιον σε πειρασμό να αναρωτηθεί κατά πόσον το παπούτσι είναι φετίχ για το σπουδαίο μουσείο. Και η photo gallery που γενναιόδωρα παρουσιάζει το Hint Fashion Magazine δικαιολογεί, κατά έναν τρόπο, μια τέτοια σκέψη.
