Συγκλονιστική υπήρξε η εξομολόγηση της μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη στον Αθήνα 9,84, με αφορμή τη «Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών».
Η ίδια τόνισε ότι η κόρη της δολοφονήθηκε «επειδή ήταν γυναίκα και δεν είχε τη δύναμη των δύο μιασμάτων που τη βασάνισαν και την πέταξαν ακόμα ζωντανή, στον ορμίσκο». «Τα καρκινώματα της κοινωνίας, τολμήσανε να τη ρίξουν στον υγρό τάφο αιμόφυρτη με την προοπτική να φτάσει η θάλασσα το σώμα της στην Αφρική και να μην τη βρω ποτέ πια στη ζωή μου» πρόσθεσε.
Η κ. Τοπαλούδη δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί και στη δευτερογενή θυματοποίηση του παιδιού της. ΌΠως είπε, η κόρη της θυματοποιήθηκε και στη δίκη. «Σε όλες τις περιπτώσεις βιασμών» τόνισε, υπάρχει η υποκρισία για δήθεν συναίνεση του θύματος». «Υπάρχει βιαστής που χρειάζεται συναίνεση για να βιάσει;» αναρωτήθηκε και κατήγγειλε ότι οι γυναίκες που καταγγέλλουν βιασμό αποτρέπονται από τους ίδιους τους αστυνομικούς. Συμπλήρωσε μάλιστα ότι το ίδιο συμβαίνει και στις οικογένειες με κακοποιητές συζύγους. «Ούτε καν συντάσσονται εκθέσεις στα αστυνομικά τμήματα από όπου εκδιώκονται σαν σκουπίδια. Εκτιμώ πως η γυναικοκτονία σε βάρος του παιδιού μου συνέβαλε στο να αλλάξει, έστω και λίγο, η λογική της Αστυνομίας» είπε.
Η ίδια επέρριψε ευθύνες στην τοπική κοινωνία της Ρόδου επειδή «κλείνει το στόμα και όταν χρειάζεται να μιλήσει, σιωπά». «Ήξεραν για τις επιθετικές συμπεριφορές των δραστών. Στη Λίνδο, όπου είχαν τα μαγαζιά τους, από τη στάση που κράτησαν μόλις έμαθαν τι συνέβη στην Ελένη, ήταν λες να περίμεναν την εξέλιξη αυτή για το παιδί μου» εξήγησε. Η κ. Τοπαλούδη σημείωσε ακόμη ότι «δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας είναι απαθέστατο σε ό,τι συμβαίνει γύρω του. Είναι εφησυχασμένοι, βολεμένοι. Παρατηρούν τι γίνεται και όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους γυναικοκτονίες όπως στη περίπτωση του δικού μου του παιδιού, απλώς σιωπούν. Η ελληνική οικογένεια έχει τα χαρακτηριστικά πατριαρχικής κοινωνίας, σε ακραία μορφή. Με φυλετική ανισότητα και μισογυνισμό».
Η ίδια, συντετριμμένη από τη δολοφονία του παιδιού της, συνέχιζε λέγοντας: «θα ζω μια ζωή στο πόνο, στη φρίκη παιδεύοντας το μυαλό μου με χιλιάδες γιατί. Γιατί τόση βία, κακία, απονιά κι απανθρωπιά; Σε τι τους φταίξαμε;». Η κ. Τοπαλούδη, μίλησε επίσης για τις υψηλές γνωριμίες που πιθανώς είχαν οι δράστες. «Αν είσαι παιδί φτωχής οικογένειας μπορεί να κάνει κάποιος καμιά καταγγελία. Αν είσαι όμως παιδί ανθρώπων με πολύ χρήμα που είναι και χορηγοί τοπικών παραγόντων σε προεκλογικές εκστρατείες, τότε υπάρχουν άκρες και κατάλληλες γνωριμίες παντού, σε όλα τα επίπεδα» είπε.
Μιλώντας για την αντιμετώπιση της κόρης της από τις αστυνομικές αρχές της Ρόδου, έκανε λόγο για υποκρισία και κοροϊδία. «Το παιδί μου πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα της Ρόδου και την έδιωξαν λες και ήταν τσιφλίκι του ανθυπαστυνόμου και του αστυφύλακα. Μα δεν υπάρχουν θεσμοί και φορείς; Ποιος έχει την ευθύνη; Είδατε να γίνεται κάτι; Υπάρχει μια υποκρισία και μια κοροϊδία από το κράτος και τους θεσμούς».
