Ας επιβιβαστούμε στο “Sunset Limited”…στο «Τρένο στο Ρουφ».
Ένα βαγόνι- θέατρο φιλοξενεί μία μοναδική παράσταση που διαδραματίζεται σε ένα βαγόνι τρένου. Ο συνδυασμός είναι από μόνος του ιδιαίτερος, όπως και όλα όσα ζήσαμε σαν επιβάτες- θεατές, παρακολουθώντας το έργο του Corman McCarthy.
Στα χειριστήρια του τρένου, στον ρόλο του μηχανοδηγού- σκηνοθέτη η Κωνσταντίνα Νικολαϊδη. Συνταξιδιώτες, για πρώτη φορά καλλιτεχνικά, ο Μάνος Ζαχαράκος και ο Σταύρος Καλλιγάς. Γράφοντας πάντα σαν απλός θεατής και στην συγκεκριμένη περίπτωση σαν επιβάτης, η ατμόσφαιρα γίνεται ιδιαίτερη από την στιγμή που θα καθίσει κάποιος στις θέσεις του τρένου, με την κίνηση του βαγονιού και τον φωτισμό να κάνουν το ταξίδι πραγματικό.
Ο μαύρος και ο λευκός επιβάτης ταξιδεύουν ανάμεσα στην πραγματικότητα που ζουν και σε αυτήν που πιστεύουν. Αν όλα αυτά που ζουν είναι γήινα ή μεταφυσικά, αληθινά ή προιόν φαντασίας, είναι κάτι για το οποίο ο κάθε θεατής θα αποφασίσει μόνος του, κρατώντας αυτά που πιστεύει και αυτά με τα οποία ταυτίζεται. Εξι κουτιά, ένα μήλο, ένα αχλάδι, μία κιμωλία, ένας μαρκαδόρος, ένα βιβλίο και ένα μπουκαλάκι με νερό είναι τα μοναδικά αντικείμενα στο βαγόνι του Sunset Limited. Αυτά συντροφεύουν τους δύο επιβάτες και με αυτά ξετυλίγεται το κουβάρι του πριν και του τώρα. Σχετικά με το μετά… μέχρι το τελευταίο λεπτό παραμένει η αγωνία, μαζί με τα ερωτήματα που γεννιούνται από αρχή της ιστορίας.
Το ζητούμενο είναι η ίδια η ζωή, όσα νιώθει, πιστεύει και βιώνει κάποιος και όλες οι αποφάσεις που παίρνει στην πορεία της, ακόμα κι αν μερικές έχουν να κάνουν με το τέλος. Ισως είμαστε εν δυνάμει και ο μαύρος και ο λευκός επιβάτης, με όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν και οι δύο, από την καλή μέχρι την εγκληματική πλευρά, από την πίστη στον εαυτό τους ή στον όποιο Θεό, μέχρι την απαξίωση των πάντων, ακόμα και της ίδιας της ζωής. Η πραγματικότητα και η φαντασία, η αλήθεια και το ψέμα, η ζωή και ο θάνατος ταξιδεύουν στο Sunset Limited, αφήνοντας τον θεατή να αποφασίσει αν ο προορισμός είναι το sunset (Δύση), το sunrise (Ανατολή), ή αν όλα είναι limited ή unlimited (με ή χωρίς όρια).
Όπως πιστεύουν πολλοί άνθρωποι, σημασία έχει το ίδιο το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Συμφωνώντας με αυτό, θα πρέπει να πω πως το ταξίδι με τον Μάνο και τον Σταύρο είναι απλά συγκλονιστικό. Η Μαρία Φιλίππου που επιμελήθηκε τα σκηνικά και τα κοστούμια έντυσε τον Λευκό (καθηγητής σύμφωνα με τα λεγόμενα του) με μία αθλητική φόρμα και τον Μαύρο (πρώην κατάδικος σύμφωνα με τα δικά του) με μία αμφίεση που είναι τελείως κόντρα σε αυτό που τελικά είναι. Παραπέμπει σε φιγούρα κινηματογραφικού κακού (James Bond: “Live and let die” 1973, Baron Samedi) και η ανατροπή ξεκινά από την στιγμή της επιβίβασης.
Κατεβαίνοντας από το τρένο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, η δόση τροφής για σκέψη ήταν το ίδιο μεγάλη με αυτή για προβληματισμό, εσωτερική αναζήτηση, αλλά και ελπίδα. Όλα εξαρτώνται από την πλευρά του καθενός, από το τι κρύβει η ψυχή του και ποια θέση επιλέγει στο δρομολόγιο του κάθε Sunset Limited.
Info
Η άδεια για την από σκηνής θεάτρου παρουσίαση του έργου χορηγήθηκε από την Ελληνική εταιρία THE ARTBASSADOR / Performing Arts Management (www.theartbassador.gr) για λογαριασμό των M-71 LTD, c/o ICM PARTNERS, c/o SAMUEL FRENCH (http://www.samuelfrench.com/).
Κείμενο: Cormac McCarthy
Μετάφραση/Απόδοση/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Σχεδιασμός φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Φωτογραφίες/Γραφιστική επιμέλεια: GRID FOX
Theatrical teaser: Αποστόλης Κουτσιανικούλης & Άρης Παυλίδης (blaec cinematography)
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάνος Ζαχαράκος και Σταύρος Καλλιγάς
Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ-Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ, επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
