Μόνο ασχολίαστη δεν έμεινε από τον Γερμανικό Τύπο η μετατόπιση ευθυνών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, σχετικά με το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 57 άνθρωποι.
Συγκεκριμένα η Süddeutsche Zeitung, σε άρθρο της με τίτλο «Αποδιοπομπαίος τράγος ο σταθμάρχης» σχολιάζει το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο που χαρακτηρίζει πολλούς υπολειτουργούντες οργανισμούς.
«Το τρομερό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα δείχνει τι συμβαίνει όταν οι οργανώσεις χρησιμοποιούν τα μέλη τους ως αποδιοπομπαίους τράγους. Δείχνει, σαν υπό μεγεθυντικό φακό, τι μπορεί να σημαίνει οργανωτική αποτυχία» αναφέρει το γερμανικό μέσο, προσθέτοντας ακόμα ότι:
«Γι’ αυτό είναι επίσης ευφημισμός να μιλάμε για “ατυχία”, σαν το δυστύχημα να ήταν ένα χτύπημα της μοίρας και η θλιβερή συνέπεια των αναπόφευκτων κινδύνων της ζωής. […] Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ελληνική σιδηροδρομική υποδομή βρίσκεται σε κακή κατάσταση εδώ και δεκαετίες. Το ηλεκτρονικό σύστημα καθοδήγησης και άλλες προφυλάξεις ασφαλείας λειτουργούν μόνο σε περιορισμένο βαθμό και δεν είναι αξιόπιστα».
Στο δημοσίευμα προστίθεται ότι «η σιδηροδρομική εταιρεία δεν προέβλεψε την απαραίτητη τεχνολογία ασφαλείας ούτε τα κατάλληλα προσόντα του σταθμάρχη. Τα υπόλοιπα ήταν αυτοσχεδιασμός με την ελπίδα ότι θα λειτουργούσε με κάποιο τρόπο».
Η SZ επισημαίνει επίσης, σύμφωνα με την DW, πως «η μετατόπιση της ευθύνης χωρίς την αντιμετώπιση των από καιρό γνωστών διαρθρωτικών ελλείψεων είναι παράλογη, αλλά λειτουργική για την απόκρυψη της οργανωτικής αποτυχίας. […] Οι οργανισμοί που δεν παρέχουν στα μέλη τους τους πόρους που χρειάζονται για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, όπως χρόνο, προσωπικό και την απαραίτητη τεχνολογία, τα αναγκάζουν να αναπληρώσουν με κάποιο τρόπο αυτές τις ελλείψεις».
Και προσθέτει ότι «αυτό γίνεται με κόλπα και απάτες, όπως με απλήρωτη πρόσθετη εργασία και ανάληψη προσωπικών κινδύνων, εις βάρος της ποιότητας της εργασίας, και αυτοί που υποφέρουν δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και οι πελάτες. […] Η κατάχρηση των εργαζόμενων ως ανθρώπινων ασπίδων που πρέπει να αναπληρώσουν τις οργανωτικές αποτυχίες δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κακό κανόνα σε πολλούς οργανισμούς. Και ο κίνδυνος για λάθη αυξάνεται: λάθη μικρά, αλλά μοιραία, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας».
Πηγή: DW
