Από τη μία οι ριπές του Νικήτα Κακλαμάνη για τη «μεταλλαγμένη Νέα Δημοκρατία» και το «ολίγον ΠΑΣΟΚ» που θα πρέπει να έχει κάποιος για να εξασφαλίσει κυβερνητική θέση επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Από την άλλη, οι «βόμβες» του Κώστα Καραμανλή για την κυβερνητική εξωτερική πολιτική επί του πολέμου στη Γάζα αλλά και της προσέγγισης με την Τουρκία. Στο βάθος, το «μέτωπο του ΛΑΟΣ» που κρατά τα κλειδιά της… αντίστασης στις διαρροές προς τα ακροδεξιά, καθώς το κόμμα Βελόπουλου και οι συν αυτώ συνεχίζουν να «τσιμπάνε» στις δημοσκοπήσεις.
Εάν τα προβλήματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν κέντριζαν με τέτοιο τρόπο και ένταση το ενδιαφέρον του μιντιακού μεγεθυντικού φακού, τότε το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε να τα εφεύρει. Καθόλου τυχαία, οι κυβερνητικές διαρροές προτάσσουν τον «πολιτικό πολιτισμό» σημειώνοντας λιτά και απέριττα πως «παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην αξιωματική αντιπολίτευση».
Για την ακρίβεια, στο πρωθυπουργικό γραφείο νιώθουν σχεδόν σαν να τους έπεσε το λαχείο, καθώς ο θόρυβος από τα όσα συμβαίνουν στην Κουμουνδούρου χρησιμοποιείται καθημερινά για να καλύψει ακόμη και τα αναθέματα των πολιτών όταν ανοίγουν τους λογαριασμούς ή όταν επισκέπτονται τα σούπερ μάρκετ.
Υποδόρια και μέσω φιλοκυβερνητικών δημοσιευμάτων που ειδικεύονται στην καλλιέργεια κλίματος, η γραμμή της κυβέρνησης απέναντι σε ακρίβεια και ενεργειακή φτώχεια είναι αυτή της «στροφής στην καθημερινότητα», φροντίζοντας να αφήσουν ανοιχτό το ενδεχόμενο παρεμβάσεων για την στήριξη των νοικοκυριών, κυρίως των πλέον ευάλωτων.
Στην πράξη, μετρήσεις και μηνύματα που λαμβάνουν γαλάζιοι βουλευτές δείχνουν πως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είναι ζοφερή, και κυρίως, αντιστρόφως ανάλογη με τις… σαμπάνιες που άνοιγαν τα κυβερνητικά στελέχη για την ανακοίνωση της επενδυτικής βαθμίδας των προηγούμενων ημερών. Στην κυβέρνηση γνωρίζουν πως όσο και αν προωθείται η «θετική είδηση» για την ελληνική οικονομία, η επιρροή της στην οικονομική πραγματικότητα των νοικοκυριών είναι μηδαμινή, και το να σηκώνεται τόσο ψηλά ως ζήτημα φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Κάτω από τους πανηγυρικούς μουσαμάδες όμως, η πραγματικότητα εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας εξελίσσεται ασφυκτική, και όσο χειροτερεύει η καθημερινότητα των πολιτών τόσο αυτή θα εκδηλώνεται με κάθε τρόπο. Αυτός είναι και ο λόγος που ειδικά στελέχη όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης -αλλά και άλλοι γαλάζιοι που διαρρέουν πως αναμένεται να προχωρήσουν σε αντίστοιχες «αντιπολιτευτικές επιθέσεις»- βγαίνουν από τα… αριστερά στην κυβέρνηση, δημιουργώντας προς ώρας ένα επιπλέον επικοινωνιακό ανάχωμα.
Παράλληλα, καθώς οι προβληματικές επιλογές της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική προκαλούν μεγάλο προβληματισμό και αγωνία, όπως η μονομερής υποστήριξη του Ισραήλ, αυξάνει η ανάγκη οχύρωσης προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Το «σήριαλ» του νομοσχεδίου του γάμου των ΛΟΑΤΚΙ εργαλειοποιείται εδώ και καιρό με αυτόν τον τρόπο, όμως τα ποδάρια αυτού του προγραμματισμού κόντυναν απότομα μετά τις τελευταίες εξελίξεις του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ, και της προαναγγελίας που έχει κάνει πως θα σηκώσει το ζήτημα ψηλά στην Ελλάδα.
Με το μήνυμα της «στροφής στην καθημερινότητα» το Μέγαρο Μαξίμου θα επιχειρήσει το προσεχές διάστημα να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα που εκφράστηκε εναντίον της στις κάλπες της Αυτοδιοίκησης. Αισχροκέρδεια, ακρίβεια, εγκληματικότητα, ενεργειακή κρίση και άλλα θα εργαλειοποιηθούν και πάλι για να κερδίσει πόντους ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το ρίσκο όμως μετά την πρώτη του μεγάλη ήττα να είναι αυτό το ξαναζεσταμένο φαγητό των «σημαντικών πρωτοβουλιών» να γυρίσει μπούμερανγκ, αφού οι πρώτοι τέσσερις μήνες της δεύτερης θητείας του έχουν αφήσει βαριές σκιές στην κυβέρνηση. Το κυριότερο; Η κριτική πλέον έρχεται και μέσα και πέριξ του Μοσχάτου.
