Ας το δεχτούμε: η νέα εμπορική μουσική σήμερα δημιουργείται από πολύ νέους για πολύ νέους.
Οι νέες τεχνολογίες και το λυσσαλέο κυνήγι της καινοτομίας έχουν αναγκάσει τις δισκογραφικές εταιρείες –που μόνο δίσκους δεν δημιουργούν πια– να αγωνίζονται να βρεθούν στις ζυμώσεις ως πάροχοι και όχι ως εργαστήρια μουσικής. Τα συμβόλαιά τους πλέον παγκοσμίως προσφέρονται σε 14χρονους ή 15άχρονους δημιουργούς που έχουν τα δικά τους fandoms. «Τι είναι το fandom;» θα μου πείτε. Είναι οι φαν που ακολουθούν τους νέους ανεξάρτητους καλλιτέχνες κατά πόδας, θεωρώντας τους «προσωπική ανακάλυψη». Τους στηρίζουν οικονομικά δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παράγουν τη μουσική τους χωρίς την αρωγή ή τη συνεργασία με δισκογραφικές εταιρείες, να παρουσιάζουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους στο YouTube, να κόβουν οι ίδιοι τα συλλεκτικά βινύλιά τους, να επιμελούνται ακόμη και τα εξώφυλλα. Ετσι οι δισκογραφικές εταιρείες μοιάζουν όλο και περισσότερο με εταιρείες διαχείρισης των δικαιωμάτων της μουσικής και εντέλει με επιχειρηματικούς ομίλους που κυνηγούν τους –ήδη επιτυχημένους στο διαδίκτυο– 15άχρονους δημιουργούς.
Συναυλίες με ολογράμματα
Υστερα από μια εικοσαετία καλλιτεχνικής κρίσης και εμπορικής κατάθλιψης οι δισκογραφικές διαπίστωσαν πως ελάχιστοι νέοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν μουσική και ότι τελικά τις συμφέρει περισσότερο να βρίσκονται κοντά τους δωρεάν (streaming) μέσω των ψηφιακών πλατφορμών παρά να υπεραμυνθούν του παρωχημένου και πλήρως ξεπερασμένου φορμάτ του CD ή της ψηφιακής πώλησης. Αποφάσισαν λοιπόν να διαθέσουν τη μουσική τους (σχεδόν) δωρεάν μέσω streaming και να στρέψουν όλη την προσοχή τους εκεί που είναι τα πραγματικά χρήματα: στις συναυλίες. Ενα τραγούδι μπορεί να κοστολογείται στο 0,99 ευρώ, αλλά ένα εισιτήριο για μια συναυλία αγγίζει μεσοσταθμικά τα 90 ευρώ.
Στην ερώτηση «με τι καλλιτέχνες θα γίνουν αυτές οι συναυλίες;» η απάντηση είναι τεχνολογική και ολίγον κυνική: η αρχή έγινε με τον 2Pac. Οταν έπεσε νεκρός από σφαίρες, η δισκογραφική εταιρεία του δεν δίστασε να τον «ανασύρει από τον τάφο» και με τη βοήθεια της τεχνολογίας να παρουσιάσει ο ίδιος το νέο του ντουέτο επί σκηνής σε ολόγραμμα. Ηδη υπάρχουν συναυλίες όπου ο καλλιτέχνης δεν είναι καν ζωντανός στη σκηνή, όπως η περιοδεία που κάνει στις μέρες μας το ολόγραμμα της από χρόνια νεκρής Γουίτνι Χιούστον ή της Μαρίας Κάλλας. Μάλιστα οι δισκογραφικές μελετούν applications παρακολούθησης συναυλίας χωρίς να απαιτείται η παρουσία του «πελάτη». Ετσι κι αλλιώς, οι νέοι και παρόντες να είναι παρακολουθούν τη συναυλία μέσα από τα κινητά τους.
Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η καινοτομία της Warner Music: ο νέος της καλλιτέχνης που υπέγραψε είναι αλγόριθμος, λέγεται Endel, παράγει 20 άλμπουμ τον χρόνο (!) και οι συνθέσεις του προέρχονται από την ψηφιοποίηση χαλαρών συναισθημάτων, ατμόσφαιρας και ρυθμών. Αν θέλαμε λοιπόν να συνοψίσουμε σε μια φράση τι μας περιμένει από μουσική άποψη τη νέα χρονιά, θα λέγαμε «streaming διά του αρραβώνος».
Οι δισκογραφικές διαπίστωσαν πως ελάχιστοι νέοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν μουσική και ότι τελικά τις συμφέρει περισσότερο να βρίσκονται κοντά τους δωρεάν μέσω των ψηφιακών πλατφορμών
Ο Αντώνης Παπαβομβολάκης είναι συνθέτης – δισκογραφικός παραγωγός
