Δεν είναι δα και τίποτε καινούργιο ότι οι καλοί μας οι θεσμοί στραβοκοιτάζουν όταν η ελληνική πλευρά βάζει θέμα ρυθμίσεων για τα χρέη.
Διότι, αν δεν το γνωρίζετε, στα γερμανικά και στις συναφείς γλώσσες και κουλτούρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης, η λέξη «χρέος» και η λέξη «ενοχή» έχουν ακριβώς την ίδια ρίζα: Schuld και Schuldig. Εξού και «ενοχικό» το σχετιζόμενο με τα χρέη δίκαιο στην Ελλάδα μιας και μας το «φύτεψε» επί Όθωνα ο πολύς Γκέοργκ Μάουρερ, εις εκ των αντιβασιλέων, διάσημος και ικανότατος νομομαθής, ο οποίος μάλιστα μνημονεύεται με θετικά λόγια από τον σύγχρονό του Καρλ Μαρξ.
Έτσι λοιπόν οι προτεσταντικής ηθικής εταίροι μας αδυνατούν να καταλάβουν πώς οι ασθμαίνοντες από τον βαρύ ζυγό της κρίσης Έλληνες δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Είναι ένοχοι! Άρα πρέπει να τιμωρηθούν. Εξού και τα περί «στρατηγικών κακοπληρωτών». Μεγάλο εφεύρημα. Με την ΑΑΔΕ και το Τaxis συνδεδεμένα με τους τραπεζικούς και χρηματιστηριακούς λογαριασμούς online. Mε τις τελευταίες να έχουν τον «λευκό» και τον «μαύρο» Τειρεσία στη διάθεσή τους εδώ και χρόνια. Αρα και εικόνα για τις δυνατότητες των πελατών τους να πληρώνουν. Είναι οι ίδιοι που δεν έβλεπαν στρατηγικούς κακοπληρωτές στους πάλαι ποτέ μεγαλόσχημους εκδότες ή πάλαι ποτέ ισχυρά κόμματα κ.λπ. Τουτέστιν: οι 120 δόσεις είναι δικαίως μονόδρομος.
Εκτός αν η… προτεσταντική ηθική έχει θερμούς θιασώτες στην Αθήνα.
ΥΓ.: Στρατηγικοί κακοπληρωτές βεβαίως και υπάρχουν. Ας τους ψάξουν όμως στους λίγους που χρωστούν τα πολλά και όχι στους πολλούς που χρωστάνε τα λιγότερα!