Εναν γολγοθά που συνήθως οδηγεί σε αδιέξοδο ανεβαίνει κάθε αλλοδαπός ο οποίος έχει αιτηθεί άσυλο στη χώρα μας και ονειρεύεται να κάνει καριέρα σε ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα ή έστω να κλοτσάει την μπάλα φορώντας τη φανέλα κάποιου ερασιτεχνικού σωματείου. Η ΕΠΟ θέτει αυστηρές προϋποθέσεις για την έκδοση του αθλητικού δελτίου τους, ζητώντας έγγραφα που δεν μπορούν να προσκομίσουν, ειδικά όταν ο τόπος γέννησής τους αποτελεί εμπόλεμη ζώνη.
Το θέμα των αιτούντων άσυλο που επιθυμούν να παίξουν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό επίπεδο δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Λύση ψάχνει να βρει και η Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, η οποία πριν από μήνες κάλεσε σε συνάντηση τις διοικήσεις της ελληνικής, ιταλικής και μαλτέζικης ομοσπονδίας προκειμένου να εφαρμόσουν κοινή πολιτική.
Η διοίκηση της ΕΠΟ δεν εκπροσωπήθηκε στη συνάντηση με το επιχείρημα ότι «η αντιμετώπιση ενός τέτοιου ζητήματος θα κριθεί με απόφαση της κυβέρνησης». Οπότε κάθε ασυνόδευτο παιδί που δεν κατέχει όλα τα απαραίτητα έγγραφα έχει ελάχιστες πιθανότητες να φορέσει τη φανέλα ερασιτεχνικής ελληνικής ομάδας.
Το πρόβλημα αναδείχθηκε με την περίπτωση ενός ασυνόδευτου ανηλίκου από την Αλγερία που ήρθε στη χώρα μας πριν από περίπου έξι μήνες. Το μεγάλο όνειρό του είναι να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Η μοίρα τον έφερε στον ξενώνα για προσφυγόπουλα της ΑΡΣΙΣ, μια κοινωνική οργάνωση υποστήριξης νέων στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης.
Προπονήσεις κάνει στον Κεραυνό Ωραιοκάστρου με τους προπονητές και τους συμπαίκτες του να λένε τα καλύτερα για το ταλέντο και τη θέληση που έχει να παίξει ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο. Πήρε μάλιστα μέρος σε κάποιες προπονήσεις στο γήπεδο της Θέρμης με τον Αρη. Η θέση του είναι αμυντικός και ο προπονητής του του είπε ότι θέλει να τον εντάξει στην ομάδα. Κάπου εδώ όμως μπήκαν τα διαδικαστικά. Για να είναι ενεργό μέλος μιας ομάδας πρέπει να έχει δελτίο αθλητή, το οποίο ο ανήλικος δεν μπορεί να πάρει στα χέρια του. Κι αυτό διότι απαιτούνται πιστοποιητικό γέννησης και διαβατήριο και μαζί του δεν έφερε τα πρωτότυπα έγγραφα.
Η ΕΠΟ είναι αποδέκτης δεκάδων αιτήσεων χορήγησης του απαραίτητου για τη συμμετοχή στο οργανωμένο ποδόσφαιρο δελτίου ιδιότητας ποδοσφαιριστή από αιτούντες άσυλο και δικαιούχους διεθνούς προστασίας. Ακόμη και όταν πρόκειται για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, οι απαιτήσεις της ΕΠΟ παραμένουν αμετάβλητες και αξεπέραστες.
«Μολονότι η συντριπτική πλειονότητα όσων μετακινούνται διεθνώς για ανθρωπιστικούς λόγους, εν προκειμένω οι αιτούντες άσυλο και οι αναγνωρισμένοι δικαιούχοι διεθνούς προστασίας, δεν φέρουν μαζί τους διαβατήρια και πρωτότυπα ταυτοποιητικά έγγραφα, εντούτοις ο Κανονισμός Ιδιότητας Ποδοσφαιριστών της ΕΠΟ απαιτεί την προσκόμιση επικυρωμένου αντιγράφου διαβατηρίου του κράτους της ιθαγένειάς τους ή και πρωτότυπο πιστοποιητικό γέννησης» υποστηρίζει η νομική σύμβουλος της ΑΡΣΙΣ Φωτεινή Δέμη και το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι πώς κι αν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της έκδοσης δελτίου.
Κι αυτό διότι όταν ένα παιδί φεύγει από την πατρίδα του και είναι και ασυνόδευτο δεν πρόκειται να έχει στην τσέπη του διαβατήριο ή γνήσιο πιστοποιητικό γέννησης. «Η επιεικέστερη προσέγγιση που επιδεικνύει προσφάτως η ΕΠΟ είναι η αποδοχή του λεγόμενου “προσφυγικού” διαβατηρίου, υπό τον όρο όμως ότι προσκομίζεται ταυτόχρονα και πρωτότυπο πιστοποιητικό γέννησης» αναφέρει η δικηγόρος της ΑΡΣΙΣ.
«Ωστόσο» συμπληρώνει «είναι γεγονός ότι η αίτηση χορήγησης διεθνούς προστασίας σημαίνει ότι έχουν διαρραγεί οι σχέσεις του αιτούντος με τη χώρα της ιθαγένειάς του, με αποτέλεσμα να μη δύναται και να μη δικαιούται να ζητήσει εκ των υστέρων τη χορήγηση εγγράφων ούτε από τις διπλωματικές αποστολές του κράτους προέλευσής του».
Εκ του αποτελέσματος μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις είναι δυνατή η εκπλήρωση των προϋποθέσεων που τίθενται από την ΕΠΟ και στην ουσία οι αιτούντες άσυλο οδηγούνται σε αποκλεισμό από το οργανωμένο ποδόσφαιρο της Ελλάδας.
