«Ακόμη κι αν αυτό το αύριο που θέλουμε έρθει σε χίλια χρόνια, δεν πρέπει να υπομένουμε μοιρολατρικά μια κατάσταση που μας κάνει να κολυμπάμε στη σαπίλα»: Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Villagers of Ioannina City, Αλέξης Καραμέτης, μιλάει με τον Γιάννη Πούλλο για τις μέρες που ζούμε, την αντίδραση στην κατάσταση που βιώνουμε και τη μουσική εξέλιξη των Villagers.
«Ο θείος μας ήταν καθηλωτικός και συνάμα απλός και δοτικός. Αυτή η απλότητά του και συγχρόνως το μεγαλείο του πάνω στη σκηνή με έκαναν να τον θαυμάζω ακόμη περισσότερο. Οταν έπιανε το μικρόφωνο γέμιζε ο χώρος ενέργεια, όταν έπιανε τη λύρα, επίσης»: Ο Γιώργης και η Νίκη Ξυλούρη μιλούν στην Αφροδίτη Ερμίδη για τον θείο τους με την ευκαιρία της συναυλίας «Ητανε μια φορά – Ο Σταύρος Ξαρχάκος τιμά τον Νίκο Ξυλούρη» στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Mon Dieu, πόση τοξικότητα! αναρωτιέται ο Σωτήρης Μητραλέξης, συνδιευθυντής του mέta (www.metacpc.org), του Κέντρου Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού του ΜέΡΑ25, ψηλαφώντας το гамиетаи-gate που υποκίνησε ο Τσολιάς και οι λοιπές αντεθνικές ομάδες.
Ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου αποχαιρετά τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, τον Ελβετό σκηνοθέτη που «αν και αγάπησε το σινεμά όσο τίποτε, το αποδιάρθρωσε, το δια-μέλισε, το “στράγγισε” με τέτοιον τρόπο ώστε να αποδείξει την πλανερή χειραγωγική γοητεία του».
Ειρήνη Παπά – Κώστας Καζάκος: Ο Αντώνης Μποσκοΐτης γράφει για τους δύο ηθοποιούς που η εικόνα τους έχει αλώσει το συλλογικό μας υποσυνείδητο.
Ο Περικλής Κοροβέσης κάποτε είχε χαρακτηρίσει τον «Μετρονόμο» κίνημα για τον τρόπο που συσπειρώνει τους ανθρώπους. Με την ευκαιρία των γενεθλίων των 20 (+ ενός) χρόνων, ο εκδότης του περιοδικού Θανάσης Συλιβός συζητάει με την Έμυ Ντούρου.
«Το θέατρο αφήνει συλλεκτικά ίχνη στον καθένα»: Στη στήλη New Entries ο σκηνοθέτης Χρήστος Τσαβλίδης μιλάει με την Αφροδίτη Ερμίδη.
Στη στήλη Θεατρικά και Κριτικά ο Κώστας Ζήσης γράφει για τις «Τρωάδες» του Ζαν-Πολ Σαρτρ από τη συμπεριληπτική ομάδα Θέαμα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Οικονόµου και Σοφίας Σταυρακάκη.
